Kanał Jehowy do informowania i utrzymania łączności
„Kto powodzi utorował kanał, i drogę chmurze burzowej bijącej piorunami?” — Ijoba 38:25, NW.
1. Dlaczego do zupełnego zrozumienia woli Bożej nie wystarczy człowiekowi znajomość księgi natury? Jak człowiek może się dowiedzieć o woli Bożej?
JEHOWA w majestacie swoim zadał z wichru swemu słudze Ijobowi szereg głębokich pytań. Były to pytania, na które nie potrafili dać odpowiedzi przeciętni mędrcy za dni Ijoba; nie umieją na nie odpowiedzieć również uczeni naszych dni, gdyż księga natury nie wypowiada się na temat podstawowego celu rzeczy, co do których postawiono pytania. Pytania zadane Ijobowi były tak ujęte, że wszystkie odpowiedzi wskazywały na doniosły fakt istnienia we wszechświecie tylko jednego Źródła stworzenia — Stwórcy, którego suwerennej woli nie można pomijać. Jehowa jasno wykazał Ijobowi, że celem zupełnego zrozumienia woli Bożej człowiek musi sięgnąć poza dowody występujące w przyrodzie. Wymaga to utrzymania łączności ze Suwerenem, co się tyczy Jego woli i słowa. Przy tym kontakcie byłoby ze strony słabego człowieka rzeczą nierozsądną spierać się z potężnym Wszechmocnym. — Ijoba 38:1 do 40:2.
2. Jaka jest pośrednio wyrażona odpowiedź na skierowane do Ijoba pytanie Jehowy co do utorowania kanału zasobom wody i co do innych rzeczy?
2 Jedno z pytań postawionych przez Jehowę brzmiało: „Kto powodzi utorować kanał, i drogę chmurze burzowej bijącej piorunami (...) aby zaspokoić miejsca poburzone i opustoszałe, i spowodować wyrośnięcie bujnej trawy?” Innymi słowy: Za czyją sprawą ogromne zasoby wody, utrzymywane cudownie w systemie obłoków niebieskich, są kierowane jakby kanałem w różne strony ziemi, aby tam wywoływać wzrost roślinności, i co jest podstawowym celem tego? Ponadto w jakim celu piorun uderza w ziemię i przy tym użyźnia elektrycznością glebę? Dzisiaj wiadomo, że właśnie takie bezpośrednie zadanie spełnia piorun. Czy wszystko to dzieje się tylko przez przypadek, jak utrzymują głupcy, którzy powiadają, że nie ma Boga, czyli że nie ma żadnej absolutnej zwierzchności? Czy też te przejawy działania sił przyrody stanowią część składową jakiegoś ogólnego dzieła? W samych słowach skierowanych do Ijoba tkwi odpowiedź, że wszystko to dzieje się zgodnie z niezmiennym zamierzeniem wszechmądrego Stwórcy, który ustalił trwałe prawa przyrody, regulujące działanie stworzonych przez Niego żywiołów natury i kierujące nimi. W obejmującej cały wszechświat dziedzinie panowania Jehowy nie ma ani chaosu, ani nie brak w nim celowości. Wszystkie poszczególne zdarzenia przyczyniają się do urzeczywistnienia daleko wspanialszego obrazu Jego zamierzenia. — Ijoba 38:25, 27, NW; Ps. 14:2; Hebr. 3:4.
3. Dlaczego interesują nas procesy przyrody, takie jak kierowanie wody na ziemię?
3 Okazuje się, że tak jak literalne wody są kierowane pewnym kanałem w celu zaopatrzenia tych części ziemi, które jej potrzebują, tak też na podstawie podobnych zasad odbywa się przekazywanie ludziom duchowej wody prawdy. Nadto podobnie jak literalny piorun uderzając w ziemię kieruje się określoną drogą, tak istnieje — przypominający przewód łączności — tor przekazywania na ziemię sądów Jehowy, które ukazują się jak błyskawice, aby wstrząsnąć narodami. Z tego powodu jest na czasie rozpatrzenie sprawy kanału Jehowy do informowania o Jego duchowych prawdach i żywotnych orzeczeniach.
