Hoe sommigen negatieve emoties hebben leren bedwingen
IEDEREEN heeft wel eens last van negatieve emoties. Tengevolge van grote problemen, zoals een ernstige ziekte, vergevorderde leeftijd of de dood van beminden, worden sommigen geplaagd door diepgewortelde negatieve emoties die een ongunstige uitwerking op hun leven kunnen hebben.
Zelfs onder de laatstgenoemden zijn er echter die hebben geleerd deze emoties onder controle te brengen, zodat zij zich met succes van hun dagelijkse activiteiten kunnen blijven kwijten. Hier volgen enkele voorbeelden van zulke personen, geïnterviewd door Ontwaakt!
Janis ondergaat een medische behandeling voor een ziekte die haar emoties beïnvloedt. Zij vertelt echter: „Ik heb gemerkt dat ik het probleem het beste de baas kan door mijn gedachten onder controle te houden. Ik doe dit door dingen voor anderen te doen, bakken en naaien bijvoorbeeld. Ik sta ook bewust stil bij prettige herinneringen en bij toekomstige gebeurtenissen waar ik naar uitzie. Door mijn ziekte is dat allemaal niet gemakkelijk. Soms zou het makkelijker zijn de strijd op te geven en me ellendig te voelen. Maar de goede resultaten zijn de moeite waard.”
Na een huwelijk van 45 jaar overleed de man van Ethel. Hoewel zij niet aan het rouwproces ontkwam, slaagt zij erin haar emoties te beheersen. Zij legt uit: „Ik houd mijzelf bezig met het doen van dingen voor anderen. Ik vind het bijvoorbeeld prettig anderen te onderwijzen in Gods in de bijbel beschreven voornemens. Een jonge vrouw was zo blij met de fijne dingen die zij leerde, dat haar dankbaarheid mij hielp opgewekter te zijn. Als ik mij op de positieve dingen in de bijbel concentreer om anderen te onderwijzen, helpt dat negatieve gedachten uit mijn geest te bannen. Ook komen jongere vrouwen naar mij toe om hulp te vragen bij allerlei problemen, en het praten over de positieve dingen die zij in hun leven kunnen doen, helpt mij ook negatieve emoties te bedwingen.”
Arthur had jarenlang een druk, actief leven geleid. Toen moest hij door een ernstige ziekte zijn baan opgeven en alle activiteit buitenshuis beperken. Maandenlang voelde Arthur zich onnut en neerslachtig. Wat deed hij tegen deze gevoelens? „Ik bleef niet langer stilstaan bij wat ik niet meer kon. In plaats daarvan concentreerde ik me op wat ik wel kon doen om andere mensen te helpen zich te ontplooien en hen aan te moedigen als zij in de put zaten. Omdat ik aan huis gebonden ben, maak ik veel gebruik van de telefoon. Doordat ik het druk kreeg met het helpen en aanmoedigen van anderen, had ik weinig tijd voor zelfmedelijden.”
Na een reeks crises, waaronder de dood van haar man, was Nita begrijpelijkerwijs zeer bedroefd en neerslachtig. Mettertijd leerde zij die gevoelens te beheersen: „Als me een gevoel van verdriet bekruipt, zoek ik een opbouwende uitlaatklep. Ik dwing mezelf een wandeling te maken, bel een lieve vriendin op, luister naar muziek of doe iets anders waarvan ik uit ervaring weet dat het de neerslachtigheid verlicht. Ik probeer mezelf met mededogen te behandelen, net zoals ik dat tegenover een goede vriendin zou doen.”
Mary heeft al 32 jaar met ernstige gezondheidsproblemen te kampen. Zij is afhankelijk van een rolstoel en verlaat het huis alleen voor afspraken met de dokter. Hoe slaagt Mary erin te voorkomen dat zij door ontmoediging wordt overmand? Zij legt uit: „Mijn man is een grote steun voor me. Ook lees ik dikwijls opbouwende lectuur. Ik bel mijn vrienden geregeld op en neem vaak het initiatief hen bij mij thuis te nodigen. Ik geniet van hun bezoeken en gebruik die gelegenheden niet om te klagen of te zwelgen in zelfbeklag. Ik besteed geen tijd aan het stilstaan bij de negatieve dingen in mijn leven omdat er zo veel positieve dingen te vermelden zijn.”
Margaret is van nature iemand met een realistische instelling. „Als er negatieve gevoelens bij me opkomen,” zegt zij, „zoek ik het gezelschap van een positieve denker — geen idealist, maar iemand die mij goed kent en mij herinnert aan mijn successen en mij aanmoedigt.”
Rose Marie heeft in de loop van de jaren vijf grote operaties moeten ondergaan en in een recente periode van anderhalf jaar hebben zij en haar man zeven sterfgevallen in hun familie meegemaakt. De druk hiervan heeft uiteraard negatieve emoties teweeggebracht. Zij staan echter niet bij die dingen stil. Als Jehovah’s Getuigen worden zij geschraagd door de positieve en vertroostende hoop die de bijbel geeft op een voor de deur staande rechtvaardige nieuwe wereld waar God ’elke traan uit hun ogen zal wegwissen en de dood niet meer zal zijn, noch rouw, geschreeuw of pijn’. Zelfs de doden zullen een opstanding krijgen, want zoals Jezus zei, ’komt het uur waarin allen die in de herinneringsgraven zijn, [de stem van de Zoon van God] zullen horen en te voorschijn zullen komen’. — Openbaring 21:4; Johannes 5:28, 29.
[Illustratie op blz. 9]
Janis houdt haar emoties in bedwang door dingen voor anderen te doen, stil te staan bij prettige herinneringen en uit te zien naar toekomstige gebeurtenissen