Jeremiasza

31 „W owym czasie — brzmi wypowiedź Jehowy — będę Bogiem dla wszystkich rodzin Izraela, one zaś będą moim ludem”.+

2 Oto, co rzekł Jehowa: „Lud ocalałych od miecza znalazł łaskę na pustkowiu,+ gdy Izrael szedł, by zaznać wytchnienia”.+ 3 Z daleka ukazał mi się Jehowa, mówiąc: „Umiłowałem cię miłością po czas niezmierzony.+ Dlatego przyciągnąłem cię lojalną życzliwością.+ 4 Jeszcze cię odbuduję i będziesz odbudowana,+ dziewico izraelska. Jeszcze się przystroisz swymi tamburynami i ruszysz do tańca z tymi, którzy się śmieją.+ 5 Jeszcze będziesz sadzić winnice na górach Samarii.+ Sadzący zasadzą i zaczną z nich korzystać.+ 6 Jest bowiem dzień, gdy obserwatorzy w górzystym regionie Efraima zawołają: ‚Wstańcie i wstąpmy na Syjon, do Jehowy, naszego Boga’”.+

7 Tak bowiem rzekł Jehowa: „Wołajcie głośno na Jakuba, radując się, i wydawajcie donośne okrzyki na czele narodów.+ Ogłaszajcie to.+ Wysławiajcie i mówcie: ‚Wybaw, Jehowo, swój lud, ostatek Izraela’.+ 8 Oto sprowadzam ich z krainy północy+ i zbiorę ich z najodleglejszych miejsc na ziemi.+ Będzie wśród nich ślepy i kulawy, brzemienna i rodząca — wszyscy razem.+ Powrócą tu jako wielki zbór.+ 9 Przyjdą z płaczem,+ a ja ich przyprowadzę z ich błaganiami o łaskę. Sprawię, że pójdą do obfitujących w wodę dolin potoku,+ po właściwej drodze, na której nie zostaną doprowadzeni do potknięcia. Bo dla Izraela jestem Ojcem,+ Efraim zaś to mój pierworodny”.+

10 Słuchajcie słowa Jehowy, narody, i opowiadajcie je na dalekich wyspach,+ i mówcie: „Ten, który rozprasza Izraela, zbierze go+ i będzie jak pasterz strzegł swego stada.+ 11 Bo Jehowa wykupi Jakuba+ i wyratuje go z ręki silniejszego niż on.+ 12 I przyjdą, i zawołają radośnie na wzniesieniu Syjonu,+ i rozpromienią się z powodu dobroci Jehowy,+ z powodu zboża i młodego wina+ oraz oliwy, a także z powodu młodych z trzody i bydła.+ A ich dusza stanie się jak dobrze nawodniony ogród+ i już więcej nie będą omdlewać”.+

13 „W owym czasie będzie się w tańcu radować dziewica, jak również młodzieńcy i starcy — wszyscy razem.+ A ich żałość zamienię w radosne uniesienie i będę ich pocieszał, i rozweselę ich, wyrywając ich z zasmucenia.+ 14 I duszę kapłanów przepoję tłustością,+ a lud mój zostanie nasycony moją dobrocią”+ — brzmi wypowiedź Jehowy.

15 „Oto, co rzekł Jehowa: ‚W Ramie+ słychać głos, lament i gorzki płacz;+ Rachela+ opłakuje swych synów.+ Nie daje się pocieszyć po swych synach,+ bo już ich nie ma’”.+

16 Oto, co rzekł Jehowa: „‚Powstrzymaj swój głos od płaczu, a swe oczy od łez,+ jest bowiem nagroda za twoje poczynania — brzmi wypowiedź Jehowy — i oni powrócą z ziemi nieprzyjaciela’.+

17 „‚Jest też nadzieja+ co do twojej przyszłości — brzmi wypowiedź Jehowy — i synowie powrócą na swe terytorium’”.+

18 „Wyraźnie usłyszałem Efraima użalającego się nad sobą:+ ‚Skorygowałeś mnie, abym był skorygowany+ — jak cielę, którego nie ćwiczono.+ Spraw, bym zawrócił, a chętnie zawrócę,+ tyś bowiem Jehowa, mój Bóg.+ 19 Bo gdy zawróciłem, poczułem żal;+ a gdy mnie przywiedziono do poznania, uderzyłem w udo.+ Zawstydziłem się, poczułem się też upokorzony,+ bo znosiłem hańbę mej młodości’”.+

20 „Czy Efraim jest dla mnie cennym synem albo dzieckiem otaczanym czułością?+ Bo w jakiej mierze mówiłem przeciw niemu, w takiej na pewno będę o nim dalej pamiętał.+ Właśnie dlatego moje wnętrzności wzburzyły się ze względu na niego.+ Niechybnie zlituję się nad nim”+ — brzmi wypowiedź Jehowy.