SŁOWO „KANAŁ”
4. Jakie pojęcie wiąże się ze słowem „kanał”?
4 W związku z literalną wodą słowa „kanał” używa się do określenia przewodów doprowadzających lub odprowadzających wodę, przekopów wypełnionych wodą albo też pewnych łożysk wody bieżącej. Dalsze znaczenie tego słowa dopuszcza użycie go jako nazwy jakiegokolwiek połączenia, łożyska, w które się coś kieruje, drogi, którą coś przebywa, albo toru, po którym coś się posuwa naprzód. W tym drugim, obszerniejszym znaczeniu słusznie można stosować słowo „kanał” do określenia metody, którą Jehowa od wieków komunikuje się ze swymi sługami.
DZIAŁANIE W HARMONII Z OŚRODKIEM WSZELKIEGO ŻYCIA
5. Jaki wniosek wynika z faktu, że istnieją prawa przyrody?
5 W materialnym wszechświecie wszystko odbywa się według ustalonych reguł działania, które ludzie znają obecnie jako prawa przyrody, na przykład według praw ruchu, ciążenia, dziedziczności itd. Gdzie są prawa, tam zawsze musiał najpierw być prawodawca. A istnienie prawodawcy obejmuje też informowanie. Żaden dekret dzisiejszych rządów nie dostaje się do dzienników ustaw przypadkowo; musi być opracowany przez parlament albo inne ciało ustawodawcze. Już sama ta okoliczność jest silnym potwierdzeniem biblijnej nauki o bezpośrednim stworzeniu wszystkich rzeczy ożywionych i nieożywionych. Nic nie było pozostawione łasce przypadku, lecz wszystko zostało pierwotnie powołane do istnienia przez naczelną Inteligencję, przez wielkiego, przedwiecznego, wszechmocnego Stwórcę, z którym można utrzymywać łączność.
6. Jaką pozycję zajmuje tron Boży we wszechświecie i jak unaocznia to nawet przyroda?
6 Tron Jehowy Boga jest bezwzględnie ośrodkiem niezmierzonego wszechświata, zarówno z uwagi na jego powstanie w wyniku aktu stwarzania, jak i na jego działanie oraz wszystkie inne sprawy. Tron ten nie znajduje się w centrum wielkiej galaktyki niezliczonych układów gwiezdnych, czyli wysp kosmosu, będących w chwili obecnej w zasięgu bądź też poza zasięgiem wzroku ludzkiego, lecz w ośrodku stwarzania, gdzie Bóg staje się bezpośrednią praprzyczyną wszystkich swoich dzieł. Całe stworzenie obraca się wokół Niego jako swego Źródła, a tym samym Bóg jest ośrodkiem wszelkiego życia. Siła dośrodkowa tego olbrzymiego systemu sprawia, że ciążą ku Niemu wszystkie rzeczy ożywione i nieożywione. Wszystko jest nierozerwalnie z Nim związane. Do unaocznienia tego wystarczy wspomnieć o naszym układzie planetarnym, w którym poszczególne planety obracają się w ściśle określony sposób wokół słońca, stanowiącego środek całego systemu. Za najmniejszy przykład tego może posłużyć struktura atomu, gdzie drobniutkie elektrony krążą po swoich torach dokoła wspólnego środka — złożonego z protonów jądra. Podstawowy model okrążania stałych ośrodków powtarza się w całym wszechświecie. — Ps. 93:2; 36:10.
