ŻÓŁĆ

Wydzielina wątroby gromadzona w pęcherzyku (woreczku) żółciowym — małym gruszkowatym zbiorniku, położonym na dolnej powierzchni prawej części wątroby i mogącym pomieścić ok. 40—60 ml żółci. Ten niezwykle gorzki, żółty lub zielonkawy płyn jest potrzebny organizmowi w procesie trawienia. Żółć zaczęto kojarzyć z tym, co gorzkie bądź trujące, i w takim znaczeniu wspomina o niej Biblia (Dz 8:23).

Hiob, opisując swe ciężkie, gorzkie przeżycia, obrazowo mówi, że Bóg wylewa jego woreczek żółciowy na ziemię (Hi 16:1, 13). Później Cofar zarzuca Hiobowi, iż postępował niegodziwie, i przenośnie zapowiada, że „jego pokarm” będzie w nim „żółcią [czyli trucizną] kobr”. Ostrzega również, że „jego żółć [woreczek żółciowy]” przeszyje oręż (Hi 20:1, 14, 25). Hebrajskie słowo tłumaczone na „żółć” jest spokrewnione z wyrazem oddawanym jako „gorzki” (Pwt 32:32; Hi 13:26).

Greckie słowo oznaczające „żółć” to cholé (zob. ROŚLINA TRUJĄCA).