Vragen van lezers

◼ Wie of wat wordt door de in Jesaja 27:1 genoemde „Levíathan” afgebeeld?

Jesaja 27:1 luidt: „Op die dag zal Jehovah met zijn hard en groot en sterk zwaard zijn aandacht richten op Levíathan, de glijdende slang, ja, op Levíathan, de kronkelende slang, en hij zal het zeemonster dat in de zee is, stellig doden.” Ons begrip van deze profetie is dat ze van toepassing is op zowel Satan de Duivel als zijn goddeloze organisatie op aarde.

In De Wachttoren van 15 oktober 1985 werd uitgelegd dat Jesaja hoofdstuk 27 een herstellingsprofetie is. Haar eerste vervulling had betrekking op de natie Israël uit de oudheid, die na zeventig jaar gevangenschap in Babylon in haar eigen land hersteld zou worden. Hoewel de meeste ballingen uit Babylon zouden terugkeren, zouden sommigen uit Egypte en het gebied van Assyrië terugkeren. Jehovah God had besloten dat zijn volk bevrijd zou worden, dus konden zulke natiën hem hier noch door onafhankelijke pogingen noch door gezamenlijke inspanningen van weerhouden. Ze kunnen mensen wellicht machtig en sluw hebben toegeschenen, gelijk een Levíathan (waarschijnlijk een krokodil) uit de oudheid, maar Jehovah’s voornemen ten behoeve van het oude Israël zou met succes bekroond worden. — Vergelijk Job 41:1-34.

Wat zou echter in een grotere vervulling van Jesaja hoofdstuk 27 door „Levíathan” worden afgebeeld? Het is te begrijpen dat dan de gedachte opkomt aan Satan de Duivel, want Openbaring 12:9 beschrijft hem als „de grote draak” en „de oorspronkelijke slang”. Hij is al heel lang een vijand van God en Zijn volk. Bovendien maakt de Schrift duidelijk dat Satan aan zijn eind zal komen. God heeft een dag vastgesteld waarop hij door bemiddeling van zijn Zoon zijn macht zal aanwenden om de Duivel uit te schakelen. Die „draak” of „slang” zal dus als met een groot en sterk zwaard neergeveld worden. — Hebreeën 2:14; Openbaring 20:1-3, 10.

Bedenk echter dat de onmiddellijke vijanden die tegenover het Israël uit de oudheid stonden, zichtbare nationale tegenstanders waren, zoals Egypte, Assyrië en Babylon. Zo staan ook in deze tijd Gods christelijke dienstknechten over de gehele wereld tegenover zichtbare vijanden die zich te midden van de rusteloze zee der van God vervreemde mensheid bevinden (Openbaring 17:1, 15). Satan bestuurt een wereldomvattende organisatie die hij gebruikt om degenen te dwarsbomen „die de geboden van God onderhouden en het werk hebben dat bestaat in het getuigenis afleggen omtrent Jezus” (Openbaring 12:17). Deze door de Duivel beheerste organisatie heeft er blijk van gegeven sluw en meedogenloos te zijn, gelijk een levíathan. Toch heeft deze „Levíathan” vroeg in deze eeuw zijn macht over het geestelijke Israël, namelijk de gezalfde christelijke getuigen van Jehovah, verloren. En hij zal volledig neergeveld worden wanneer Jezus, vergezeld van zijn hemelse legerscharen, aanstormt op zijn strijdros met „een scherp lang zwaard . . . om daarmee de natiën te slaan”. — Openbaring 19:11-16.

Alhoewel er dus in één opzicht over Satan kan worden gesproken als de Levíathan uit Jesaja 27:1, doelt die profetie op meer dan „de oorspronkelijke slang”. Ze richt vooral de aandacht op de zichtbare aardse organisatie die door hem wordt beheerst. Daarom kon de bovengenoemde Wachttoren haar lezers wijzen op de tijd wanneer „het huidige goddeloze samenstel waarover Satan de Duivel als god heeft geheerst, niet langer [bestaat]. Jehovah zal zijn aandacht gericht hebben op de symbolische Levíathan, de glijdende, kronkelende slang, die zich midden in de mensenzee bevindt. Hij en de natiën, zelfs verenigingen van natiën, zullen verdwenen zijn.”