7. Dlaczego Bóg przyrównany został do słońca? Porównaj „czas” i „przestrzeń” z Bogiem.
7 Biblia sama przyrównuje Jehowę Boga do słońca. (Ps. 84:12) Tak jak słońce wciąż promieniuje energią, tak też Bóg odwiecznie „wypromieniowuje” we wszystkich kierunkach różne formy energii, duchowe i fizyczne. To wiekuiste promieniowanie blaskiem można nazwać chwałą Bożą. Energia kierowana stale ku najdalszym obszarom wypełniła w bardzo krótkim „czasie”, po prostu w okamgnieniu to, co nazywane jest „przestrzenią”. Daje to podstawę do przyjęcia poglądu, że „czas” i „przestrzeń” są współwieczne z Bogiem, a sam Bóg nie miał nigdy początku. (Ps. 90:2) Kiedy Bóg zarządzi, żeby fizyczna energia zatrzymała się w którymkolwiek punkcie przestrzeni, powstaje natychmiast masa, czyli materia. (Obj. 4:11) Profesor Einstein odczytał tę podstawową prawdę z księgi natury, gdy wykrył prawo, że wielkość energii równa się iloczynowi masy i prędkości światła podniesionej do kwadratu.a Zatem wszystko, co istnieje, stworzone zostało z energii, którą pierwotnie wypromieniowało wielkie Źródło wszechświata — Jehowa. Biblia z całą pewnością mówi prawdę, oświadczając: „Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię.” — 1 Mojż. 1:1.
BÓG — OŚRODEK ŁĄCZNOŚCI
8. Opisz Boga, który chętnie coś z siebie daje.
8 To wielkie Źródło, Bóg, nie jest energią tylko w sensie abstrakcyjnym, siłą kierowaną jedynie przez przypadek. Jest raczej samą nieograniczoną Inteligencją, czyli Rozumem, pełną dostojeństwa Istotą, która chętnie daje coś z siebie i utrzymuje łączność, najwyższą Osobistością charakteryzującą się nieskończoną miłością, mądrością, sprawiedliwością i mocą, które to przymioty pozostają wszystkie w pokojowej, jak najpełniejszej równowadze; ponadto cieszy się On stale doskonałym szczęściem. Ten najwyższy Bóg Jehowa zawsze znajduje się u szczytu swej potęgi, której używa do błogosławienia i uszczęśliwiania. (Jak. 1:17) Nie występują u Niego cykle, składające się z okresów wzrostu potęgi, po których następowałyby okresy upadku. Jest Opoką bezwzględnie pewną. (5 Mojż. 32:4) Znalazł upodobanie w powołaniu do istnienia obdarzonych rozsądkiem duchowych stworzeń niebiańskich, które miały wieść życie celowe i szczęśliwe. Podobnie ku własnej radości stworzył Bóg na ziemi doskonałego człowieka, wyobrażenie swojej miłości, aby się cieszył szczęśliwym, celowym życiem bez końca. Jest rzeczą całkiem naturalną, że wszystkie inteligentne stworzenia odczuwają w stosunku do tego Uosobienia nieograniczonej miłości pełne uwielbienia przywiązanie. Istnieje u nich elementarna potrzeba i pragnienie utrzymywania łączności ze Źródłem ich życia. — Izaj. 42:5.
9. Jaka społeczność działa wokół Przedwiecznego w niebie?
9 Charakterystyczną cechą tego Majestatu, tej Dostojności, Boga, jest także porządek. Stanowi On punkt środkowy, ku któremu ciąży cała wielka społeczność żyjących stworzeń niebiańskich, znajdujących nigdy się nie kończącą rozkosz w utrzymywaniu łączności rodzinnej ze swym Ojcem i Życiodawcą. W celu pielęgnowania tych stosunków rodzinnych Bóg wydaje z siebie nieustanny potok wiadomości, czyli informacji. Wszyscy wierni mieszkańcy niebios są sługami, duchowymi stworzeniami usługującymi Bogu, które ze szczerej miłości i z własnej wolnej woli Jemu oddają cześć. (Hebr. 1:14) Biblia opisuje ich jako szczęśliwą organizację dworzan Króla, składającą się z milionów anielskich sług podzielonych według stopni i oddziałów; wszystkie swoje funkcje spełniają oni w sposób jak najbardziej celowy wokół centralnej osobistości królewskiego Starodawnego albo Przedwiecznego, to jest Jehowy Boga. — Dan. 7:9, 10; 1 Kor. 14:33.
