MICHAJASZ

(„któż jest jak Jehowa?”).

1. Syn Jimli, prorok Jehowy działający w północnym królestwie Izraela za panowania Achaba (1Kl 22:8). Kiedy król judzki Jehoszafat odwiedził Achaba, ten zaproponował mu udział w wyprawie wojennej przeciw Syryjczykom, którym chciał odebrać Ramot-Gilead. Przed wyrażeniem zgody Jehoszafat chciał się dowiedzieć, co mówi Jehowa. Achab zebrał więc 400 proroków i spytał: „Czy mam iść na wojnę przeciwko Ramot-Gilead, czy też mam się powstrzymać?” Odpowiedzieli, że Jehowa wyda miasto w jego rękę. Jehoszafat nie był jednak do końca przekonany, toteż Achab, choć niechętnie, polecił sprowadzić Michajasza, który zawsze prorokował mu złe rzeczy. Posłaniec nakłaniał Michajasza do oznajmienia królowi tego samego, co tamci prorocy. Prorok najpierw tak właśnie zrobił, ale Achab zaprzysiągł go, żeby powiedział „prawdę w imieniu Jehowy”. Wtedy Michajasz oświadczył: „Widzę wszystkich Izraelitów rozproszonych po górach niczym owce nie mające pasterza” (1Kl 22:1-17; 2Kn 18:1-16).

Potem prorok opisał swą wizję: ujrzał Jehowę, który zasiada na swym niebiańskim tronie i pyta zgromadzone stworzenia duchowe: „Kto obałamuci Achaba, żeby wyruszył i padł pod Ramot-Gilead?” Jedno z nich zgodziło się pójść i stać się „duchem zwodniczym” w ustach wszystkich proroków Achaba. Jehowa odrzekł: „Obałamucisz go i powiedzie ci się. Idź i zrób tak”. Następnie Michajasz oznajmił Achabowi, że Bóg włożył ducha zwodniczego w usta wszystkich jego proroków, i dodał: „Ale Jehowa zapowiedział ci nieszczęście”. Wówczas fałszywy prorok Sedekiasz uderzył Michajasza w policzek i powiedział szyderczo: „Którąż to drogą duch Jehowy przeniósł się ode mnie, by mówić z tobą?” Michajasz śmiało odparł: „Oto zobaczysz, którędy — w tym dniu, gdy wejdziesz do najskrytszej komnaty, żeby się schować”. Achab rozkazał osadzić go w areszcie i żywić zmniejszonym przydziałem chleba i wody, dopóki król nie powróci w pokoju. Jednakże nigdy już nie wrócił, gdyż w trakcie bitwy pod Ramot-Gilead „pewien człowiek napiął łuk i chociaż tego nie zamierzał, ugodził króla Izraela”, który w końcu umarł. Ostatnie słowa Michajasza do Achaba brzmiały: „Jeśli istotnie wrócisz w pokoju, to Jehowa nie mówił ze mną”. Śmierć króla dowiodła, że Michajasz rzeczywiście był prorokiem Jehowy (1Kl 22:18-37; 2Kn 18:17-34).

2. Jeden z książąt, których król Jehoszafat wysłał razem z lewitami i kapłanami do mieszkańców Judy w charakterze nauczycieli. Mieli ze sobą „księgę prawa Jehowy” i nauczali lud we wszystkich miastach judzkich (2Kn 17:7-9).

3. Ojciec Achbora (Abdona), jednego z posłańców króla Jozjasza, którzy mieli zapytać Jehowę „w związku ze słowami” odnalezionej księgi Prawa. Nazwany jest też Micheaszem (2Kl 22:12, 13; 2Kn 34:20, 21).

4. „Syn Gemariasza, syna Szafana”. Był obecny w jadalni swego ojca, Gemariasza, gdy Baruch publicznie odczytał zwój zawierający słowa Jehowy wypowiedziane poprzez Jeremiasza przeciwko Izraelowi, Judzie i wszystkim narodom. Potem Michajasz przekazał to, co usłyszał, sekretarzowi i książętom króla Jehojakima (Jer 36:2, 9-13).

5. Przodek Zachariasza, jednego z kapłanów, którzy grali na trąbach podczas uroczystości poświęcenia odbudowanego muru Jerozolimy. Występuje też pod imieniem Micha (Neh 11:22; 12:31, 35).

6. Kapłan grający na trąbie w jednym z dwóch „chórów dziękczynnych”, które za czasów Nehemiasza uczestniczyły w pochodzie po nowo odbudowanym murze Jerozolimy (Neh 12:40, 41).