De Anglicaanse Kerk in Australië — Een verdeeld huis

Door Ontwaakt!-correspondent in Australië

DE DISCUSSIE of vrouwen in de Anglicaanse Kerk als priesters geordineerd mogen worden, is zeker niet nieuw. Maar dit strijdpunt heeft onlangs in Australië ernstige proporties aangenomen.

In januari 1992 kondigde de bisschop van Canberra en Goulburn plannen aan om een aantal vrouwelijke diakens te ordineren als priesters van de Anglicaanse Kerk. Hij wilde niet op de volgende synode wachten. In feite had de synode zich al driemaal tegen zulke ordinaties uitgesproken.

Uiteindelijk werden begin maart tien vrouwen als anglicaans priester geordineerd in het Australische Perth, ondanks alle oppositie. Het was dan ook geen wonder dat veel aandacht uitging naar de komende kerksynode. De zitting in juli leverde geen definitieve uitspraak op en dus werd er „een buitengewone zitting” afgekondigd voor 21 november 1992.

Iets meer dan een week ervoor stemde de Algemene Synode van de Church of England voor de ordinatie van vrouwen. Velen verwachtten dat dit besluit in Australië de doorslag zou geven. Een krant schreef over de vergadering van de Australische synode: „Verhitte debatten en onenigheid op een dag die soms bol stond van de spanningen”. Alvorens de uitslag van de stemming te onthullen, deed de voorzitter van de synode het verzoek, de bekendmaking stilzwijgend aan te horen. Toen bleek dat de ordinatie van vrouwen was aanvaard, hadden sommigen in het gehoor er de grootste moeite mee hun emoties te beheersen. Zodra het nieuws zich buiten verbreidde, ging er een gejuich op en vlogen er serpentines de lucht in.

Die opgetogenheid was lang niet unaniem. In The Sydney Morning Herald werd de aartsbisschop van Sydney geciteerd, die zei: „Wij zullen niet gelukkig samen kunnen wonen . . . Er zullen twee richtingen in één en dezelfde Anglicaanse Kerk zijn.” Een andere geestelijke ging zo ver te zeggen dat de ordinatie van vrouwen als priesters erop duidde dat „de Anglicaanse Kerk in Australië uiteen begint te vallen”.

De bijbel verschaft ruimschoots reden tot zulke bezorgdheid. Jezus Christus zelf zei: „Elk rijk waarin verdeeldheid heerst, zal te gronde gaan, en elke stad of familie die onderling verdeeld is, zal niet blijven bestaan.” — Mattheüs 12:25, Groot Nieuws Bijbel.

Dit doet een vraag rijzen die bij al het gekrakeel in de kerk over het hoofd gezien schijnt te zijn: Wat zegt de bijbel over de rol van de vrouw in de gemeente? Hoewel de bijbel er geen twijfel over laat bestaan dat Jehovah God toegewijde mannen en vrouwen even hoog aanslaat, krijgen niettemin mannen en vrouwen een verschillende rol in de gemeente toebedeeld (Galaten 3:28). In 1 Korinthiërs 11:3 wordt dat als volgt onder woorden gebracht: „Christus is het hoofd van iedere man, de man is het hoofd van de vrouw, en God is weer het hoofd van Christus” (Willibrordvertaling). Over het geven van officieel onderricht aan de gemeente schreef Paulus dan ook onder goddelijke inspiratie: „Een vrouw moet zich rustig en gehoorzaam laten onderrichten. Ik sta niet toe dat ze onderricht geeft of gezag uitoefent over de man.” — 1 Timotheüs 2:11, 12, GNB.

Dit behoeft voor christelijke vrouwen echter geen reden tot frustratie te zijn, want het staat hun vrij in de openbare bediening te onderwijzen, zoals vrouwen als Loïs, Eunice, Euodia en Syntyche dat in vroeg-christelijke tijden deden. — Filippenzen 4:2, 3; 2 Timotheüs 1:5.