WSZECHŚWIATOWY SYSTEM INFORMACYJNY
10. Z jakiego powodu rozszerzono boski system informacyjny na ziemię i jakie to miało znaczenie?
10 Ziemia otrzymała stosowne określenie podnóżka Jehowy Boga. Odkąd Bóg utworzył ten bogato wyposażony podnóżek, naszą ziemię, aby na niej mieszkały stworzenia ludzkie, rozszerzył On swą królewską społeczność sług i objął nią także człowieczych doskonałych synów i córki. Oznaczało to również przedłużenie do mieszkańców ziemi pewnej linii informacyjnej; cały bowiem posłuszny wszechświat jest połączony boskim systemem informacyjnym. Stworzeni w doskonałości nasi prarodzice Adam i Ewa, mieli na zawsze żyć wśród warunków rajskiej ziemi jako ochoczy dworzanie najwyższego Suwerena. Zależało to od tego, czy będąc mądrymi, miłującymi poddanymi pozostaną w bezpiecznym obrębie grona rodzinnego, gdzie mogli grzać się w promieniach wiecznotrwałych, życiodajnych dobrodziejstw pochodzących z wielkiego Źródła wszechświata. Tak samo jak aniołowie byli oni stworzeni do pełnienia roli zależnych sług, którym przydzielono uznane miejsce w łączności z Bogiem, aby wykonali Jego wolę i zamierzenie. — Izaj. 66:1; 45:18.
11. Opisz wielki Zdrój wód duchowych i sposób, jakim one płyną.
11 Chcąc utrzymać tę niebiańską i ziemską społeczność sług w nieustającym szczęściu, i zachować celowość ich istnienia, Jehowa przygotował nieprzebrany zasób życiodajnych wiadomości do stopniowego, coraz dalej postępującego przekazywania ich w formie informacji. Biblia określa Go jako „źródło wód żywych”. (Jer. 17:13) Bóg jest więc wielkim niebiańskim Zdrojem duchowych wód prawdy i życia. Trzeba przy tym zaznaczyć, że z tego Zdroju, z tego niebiańskiego Źródła wypływa tylko jeden kanał. W księdze Ezechiela przedstawiono sprawę w ten sposób, że wody wytryskują spod progu głównego wejścia świątyni i płyną określonym kanałem na wschód. Początkowo zaczęły płynąć tak, iż sięgały tylko do kostek, potem jednak nurt ich stopniowo tak się pogłębił, że chcąc się przedostać przez ten kanał, trzeba było płynąć. Podobnie w księdze Objawienia opisano „rzekę czystą wody życia” i powiedziano, że spływa od „tronu Boga i Baranka pośród ulicy”. Znowu nie ma tu mowy o wielu łożyskach rzeki prawdy, lecz nacisk położony jest na jedyny pewny kanał informacyjny. — Ezech. 47:1-5; Obj. 22:1, 2, NT.
PIERWSZY STOPIEŃ LINII INFORMACYJNEJ
12. Opisz pierwszy stopień linii służącej do przekazywania informacji z nieba.
12 Oficjalna linia informacyjna Jehowy, utrzymująca łączność ze społecznością Jego obdarzonych rozsądkiem sług w niebie i na ziemi, wiedzie najpierw przez Jego jak najsłuszniej zamianowanego rzecznika, przez Jego premiera. Ten rzecznik, inaczej narzędzie mówcze albo naczelny sługa sprawuje najwyższy urząd w powszechnej, czyli wszechświatowej organizacji Bożej. Biblia wyjawia, że jego oficjalny tytuł brzmi „Słowo”. Poza Jehową, który w ogóle nie miał początku, „Słowo” jest najstarszą osobą we wszechświecie. „Słowo” był pierwszym bezpośrednim stworzeniem Boga oraz mistrzowskim wykonawcą, którym On się posłużył, aby przywieść do istnienia wszystkie rzeczy ożywione i nieożywione. „Początkowo był Słowo, a Słowo był u Boga, i Słowo był bogiem. Ten był początkowo u Boga. Wszystko zaczęło istnieć poprzez niego, a bez niego ani jedna rzecz nie zaczęła istnieć.” (Jana 1:1-3, NW) Był pierwszym, który słyszał głos Jehowy Boga. Doprawdy, jakże wspaniałe to musiało być i jest dotąd, móc słuchać wiadomości z ust samego Boga! „Słowo” jako pierworodny zajmuje uprzywilejowane stanowisko przy tym Źródle informacji, gdyż znalazł się w obecności żywego Boga przed wszystkimi innymi. — Jana 11:42.
