Ezechiela
17 I jeszcze doszło do mnie słowo Jehowy, mówiące: 2 „Synu człowieczy, zadaj zagadkę+ i ułóż przypowieść o domu Izraela.+ 3 I powiedz: ‚Oto, co rzekł Wszechwładny Pan, Jehowa: „Wielki orzeł,+ mający wielkie skrzydła+ z długimi lotkami, cały okryty różnobarwnym pierzem, przyleciał na Liban+ i zabrał wierzchołek+ cedru.+ 4 Zerwał sam czubek jego młodych latorośli i przyniósł do ziemi Kanaan;+ położył go w mieście handlarzy. 5 Następnie wziął nieco nasion tego kraju+ i rzucił je na pole jako zasiew. Jak wierzbę nad rozległymi wodami,+ jak wierzbę je zasadził. 6 I zaczęło wschodzić, i stopniowo stawało się bujnie rosnącą, niską+ winoroślą, skłonną kierować swe listowie do środka, i stopniowo powstawały pod nim jego korzenie. A w końcu stało się winoroślą i miało latorośle oraz wypuściło gałęzie.+
7 „‚„Był też inny wielki orzeł,+ mający wielkie skrzydła i duże lotki,+ a oto ta winorośl łapczywie wyciągnęła do niego korzenie.+ I z grządek, gdzie była zasadzona, wyciągnęła ku niemu swe listowie, by ją nawadniał.+ 8 Przesadzono ją już na dobre pole nad rozległymi wodami,+ żeby miała konary i rodziła owoc, by się stała majestatyczną winoroślą”’.
9 „Mów: ‚Oto, co rzekł Wszechwładny Pan, Jehowa: „Czy się jej powiedzie?+ Czy ktoś nie wyrwie jej korzeni+ i nie sprawi, że jej owoce będą całe w łuskach? I czy wszystkie jej świeżo zerwane latorośle nie uschną?+ Ona uschnie. Ani wielkim ramieniem, ani przez liczny lud nie zostanie podniesiona ze swych korzeni. 10 I oto, choć jest przesadzona, czy się jej powiedzie? Czy całkiem nie uschnie, jak wtedy, gdy ją dotknie wschodni wiatr?+ Uschnie na grządkach swej latorośli”’”.+
11 I jeszcze doszło do mnie słowo Jehowy, mówiące: 12 „Powiedz, proszę, temu buntowniczemu domowi:+ ‚Czy nie wiecie, co to znaczy?’ Powiedz: ‚Oto król Babilonu przybył do Jerozolimy i zabrał jej króla+ oraz jej książąt, i przyprowadził ich do siebie, do Babilonu.+ 13 Ponadto wziął jednego z potomków królewskich+ i zawarł z nim przymierze, i związał go przysięgą,+ a najprzedniejszych mężów kraju zabrał,+ 14 żeby królestwo zostało poniżone,+ niezdolne się podnieść, by zachowując jego przymierze, mogło dalej trwać.+ 15 Lecz on w końcu zbuntował się+ przeciw niemu, wyprawiając swych posłańców do Egiptu, by ten dał mu konie+ i liczny lud. Czy mu się powiedzie? Czy ujdzie ten, który czyni to wszystko i który złamał przymierze? I czy rzeczywiście ujdzie?’+
16 „‚„Jako żyję+ — brzmi wypowiedź Wszechwładnego Pana, Jehowy — w siedzibie króla, który ustanowił królem tego, kto wzgardził swą przysięgą+ i złamał swe przymierze, u niego w Babilonie umrze.+ 17 I wielkim wojskiem ani mnogim zgromadzeniem faraon nie zapewni mu powodzenia na wojnie+ przez usypanie wału oblężniczego i zbudowanie muru oblężniczego w celu wytracenia wielu dusz.+ 18 I wzgardził przysięgą,+ łamiąc przymierze, i oto dał rękę+ oraz uczynił to wszystko. Nie zdoła ujść”’.+
19 „‚Dlatego tak rzekł Wszechwładny Pan, Jehowa: „Jako żyję — moją przysięgę, którą wzgardził,+ i moje przymierze, które złamał, sprowadzę na jego głowę. 20 I rozpostrę nad nim swą sieć, i zostanie złapany w mą sieć łowiecką;+ i zaprowadzę go do Babilonu, i będę się tam z nim sądził w sprawie jego niewierności, której się dopuścił przeciwko mnie.+ 21 A wszyscy jego uciekinierzy we wszystkich jego hufcach padną od miecza, ci zaś, którzy pozostaną, będą rozproszeni na wszystkie wiatry.+ I będziecie musieli poznać, że ja, Jehowa, to powiedziałem”’.+
22 „‚Oto, co rzekł Wszechwładny Pan, Jehowa: „Ja także wezmę i zasadzę nieco z wyniosłego wierzchołka cedru;+ z czubka jego gałązek zerwę delikatną+ i przesadzę ją na wysoką i wyniosłą górę.+ 23 Przesadzę ją na wysoką górę izraelską+ i wyda konary, i zrodzi owoce,+ i stanie się majestatycznym cedrem.+ I będą pod nim przebywać wszystkie ptaki o wszelakim skrzydle; będą przebywać w cieniu jego listowia.+ 24 I wszystkie drzewa polne będą musiały poznać, że ja, Jehowa,+ poniżyłem drzewo wysokie,+ a wywyższyłem drzewo niskie,+ wysuszyłem drzewo wilgotne,+ a sprawiłem, że zakwitło drzewo suche. Ja, Jehowa, powiedziałem i to uczyniłem”’”.+