Sędziów

19 W owych dniach nie było króla w Izraelu.+ Pewien Lewita mieszkał przez jakiś czas w najdalszych częściach górzystego regionu Efraima.+ Z czasem pojął za żonę nałożnicę+ z Betlejem+ w Judzie. 2 A jego nałożnica zaczęła się przeciw niemu dopuszczać rozpusty.+ W końcu odeszła od niego do domu swego ojca w Betlejem w Judzie i była tam pełne cztery miesiące. 3 Potem jej mąż wstał i poszedł za nią, by mówić do niej pocieszająco i żeby przyprowadzić ją z powrotem; a miał ze sobą sługę+ i parę osłów. Ona więc wprowadziła go do domu swego ojca. Gdy ojciec tej młodej kobiety go zobaczył, od razu się uradował, że się z nim spotkał. 4 Toteż jego teść, ojciec tej młodej kobiety, zatrzymał go, tak iż mieszkał u niego trzy dni; i jedli, i pili, i tam nocował.+

5 A czwartego dnia, gdy jak zwykle wstali wczesnym rankiem, on podniósł się, by iść, lecz ojciec tej młodej kobiety rzekł do zięcia: „Pokrzep swe serce kawałkiem chleba,+ a potem pójdziecie”. 6 Usiedli więc i obaj zaczęli razem jeść i pić; potem ojciec młodej kobiety powiedział do tego męża: „Proszę, zechciej zostać na noc+ i niech twe serce będzie w dobrym nastroju”.+ 7 Gdy ów mąż wstał, by iść, jego teść upraszał go, więc znowu tam przenocował.+

8 Gdy piątego dnia wstał wcześnie rano, by iść, ojciec tej młodej kobiety powiedział do niego: „Proszę, pokrzep swe serce”.+ I zwlekali aż do schyłku dnia. I obaj jedli. 9 Potem ów mąż+ wstał, by iść, on i jego nałożnica,+ i jego sługa;+ lecz jego teść, ojciec tej młodej kobiety, rzekł do niego: „Oto teraz dzień się nachylił ku wieczorowi. Proszę, zostańcie na noc.+ Oto dzień się kończy. Zostań tu na noc i niech twe serce będzie w dobrym nastroju.+ A jutro wstaniecie wcześnie do swej podróży i udasz się do swego namiotu”. 10 Jednakże mąż ten nie zgodził się zostać na noc, lecz wstał i ruszył w drogę, i dotarł aż przed Jebus,+ czyli Jerozolimę;+ a miał ze sobą parę osiodłanych osłów oraz swoją nałożnicę i swego sługę.

11 Gdy byli blisko Jebus, a światło dnia wyraźnie przygasło,+ sługa rzekł do swego pana: „Chodźmy więc i zajdźmy do tego miasta Jebusytów,+ i zostańmy w nim na noc”. 12 Lecz jego pan powiedział mu: „Nie zachodźmy do miasta cudzoziemców,+ którzy nie należą do synów Izraela; musimy iść aż do Gibei”.+ 13 I rzekł jeszcze do swego sługi: „Chodźmy i zbliżmy się do jednej z tych miejscowości, i zostaniemy na noc albo w Gibei, albo w Ramie”.+ 14 Przeszli więc i poszli dalej, a słońce zaczęło zachodzić nad nimi, gdy byli blisko Gibei, która należy do Beniamina.

15 A zboczywszy tam, weszli, aby przenocować w Gibei. I weszli, i usiedli na placu miejskim, a nikt nie przyjmował ich do domu na nocleg.+ 16 Lecz oto wieczorem wracał pewien starzec z pracy w polu,+ a człowiek ten był z górzystego regionu Efraima+ i mieszkał przez jakiś czas w Gibei; lecz tamtejsi mieszkańcy byli Beniaminitami.+ 17 Gdy podniósł oczy, zobaczył męża, wędrowca, na placu miejskim. Starzec ten rzekł więc: „Dokąd idziesz i skąd przybywasz?”+ 18 On mu odrzekł: „Przechodzimy z Betlejem w Judzie do najdalszych części górzystego regionu Efraima.+ Jestem właśnie stamtąd, ale szedłem do Betlejem w Judzie;+ i udaję się do swego domu, a nikt nie przyjmuje mnie do domu.+ 19 Jest zarówno słoma, jak i pasza+ dla naszych osłów, jest też chleb+ i wino dla mnie i twojej niewolnicy,+ i dla służącego,+ który jest z twoim sługą. Niczego nie brakuje”. 20 Lecz starzec rzekł: „Pokój z tobą!+ Niech każdy twój brak będzie moją sprawą.+ Tylko nie nocuj na placu”. 21 Potem zaprowadził go do swego domu+ i zadał obrok osłom.+ Następnie umyli swe stopy+ i zaczęli jeść i pić.

22 Kiedy dogadzali swym sercom,+ oto mężczyźni z miasta, nicponie,+ obstąpili dom,+ cisnąc się jeden przez drugiego do drzwi; i mówili do starca, właściciela domu: „Wyprowadź mężczyznę, który wszedł do twego domu, żebyśmy mogli z nim współżyć”.+ 23 Wtedy właściciel domu wyszedł do nich i rzekł im:+ „Nie, moi bracia,+ proszę, nie czyńcie nic złego, ponieważ ten mąż wszedł do mojego domu. Nie dopuszczajcie się tego bezeceństwa.+ 24 Oto moja córka, dziewica, oraz jego nałożnica. Pozwólcie, proszę, że je wyprowadzę, a wy je zgwałćcie+ i uczyńcie im, co w waszych oczach jest dobre. Lecz wobec tego człowieka nie dopuszczajcie się takiego bezeceństwa”.

25 Ale ci mężczyźni nie chcieli go posłuchać. Toteż ów mąż wziął swą nałożnicę+ i wyprowadził ją do nich na zewnątrz; a oni zaczęli z nią współżyć+ i pastwili się+ nad nią przez całą noc aż do rana, po czym ją puścili, gdy nastawał świt. 26 Kiedy nastawał ranek, ta kobieta przyszła i upadła u wejścia do domu tego człowieka, gdzie był jej pan,+ i leżała aż do świtu. 27 Później jej pan wstał rano i otworzył drzwi domu, i wyszedł, by udać się w drogę, a oto ta kobieta, jego nałożnica,+ leżała u wejścia do domu z rękami na progu! 28 Rzekł więc do niej: „Wstań i chodźmy”. Lecz nie było odpowiedzi.+ Wtedy ten mężczyzna wziął ją na osła i wyruszywszy, udał się do swojej miejscowości.+

29 Potem wszedł do swego domu i wziął nóż rzeźniczy, a chwyciwszy swą nałożnicę, porozcinał ją według kości na dwanaście części+ i porozsyłał do wszystkich terytoriów Izraela.+ 30 I każdy, kto to zobaczył, mówił: „Czegoś takiego nigdy nie popełniono ani nie widziano od dnia, gdy synowie Izraela wyszli z ziemi egipskiej, aż po dziś dzień. Rozważcie to w swych sercach, naradźcie się+ i powiedzcie”.