Pytania czytelników
● Czy przyjmowanie do krwiobiegu surowicy, takiej jak anatoksyna (szczepionka) przeciwbłonicza, oraz składników krwi, jak na przykład gammaglobulina, w celu wywołania odporności na choroby przez wytworzenie przeciwciał należy uważać za równoznaczne z piciem albo pobieraniem krwi lub plazmy krwi drogą transfuzji?
Nie wydaje się konieczne, żebyśmy jedno i drugie zaliczali do tej samej kategorii, chociaż tak czyniliśmy w przeszłości. Za każdym razem, kiedy w Piśmie Świętym wspomina się o zakazie co do krwi, wiąże się to z przyjmowaniem jej jako pokarmu, a wobec tego dotyczy on nas o tyle, o ile chodzi w danym wypadku o pożywienie. Tak na przykład ze szczególnym naciskiem zakazano spożywania krwi, gdy po raz pierwszy pozwolono ludziom jeść mięso zwierząt, to znaczy przy powtórzeniu rodzinie ocalałej z potopu zlecenia rozradzania się. (1 Mojż. 9:3, 4) Prawo Mojżeszowe też zabraniało krwi jako pokarmu i dlatego niejednokrotnie wymieniano ją razem z tłuszczem, którego podobnie nie było wolno jeść. (3 Mojż. 3:17; 7:22-27) Tak samo było za dni apostołów; zakaz spożywania krwi występuje w ścisłym związku z zakazem jedzenia zwierząt zadławionych oraz mięsa ofiarowanego bałwanom. — Dzieje 15:20, 29.
Wstrzykiwanie do krwi przeciwciał zawartych w surowicy krwi lub korzystanie ze składników krwi w celu wytworzenia takich przeciwciał nie jest równoznaczne z doustnym lub dożylnym pobieraniem krwi jako pożywienia w celu wzmocnienia sił życiowych organizmu. Chociaż Bóg nie przewidział dla człowieka, by kalał swój krwiobieg szczepionkami, surowicami czy składnikami krwi, to jednak wydaje się, że nie jest to objęte wyraźną wolą Bożą, nakazującą spożywania krwi jako pokarmu. Czy ktoś zgodzi się na tego rodzaju leczenie, pozostaje więc sprawą jego osobistego sądu.
● Dlaczego Aaron nie został ukarany za zrobienie złotego cielca, którego zaczęli czcić Izraelici?
W 2 Mojżeszowej 32:1-6 wskazano, że Aaron uczynił to na żądanie ludu, a udział w tej nieprawości musiał chyba być dość powszechny, bo Jehowa powiedział do Mojżesza: „Puść mię, żeby się rozgniewała zapalczywość moja na nich i bym wygładził ich.” (Wiersz 10, Wu) Aaron wprawdzie współdziałał z buntownikami w tym bałwochwalstwie, ale wiersz 25 zaznacza też możliwość, że to splamienie mogło być celowo dopuszczone: „Gdy tedy Mojżesz spostrzegł, że lud był wyuzdany, gdyż Aaron pozwolił mu na wszystko, na pośmiewisko dla narodów, stanął w bramie obozu i rzekł: ‚Jeśli kto jest Pański, przyłącz się do mnie!’ I zebrali się koło niego wszyscy synowie Lewiego.” (Wiersze 25-27, Wu, uw. marg.) Aaron był Lewitą i możemy przypuszczać, że przy tej okazji zajął wraz z innymi Lewitami stanowisko po stronie Jehowy, a przeciw tym, którzy się wtedy sprzeciwili Mojżeszowi. Z powodu tego bałwochwalstwa około trzy tysiące osób straciło życie. Niemniej współwinni byli jeszcze dalsi Izraelici, bo nawet po śmierci tamtych trzech tysięcy Mojżesz wypominał ludowi, że bardzo był zgrzeszył. A więc z miłosierdzia Jehowy skorzystało jeszcze wielu innych, nie tylko sam Aaron. Należący do wytraconych trzech tysięcy byli niewątpliwie prowodyrami, którzy wywołali całe to bałwochwalstwo, a potem stawili opór strofowaniu, nie okazali pokornej skruchy, nie przyznali się do nieprawości i nie stanęli po stronie Jehowy. Ci nie zasłużyli na zmiłowanie. Natomiast Aaron postąpił inaczej; okazał, że w sercu nie sprzyjał kultowi bożka, lecz działał jedynie na żądanie tłuszczy. Skoro tylko Mojżesz postawił sprawę „na ostrzu noża”, zajął stanowisko po stronie Jehowy. — Wiersze 28-35.
● Dlaczego w Objawieniu 4:5 podano, że było „siedem lamp ognistych gorejących przed stolicą”, skoro w świątyni Salomona — jak na to wskazuje 1 Królewska 7:49 — było ich dziesięć?
Tę różnicę można przypisać okoliczności, że w świątyni było dziesięć „lichtarzy”, czyli świeczników, z których każdy miał po siedem lamp albo płomieni. Na przykład w tym samym wersecie, w 1 Królewskiej 7:49, czytamy nie tylko o „lichtarzach”, ale również o „lampach”. Najlepiej da się to zrozumieć, gdy się przeczyta, jak w 2 Mojżeszowej 25:31-39 opisano wzór całego urządzenia. Oto wyjątki: „Uczynisz też świecznik kuty ze złota najczystszego (...) Sześć ramion wychodzić będzie z boków, trzy z boku jednego, a trzy z drugiego (...) Uczynisz też siedem lamp.” (Wu) Tak więc każdy świecznik miał siedem lamp.