Czym się zajmujesz dla rozrywki?

„KTO rozrywkę docenia, nie pada ze znużenia”. Nie są to tylko puste słowa. Odpowiednia rozrywka może orzeźwić umysł i rozweselić serce. Sprawia przyjemność i rozprasza nudę: życie staje się ciekawsze. Dlatego „rozrywkę” definiuje się między innymi jako „przyjemne zaabsorbowanie umysłu”.

Rozrywką może być coś niewyszukanego, co sprawia radość jednej osobie lub grupie ludzi. Ale do rozrywek należy też korzystanie z imprez bardziej oficjalnych i masowych, jak przedstawienia teatralne lub zawody sportowe.

Doprawdy, niemal wszystko można potraktować jako rozrywkę, jeśli się chce. Zależy to od osobistych upodobań, które są bardzo różne. Co tobie sprawia przyjemność, dla mnie może być nudne. Co jego bawi, dla niej może nie być interesujące.

KOSZTY

W dzisiejszych czasach rozwinął się cały przemysł rozrywkowy. W samych tylko Stanach Zjednoczonych przyjemne spędzanie wolnego czasu kosztuje ludzi co roku blisko 200 miliardów dolarów. Gdyby miarą wielkości poszczególnych gałęzi przemysłu była ilość pieniędzy wydawanych na nie przez przeciętnych obywateli, wówczas rozrywka stałaby się w tym kraju głównym przemysłem narodowym! Wymownie świadczy o tym fakt, że w ubiegłym roku na zawodach sportowych obecnych było w USA grubo ponad 300 milionów osób.

Ale taka płatna rozrywka jest droga. Jak się to odbija na budżecie domowym? Czy nie byłeś już niemile zaskoczony cenami biletów do kina, na koncert, czy na mecz albo na przykład ceną kolorowego telewizora? Ponieważ związane z tym wydatki mogą być nie na twoją kieszeń, warto więc pomyśleć, z jakich innych rozrywek mógłbyś korzystać. Zapewne znajdziesz coś równie, a może nawet bardziej atrakcyjnego, co by tak bardzo nie obciążało twego budżetu.

Głębsze zastanowienie się nad korzystaniem z rozrywek prowadzi jednak do wniosku, że niekiedy — niezależnie od ich ceny — płaci się za nie bardzo dużo jeszcze pod innym względem. Niektóre rozrywki wiążą się ze stosowaniem przemocy, skłaniają do niemoralności lub uprawiania hazardu, a więc w myśl Pisma Świętego są sprzeczne z prawami ustanowionymi przez Boga i wyznaczonymi przez Niego zasadami postępowania.

Choćby sama forma rozrywki nie miała w sobie nic złego, istnieje niebezpieczeństwo korzystania z niej bez umiaru. Może to prowadzić do nadmiernego koncentrowania się na szukaniu przyjemności. Zapewne znasz ludzi żyjących w ten sposób. Ciągle uganiają się za jakimiś rozrywkami i potrafią mówić tylko na ten temat. Przesadne umiłowanie rozrywek może jednak zniszczyć usposobienie duchowe i odciągnąć od trybu życia, który się podoba Bogu.

Kto pilnie obserwuje spełnianie się proroctw biblijnych, ten nie będzie tym zaskoczony. Według tych proroctw charakterystyczną cechą naszych czasów miało być ‛większe rozmiłowanie w rozkoszach doczesnych niż w Bogu’ (2 Tym. 3:4, Romaniuk).

INNE PUŁAPKI

Dalszy problem związany z rozrywkami, zwłaszcza z niektórymi płatnymi, polega na tym, że często wcale nie pomagają się odprężyć ani nie dają zadowolenia. Gdy na przykład jakaś drużyna sportowa przegrywa, jej sympatycy są często przygnębieni, zawiedzeni, nawet rozzłoszczeni. Oglądanie meczu nie sprawia im wtedy żadnej radości.

Ponadto od uczestników płatnych imprez rozrywkowych oczekuje się zazwyczaj zwykłego przyglądania się, a nie współdziałania. Zamiast brać czynny udział, jesteś tylko biernym widzem. Może to wpływać ujemnie na zdrowie i na umiejętność utrzymywania kontaktu z drugimi.

Z niektórymi rodzajami rozrywki wiąże się jeszcze inny problem: nie dająca się przewidzieć reakcja publiczności. Pomyśl tylko, co się działo podczas niektórych koncertów muzyki rockowej, o czym zapewne czytałeś lub czego może byłeś naocznym świadkiem. A co powiedzieć o ekscesach rozzłoszczonych kibiców na meczach piłki nożnej, którzy ranią czy nawet zabijają się nawzajem? Widzowie stają się wtedy uczestnikami, tyle że nie rozrywki, a bójki.

Niektórzy unikają kłopotów związanych z przebywaniem w niepożądanym towarzystwie przez oglądanie takich imprez tylko na ekranie telewizyjnym. Wolą z nich korzystać raczej w zaciszu domowym niż w hałaśliwym tłumie na stadionie lub widowni. Ma to jeszcze jedną zaletę: można zrezygnować z rozrywki natychmiast, gdy się tylko stwierdzi, że jest nieodpowiednia — oczywiście jeśli się ma dostatecznie silną wolę i na tyle dyscypliny wewnętrznej, by wyłączyć odbiornik. A jednak, mimo pewnych korzyści, telewidz i tak jest tylko obserwatorem, a nie uczestnikiem.

Różne płatne imprezy niewątpliwie są godne uwagi i można je traktować jak godziwą rozrywkę. Ale czy nie dałoby się spędzać wolnego czasu inaczej, w sposób zapewniający każdemu czynny udział w zabawie? Czy istnieją również inne formy rozrywki — przyjemniejsze, bardziej budujące i nie narażające na zbyt wielkie wydatki?