Jeremiasza
48 Tak mówi Jehowa, Bóg Zastępów, Bóg Izraela, w sprawie Moabu+:
„Biada Nebo+, bo zostało zniszczone!
Kiriataim+ zostało zawstydzone i zdobyte.
Bezpieczne schronienie* zostało zawstydzone i zrujnowane+.
2 Nikt już nie sławi Moabu.
W Cheszbonie+ wrogowie obmyślili jego upadek:
‚Chodźmy, wytępmy ten naród’.
Ty też, Madmenie, masz milczeć,
bo idzie za tobą miecz.
4 Moab został zrujnowany.
Jego maleństwa krzyczą.
5 Po zboczu Luchitu ludzie wchodzą z płaczem.
A na drodze schodzącej z Choronaim słychać krzyki rozpaczy z powodu klęski+.
6 Uciekajcie, ratujcie swoje życie*!
Stańcie się jak jałowiec na pustkowiu!
7 Moabie, polegasz na swoich dokonaniach i skarbach,
dlatego zostaniesz zdobyty.
A Kemosz+ pójdzie na wygnanie
razem ze swoimi kapłanami i książętami.
9 Postawcie drogowskaz dla Moabu,
bo gdy obróci się w ruinę, jego mieszkańcy będą uciekać,
a jego miasta zaczną budzić grozę.
Nikt nie będzie w nich mieszkał+.
10 Przeklęty jest ten, kto zadanie od Jehowy wykonuje niedbale!
Przeklęty jest ten, kto powstrzymuje swój miecz od przelewania krwi!
11 Moabici od młodości zaznają spokoju
jak wino, które ustało się na osadach.
Nie zostali zlani z jednego naczynia do drugiego,
nigdy nie poszli na wygnanie.
Dlatego ich smak pozostaje taki sam
i nie zmienia się ich zapach.
12 „‚Nadchodzą więc dni’, oświadcza Jehowa, ‚gdy poślę ludzi, żeby ich wywrócili. Wywrócą ich, opróżnią ich naczynia i porozbijają ich wielkie dzbany. 13 Moabici będą się wstydzić Kemosza, tak jak Izraelici wstydzą się Betel, na którym polegali+.
14 Jak śmiecie mówić: „Jesteśmy dzielnymi wojownikami, gotowymi do bitwy”?’+.
15 ‚Moab został zniszczony,
jego miasta — zdobyte+,
a jego najlepszych młodzieńców zabito’+ —
oświadcza Król, który ma na imię Jehowa, Bóg Zastępów+.
17 Wszyscy wokół nich na pewno będą im współczuć —
wszyscy, którzy znają ich imię.
Powiedzcie im: ‚Ach, jak zostało złamane potężne berło, piękna laska!’.
18 Pożegnaj się ze swoją chwałą
i siądź spragniona*, córko mieszkająca w Dibonie+,
bo wyruszył przeciwko tobie niszczyciel Moabu
i obróci twoje warownie w ruinę+.
19 Stań przy drodze i obserwuj, mieszkańcu Aroeru+.
Zapytaj uciekiniera i uciekinierkę: ‚Co się stało?’.
20 Moab został zawstydzony i ogarnęło go przerażenie.
Wyjcie i krzyczcie.
Ogłoście nad Arnonem+, że Moab został zniszczony.
21 „Osądzono równinę*+ — Cholon, Jahac+, Mefaat+, 22 Dibon+, Nebo+, Bet-Diblataim, 23 Kiriataim+, Bet-Gamul, Bet-Meon+, 24 Keriot+, Bocrę i wszystkie miasta ziemi moabskiej, te daleko i blisko.
26 ‚Upijcie go+, bo wynosił się nad Jehowę+.
Moab tarza się w swoich wymiocinach
i jest wyszydzany.
27 Ale czy ty sam nie szydziłeś z Izraela?+
Czy przyłapano go wśród złodziei,
że kręciłeś głową i mówiłeś o nim źle?
28 Opuśćcie miasta i mieszkajcie na skale, mieszkańcy Moabu,
stańcie się jak gołąb, który zakłada gniazda na zboczach wąwozu’”.
29 „Słyszeliśmy o pysze Moabu — jest on bardzo wyniosły —
o jego arogancji, pysze, wyniosłości i zarozumialstwie jego serca”+.
30 „‚Znam jego furię’, oświadcza Jehowa,
‚ale jego pusta gadanina nic nie da.
Moabici nic nie zrobią.
31 Dlatego będę lamentował nad Moabem,
będę wołał z powodu całego Moabu
i jęczał z powodu mieszkańców Kir-Cheres+.
Twoje bujne pędy sięgnęły morza, przekroczyły je.
Sięgnęły do Jazeru.
Na twoje letnie owoce i na twoje zebrane winogrona
napadł ten, który niszczy+.
Sprawiłem, że z tłoczni już nie płynie wino.
Nikt nie będzie deptał winogron, radośnie wykrzykując.
Będą się rozlegać inne okrzyki’”+.
Krzyk z Coaru słychać w Choronaim+ i aż w Eglat-Szeliszijji.
Nawet wody Nimrim wyschną+.
35 Sprawię, że zniknie z Moabu
ten, kto przynosi dar ofiarny na święte wzniesienie,
i ten, kto składa ofiary swojemu bogu’ — oświadcza Jehowa.
Bo bogactwo, którego się dorobił, zniknie.
Bo rozbiłem Moab
jak niepotrzebne naczynie’ — oświadcza Jehowa.
39 ‚Jaki jest przerażony! Rozpaczajcie!
Jakże Moab uciekł* zawstydzony!
Stał się obiektem szyderstw,
czymś przerażającym dla wszystkich wokół niego’”.
40 „Bo tak mówi Jehowa:
‚Wróg rozłoży skrzydła nad Moabem
jak orzeł, który pikuje+.
41 Miasta zostaną zdobyte,
a jego twierdze — zajęte.
W tym dniu serca wojowników Moabu
staną się jak serce kobiety, która rodzi’”.
43 Strach, dół i sidła czekają na ciebie,
mieszkańcu Moabu’ — oświadcza Jehowa.
44 ‚Każdy, kto ucieknie przed strachem, wpadnie do dołu,
a kto wydostanie się z dołu, wpadnie w sidła’.
‚Bo sprowadzę na Moab rok wymierzenia kary’ — mówi Jehowa.
45 ‚Bezsilni uciekinierzy stoją w cieniu Cheszbonu.
Z Cheszbonu wyjdzie ogień,
z miasta Sychona płomień+.
Strawi czoło Moabu,
czaszkę wzniecających wrzawę’+.
46 ‚Biada ci, Moabie!
Lud Kemosza+ zginął.
Bo twoich synów wzięto do niewoli,
a twoje córki poszły na wygnanie+.
47 Ale pod koniec dni zbiorę moabskich jeńców’ — oświadcza Jehowa.
‚Na tym kończy się orędzie dotyczące sądu nad Moabem’”+.