Lamentacje
א [ʼAlef]
1 Ach, jakże samotnie przyszło jej siedzieć+ — miastu, w którym pełno było ludzi!+
Jakże się upodobniła do wdowy,+ ta niegdyś ludna między narodami!+
Jakże tej, która była księżniczką wśród prowincji, przyszło wykonywać pracę przymusową!+
ב [Bet]
2 Płacze i płacze w nocy,+ a na jej policzkach łzy.+
Wśród wszystkich, którzy ją kochali, nie ma ona nikogo, kto by ją pocieszył.+
Zdradziecko postąpili wobec niej wszyscy jej bliscy towarzysze.+ Stali się dla niej nieprzyjaciółmi.+
ג [Gimel]
3 Juda poszła na wygnanie z powodu uciśnienia+ i pełnego zniewolenia.+
Musiała zamieszkać wśród narodów.+ Nie znalazła miejsca odpoczynku.
Wszyscy jej prześladowcy dopadli ją w jej udrękach.+
ד [Dalet]
4 Drogi Syjonu — w żałobie, gdyż nikt nie przybywa na święto.+
Wszystkie jej bramy spustoszone;+ jej kapłani wzdychają.+
Dziewice jej pogrążone w smutku, ona zaś jest przepojona goryczą.+
ה [He]
5 Wrogowie jej stali się głową.+ Jej nieprzyjaciele się nie przejmują.+
Jehowa bowiem sprowadził na nią smutek za mnogość jej występków,+
dzieci jej pojmane szły przed wrogiem.+
ו [Waw]
6 I odstępuje od córy syjońskiej cała jej wspaniałość.+
Książęta jej są jak jelenie, które nie znalazły pastwiska;+
bez siły idą przed ścigającym.+
ז [Zajin]
7 W dniach swego uciśnienia i bezdomności swego ludu Jerozolima wspomina
wszystkie piękne rzeczy, które były od dni dawnych.+
Kiedy jej lud wpadł w rękę wroga i nie miała żadnego wspomożyciela,+
ujrzeli ją wrogowie. Śmiali się z jej upadku.+
ח [Chet]
8 Jerozolima rażąco zgrzeszyła.+ Dlatego stała się po prostu czymś odrażającym.+
Wszyscy, którzy ją szanowali, mają ją za nic,+ bo widzieli jej nagość.+
Ona sama też wzdycha+ i odwraca się tyłem.
ט [Tet]
9 Nieczystość jej jest na połach jej szaty.+ Niepomna była swej przyszłości+
i upada w sposób zdumiewający. Nie ma ona żadnego pocieszyciela.+
Jehowo, spójrz na moją udrękę,+ gdyż nieprzyjaciel bardzo się pyszni.+
י [Jod]
10 Wróg wyciągnął rękę po wszystkie jej kosztowności.+
Widziała bowiem, jak do jej sanktuarium weszły narody,+
którym nakazałeś, by nie wchodziły do zboru twojego.
כ [Kaf]
11 Cały jej lud wzdycha; poszukują chleba.+
Dali swe kosztowności za coś do zjedzenia, aby pokrzepić duszę.+
Zobacz, Jehowo, i racz spojrzeć, bo stałam się jak kobieta nic niewarta.+
ל [Lamed]
12 Czy to jest niczym dla was wszystkich, którzy przechodzicie drogą? Spójrzcie i zobaczcie.+
Czy istnieje ból podobny do mojego bólu, który mi okrutnie zadano,+
a którym Jehowa przysporzył smutku w dniu swego płonącego gniewu?+
מ [Mem]
13 Zesłał z wysoka ogień w moje kości+ i każdą pokonuje.
Zastawił sieć na moje stopy.+ Obrócił mnie do tyłu.
Sprawił, że ległam spustoszona. Cały dzień jestem chora.+
נ [Nun]
14 Pozostał czujny na moje występki.+ W jego ręce przeplatają się ze sobą.
Wspięły mi się na kark.+ Moc moja się potknęła.
Jehowa wydał mnie w rękę tych, przeciw którym nie potrafię powstać.+
ס [Samek]
15 Wszystkich moich mocarzy Jehowa wyrzucił ze mnie.+
Zwołał przeciw mnie spotkanie, aby porozbijać moich młodzieńców.+
Jehowa wydeptał winną tłocznię+ należącą do dziewiczej córy judzkiej.+
ע [Ajin]
16 Nad tym wszystkim płaczę jak kobieta.+ Oko moje, oko moje ocieka wodami.+
Bo oddalił się ode mnie pocieszyciel — ktoś, kto by pokrzepił moją duszę.
Synowie moi spustoszeni,+ gdyż nieprzyjaciel bardzo się pyszni.+
פ [Pe]
17 Syjon wyciąga ręce.+ Nie ma żadnego pocieszyciela.+
Jehowa wydał co do Jakuba nakaz wszystkim, którzy go otaczają jako jego wrogowie.+
Jerozolima stała się pośród nich czymś odrażającym.+
צ [Cade]
18 Jehowa jest prawy,+ zbuntowałam się bowiem przeciw jego ustom.+
Posłuchajcie więc, wszystkie ludy, i patrzcie na mą boleść.
Dziewice me i moi młodzieńcy poszli do niewoli.+
ק [Kof]
19 Wołałam na tych, którzy mnie mocno kochali.+ Okpili mnie.
W mieście wyginęli moi kapłani i moi starcy,+
gdy musieli sobie szukać czegoś do zjedzenia, aby pokrzepić swą duszę.+
ר [Resz]
20 Zobacz, Jehowo, bo jestem w opałach. Burzą się moje trzewia.+
Serce me wywrócone we mnie,+ gdyż byłam na wskroś buntownicza.+
Na zewnątrz miecz zabierał dzieci.+ W domu to samo co śmierć.+
ש [Szin]
21 Usłyszano mnie wzdychającą.+ Nie ma dla mnie pocieszyciela.+
Wszyscy moi nieprzyjaciele usłyszeli o mym nieszczęściu.+ Wielce się uradowali, żeś ty to uczynił.+
Sprowadzisz dzień, który obwieściłeś+ — by stali się do mnie podobni.+
ת [Taw]