„Duivelshonden”?

AL ENIGE jaren heeft men in Canada, Engeland en de Verenigde Staten wijd en zijd kunnen lezen en horen over aanvallen door pitbulls. Het Amerikaanse Centrum voor Ziektebestrijding bericht dat er van de 157 gestaafde gevallen in de periode 1979–’88 in de Verenigde Staten dat mensen zijn overleden aan hondebeten, bij 42 procent pitbulls betrokken waren. In Groot-Brittannië spraken de media over de gevaarlijke pitbull-terriërs als „Duivelshonden”. Het tijdschrift Equinox noemt de hond „een eersteklas moordmachine”.

Vanwege zijn kracht, wendbaarheid, vasthoudendheid en woestheid wordt de pitbull in de illegale bloedige ’sport’ van de hondengevechten als „de Cadillac onder de ’afmakers’” beschouwd. The Globe and Mail, een in Toronto (Canada) uitgegeven krant, schrijft dat ’de pitbull is gefokt om andere honden te doden’.

„Zijn met een bankschroef te vergelijken kaken kunnen andere dieren en mensen, vooral kinderen, die zich niet kunnen verdedigen, vreselijk toetakelen”, aldus The Toronto Star. Een van de gruwelijke verslagen over aanvallen gaat over een negenjarig meisje aan wier gezichtje vijf uur plastische chirurgie besteed moest worden nadat zij door een pitbull ernstig was verwond. Een dertienjarige moest behandeld worden voor beten in het gezicht, de romp, de benen, de lies en de billen. Toen een 21-jarig fotomodel de pitbull van haar vriend een kusje wilde geven, beet het dier toe, waardoor haar gezicht zo ernstig gehavend werd dat er ongeveer zeventig hechtingen nodig waren. In Engeland takelden twee van deze „Duivelshonden” een 54-jarige man toe en beten zijn neus af.

Kathleen Hunter, uitvoerend directrice van de dierenbescherming in Toronto, is ooit van mening geweest dat pitbulls, mits juist getraind, niet zouden verschillen van welke andere, als huisdier gehouden hond maar ook. Maar nu geeft zij toe dat „de genetische code van een pitbull het dier erg onbetrouwbaar maakt. Het is werkelijk een agressieve hond . . ., gefokt om zonder aanleiding aan te vallen.”a Jim Bandow, hoofd van een afdeling van de gemeentelijke dienst Volksgezondheid van Toronto die moet toezien op de dierenpopulatie in de stad, merkt op: „De pitbull is een tijdbom. Je weet nooit wanneer hij afgaat.”

Wetgevers proberen het probleem op te lossen door een verscheidenheid van regels uit te vaardigen en op de naleving ervan toe te zien. In Edmonton (Canada) moeten eigenaars van pitbulls een aansprakelijkheidsverzekering hebben voor minimaal $500.000 en $100 hondenbelasting betalen. In Winnipeg (Canada) worden geen nieuwe pitbulls meer binnen de gemeentegrenzen toegelaten, terwijl bezitters hun honden moeten aanlijnen en muilkorven, en een bewijs moeten kunnen overleggen dat zij voor $300.000 verzekerd zijn tegen aansprakelijkheid. Het Britse parlement heeft een wet aangenomen die pitbull-eigenaars soortgelijke vereisten oplegt. Overtreding kan resulteren in een boete en gevangenisstraf.

Volgens Gods wet aan het Israël uit de oudheid moesten gevaarlijke dieren onder bewaking worden gehouden. Als een gevaarlijk dier vrij kon rondlopen, was de eigenaar medeverantwoordelijk voor de aangerichte schade. Zou het dier iemand doden, dan rustte er bloedschuld op de eigenaar, en dat kon hem het leven kosten (Exodus 21:29). In het licht van wat er in Gods wet stond, zou het van wijsheid getuigen als christenen de noodzakelijke stappen doen om agressieve, onvoorspelbare honden onder controle te houden, of besluiten ze niet te houden.

[Voetnoot]