Wanneer er tegenwerpingen worden gemaakt
1 Hoe dienen wij de tegenwerpingen te bezien van mensen die wij bij ons getuigeniswerk aantreffen? Zij vertellen ons bijvoorbeeld: „Ik ben bezig”, „Ik heb geen belangstelling”, of „Ik heb mijn eigen religie”, enz. Dienen wij, louter omdat er een tegenwerping wordt gemaakt, te concluderen dat de persoon geen met een schaap te vergelijken gezindheid bezit? Hoe kunnen wij zeker weten wat de huisbewoner in werkelijkheid bedoelt?
2 Wanneer mensen zeggen: „Ik heb het druk” of „Ik ben bezig”, nadat wij ons in onze inleidende woorden kort hebben bekendgemaakt, zou het kunnen zijn dat zij werkelijk bezig zijn, of zij zullen wellicht in werkelijkheid bedoelen dat zij geen belangstelling hebben. Hoe kunnen wij dit te weten komen? Waarom zou je de tegenwerping niet erkennen, waarbij je aanneemt dat de persoon werkelijk bezig is en je ongeveer het volgende zegt: „Het spijt me dat ik u op een ongelegen tijd tref. Misschien zou ik terug kunnen komen op een tijd die u beter uitkomt, om met u te spreken over de gratis bijbelstudie die alle mensen in uw omgeving wordt aangeboden. Laat ik deze folder ondertussen bij u achterlaten. Mag ik vragen wanneer het u schikt dat ik terugkom om uw mening te horen over de inlichtingen die deze folder bevat? . . .” Als de huisbewoner werkelijk bezig is, zal hij er misschien mee instemmen dat je hem weer bezoekt. Indien het daarentegen in werkelijkheid zijn bedoeling was te zeggen dat hij geen belangstelling voor de bijbel heeft, dan zal hij je dat waarschijnlijk vertellen.
3 Heel vaak zeggen de mensen tegen ons: „Ik heb geen belangstelling.” Wij hebben wellicht niet veel gezegd en zullen ons misschien afvragen of zij werkelijk het doel van ons bezoek begrijpen. Wij zouden de tegenwerping kunnen erkennen door te zeggen: „U bent misschien van mening dat uw huidige programma voor het lezen van de bijbel uw vragen afdoende beantwoordt. Denkt u, nu er zoveel verschillende religieuze meningen zijn, dat ze alle door God worden goedgekeurd? Bent u van mening dat iemand door de bijbel geholpen zou worden het antwoord te vinden op de vraag: Hoe weet ik of mijn religie door God wordt goedgekeurd?” Geef de huisbewoner gelegenheid zich te uiten. Door aldus te handelen, laten wij de huisbewoner in de eerste plaats weten waarom wij bij hem komen. Het is niet nodig om te gaan redeneren wanneer hij duidelijk begrijpt waarom wij bij hem komen en eenvoudig niet wenst te luisteren naar wat wij te zeggen hebben. — 2 Tim. 2:23-25.
4 Wanneer iemand zegt: „Ik heb mijn eigen religie”, zul je wellicht bemerken dat het doeltreffend is dit te erkennen door te zeggen: „Het is prettig iemand aan te treffen die nog steeds in God gelooft. Natuurlijk moet een ieder voor zichzelf beslissen wat hij zal doen in verband met het lezen van de bijbel om te zien wat deze over belangrijke aangelegenheden te zeggen heeft, zoals: Hoe weet ik of mijn religie door God wordt goedgekeurd? Het gratis bijbelstudieprogramma dat u en uw buren wordt aangeboden, laat zien waar u, in uw eigen bijbel, inlichtingen over dergelijke aangelegenheden kunt vinden. Nadat u gelezen hebt wat de bijbel hierover te zeggen heeft, kunt u bepalen wat u, naar uw mening, moet doen.”
5 Er is onderscheidingsvermogen voor nodig om vast te stellen wat de huisbewoner bedoelt wanneer er in ons getuigeniswerk tegenwerpingen worden gemaakt.