BENAJASZ

(„Jehowa zbudował”).

1. Syn naczelnego kapłana Jehojady i ojciec przynajmniej dwóch synów, Ammizabada i Jehojady (1Kn 27:5, 6, 34). Był dzielnym wojownikiem, znanym z męstwa i odwagi; „był wybitniejszy niż tych trzydziestu” mocarzy Dawida, choć „pozycją nie dorównał owym trzem” (2Sm 23:20-23).

Benajasz trzykrotnie dowiódł swego męstwa: zabił dwóch mocarzy moabskich, śmiało zszedł do dołu wodnego i zabił tam lwa, a ponadto pokonał nadzwyczaj wysokiego Egipcjanina, przebijając go jego własną włócznią (1Kn 11:22-24). Dawid ustanowił tego odważnego mężczyznę nad swoją strażą przyboczną (1Kn 11:24, 25). Dowodził on Keretytami i Peletytami, którzy w czasie buntów Absaloma i Adoniasza lojalnie trwali przy królu (2Sm 8:18; 15:18; 20:23; 1Kl 1:8, 10, 26; 1Kn 18:17). Poza tym był dowódcą 24-tysięcznego oddziału wojskowego, który pełnił służbę jako trzeci z kolei (1Kn 27:5, 6). Gdy Dawid był już stary, Benajasz z Keretytami i Peletytami poparli koronację Salomona (1Kl 1:32-40). Za panowania Salomona Benajasza wyznaczono do wykonania wyroków śmierci na Adoniaszu, Joabie i Szimeju oraz ustanowiono go naczelnym wodzem królewskiego wojska (1Kl 2:24, 25, 28-46; 4:4).

2. Jeden z mocarzy Dawida; dowódca oddziału wojskowego, który pełnił służbę jako 11 z kolei; był Piratonitą z plemienia Efraima (2Sm 23:30; 1Kn 11:31; 27:14).

3. Jeden z lewickich muzyków grających na instrumentach strunowych, gdy do Jerozolimy sprowadzano Arkę Przymierza i gdy umieszczano ją w namiocie przygotowanym przez Dawida (1Kn 15:18, 20; 16:1, 5).

4. Jeden z kapłanów grających na trąbach, gdy za panowania Dawida do Jerozolimy sprowadzano Arkę (1Kn 15:24; 16:6).

5. Lewita, potomek Asafa (2Kn 20:14).

6. Symeonita, prawdopodobnie żyjący współcześnie z królem Ezechiaszem (1Kn 4:24, 36-43).

7. Jeden z Lewitów wyznaczonych przez Ezechiasza do zajmowania się hojnymi daninami przynoszonymi do domu Jehowy (2Kn 31:12, 13).

8. Ojciec Pelatiasza, jednego z niegodziwych książąt ukazanych w wizji Ezechielowi (Eze 11:1, 13).

9, 10, 11, 12. Czterech mężczyzn, którzy zgodnie z zachętą Ezdrasza odprawili swe cudzoziemskie żony. Byli to odpowiednio potomkowie: Parosza, Pachat-Moaba, Baniego i Nebo (Ezd 10:25, 30, 34, 35, 43, 44).