21 „Postaw sobie drogowskazy. Rozmieść sobie znaki.+ Zwróć swe serce ku gościńcowi, drodze, którą pójdziesz.+ Wróć, dziewico izraelska. Wróć do tych swoich miast.+ 22 Jak długo będziesz się tak błąkać,+ niewierna córo?+ Bo Jehowa stworzył na ziemi nową rzecz: Kobieta będzie zabiegać o krzepkiego mężczyznę”.

23 Oto, co rzekł Jehowa Zastępów, Bóg Izraela: „Jeszcze powiedzą to słowo w ziemi judzkiej i w jej miastach, gdy zbiorę ich jeńców: ‚Oby Jehowa cię pobłogosławił,+ siedzibo nacechowana prawością,+ święta góro’.+ 24 I mieszkać w niej będą wszyscy razem, Juda i wszystkie jego miasta, rolnicy i ci, którzy wyruszyli ze stadem.+ 25 Ja bowiem nasycę duszę zmęczoną i napełnię każdą duszę omdlewającą”.+

26 Wtedy zbudziłem się i przejrzałem; a mój sen był dla mnie przyjemny.

27 „Oto nadchodzą dni — brzmi wypowiedź Jehowy — a obsieję dom Izraela i dom Judy nasieniem człowieka i nasieniem zwierzęcia domowego”.+

28 „I jak czuwałem nad nimi,+ by wykorzeniać i burzyć, i rozwalać, i niszczyć, i wyrządzać szkodę,+ tak będę nad nimi czuwał, by budować i sadzić”+ — brzmi wypowiedź Jehowy. 29 „W owych dniach już nie będą mówić: ‚Ojcowie jedli niedojrzałe winogrona, a synom ścierpły zęby’.+ 30 Ale każdy umrze za swe własne przewinienie.+ Temu, kto je niedojrzałe winogrona, ścierpną zęby”.

31 „Oto nadchodzą dni — brzmi wypowiedź Jehowy — gdy z domem Izraela+ i z domem Judy+ zawrę nowe przymierze;+ 32 nie takie przymierze, jakie zawarłem z ich praojcami w dniu, gdy ująłem ich za rękę, żeby ich wyprowadzić z ziemi egipskiej,+ ‚które to moje przymierze oni sami złamali,+ chociaż ich posiadałem na prawach małżonka’+ — brzmi wypowiedź Jehowy”.

33 „Albowiem takie jest przymierze,+ które zawrę z domem Izraela po owych dniach”+ — brzmi wypowiedź Jehowy. „Włożę w nich moje prawo+ i napiszę je na ich sercu.+ I będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem”.+

34 „I już nikt nie będzie uczył swego towarzysza ani nikt swego brata,+ mówiąc: ‚Poznajcie Jehowę!’,+ wszyscy bowiem będą mnie znali, od najmniejszego z nich do największego z nich”+ — brzmi wypowiedź Jehowy. „Bo przebaczę ich przewinienie, a ich grzechu już więcej nie wspomnę”.+

35 Oto, co rzekł Jehowa, Dawca słońca, by świeciło za dnia,+ ustaw+ księżyca+ i gwiazd, by świeciły nocą,+ Ten, który wzburza morze, by huczały jego fale,+ Ten, którego imię Jehowa Zastępów:+ 36 „‚Gdyby te przepisy można było usunąć sprzede mnie+ — brzmi wypowiedź Jehowy — tak samo ci, którzy są potomstwem Izraela, mogliby na zawsze przestać być narodem przede mną’”.+

37 Oto, co rzekł Jehowa: „‚Gdyby dało się zmierzyć niebiosa w górze i zbadać fundamenty ziemi w dole,+ wtedy i ja mógłbym odrzucić całe potomstwo Izraela z powodu wszystkiego, co uczynili’+ — brzmi wypowiedź Jehowy”.

38 „Oto nadchodzą dni — brzmi wypowiedź Jehowy — gdy to miasto zostanie dla Jehowy odbudowane+ od Wieży Chananela+ po Bramę Narożną.+ 39 I sznur mierniczy+ będzie jeszcze biegł wprost do wzgórza Gareb, i obiegnie go ku Goa. 40 A cała nizina zwłok+ i tłustego popiołu+ oraz wszystkie tarasy aż do doliny potoku Kidron+ i aż do narożnika Bramy Końskiej+ ku wschodowi będą czymś świętym dla Jehowy.+ Nie zostanie to wykorzenione ani już nie zostanie zburzone po czas niezmierzony”.+