13. Dlaczego można powiedzieć, że Jezus był na ziemi drugim z kolei autorytetem we wszechświecie?
13 W słusznym czasie Bóg zesłał tego wysokiego urzędnika niebiańskiego na ziemię, aby zaświadczył o wielu rzeczach; jedna z nich dotyczyła sprawy przekazywania prawdy z tronu niebiańskiego. „Tak więc Słowo stał się ciałem i przebywał wśród nas, i oglądaliśmy jego chwałę — chwałę, jaka się należy od ojca jednorodzonemu synowi — i był pełen dobroci niezasłużonej (....) dobroć niezasłużona i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa. Żaden człowiek nigdy nie widział Boga; jednorodzony bóg, który jest na miejscu łonowym u Ojca, ten wyjaśnił o nim.” Apostoł Jan potwierdza tutaj, że pierwszy stopień linii przekazywania informacji dotyczących prawdy Bożej wiódł przez Jezusa jako „Słowo”. Logiczny stąd wniosek, że Jezus był drugim co do znaczenia autorytetem we wszechświecie. Jezus powróciwszy do nieba po zmartwychwstaniu zachował tytuł „Słowo Boże”. — Jana 1:14, 17, 18, NW; Obj. 19:13.
14. Jakie zadanie miał Jezus w związku z informacjami od Boga i jak sam się o tym wypowiada?
14 „Słowo” (obecnie Jezus) wcześniej od wszystkich innych nabywał doświadczeń w przyjmowaniu poleceń od Jehowy i we wprowadzaniu ich w czyn. W długiej swej służbie rzecznika miał od dawien dawna nieskazitelną opinię, gdyż wiernie przekazywał każde zlecenie Boże i nie zmieniał go według własnego poglądu ani nie wydawał od siebie wskazówek przeciwnych zamierzeniu Boga. Jezus oświadczył: „Moja nauka nie jest moja, ale tego, który mię posłał. Jeśli kto chce czynić wolę jego, ten pozna, czy ta nauka jest z Boga, czy ja sam z siebie mówię. Kto z siebie samego mówi, własnej chwały szuka; ale kto szuka chwały tego, który go posłał, ten mówi według prawdy i nie masz w nim niesprawiedliwości. (...) Słowa, które ja do was mówię, nie od siebie mówię; Ojciec zaś, który we mnie mieszka, on czyni dzieła.” — Jana 7:16-18; 14:10, NT.
15. Co oznacza wyrażenie „słowo Jehowy”? Unaocznij to.
15 Z Biblii jasno wynika, że słudzy Boży nazywali oficjalnie „słowem Jehowy” każdą specjalną wiadomość, otrzymaną od Boga przez Jego linię informacyjną. Wyrażenie „słowo Jehowy” jest w Piśmie Świętym użyte nie mniej niż 252 razy, a odpowiadające mu wyrażenie „słowo Boże” występuje 104 razy. To określenie prawne nadaje licznym zawartym w Biblii, inspirowanym przez Jehowę objawieniom znamię autentyczności. Omawiane wyrażenie trafnie uwypukla początek linii informacyjnej. Odtąd spotykając w Biblii wyrażenie „słowo Jehowy” (w Biblii Gdańskiej najczęściej „słowo Pańskie”) pomyślmy zaraz, że oto mamy przed sobą ważną informację, wiadomość pochodzącą od Boga.
ZIEMSKI KONIEC LINII INFORMACJI I ŁĄCZNOŚCI
16. Jak informacje docierają z nieba na ziemię? Opisz ziemskich pośredników używanych w linii informacyjnej.
16 Z wielu pisemnych doniesień wynika następnie, że oficjalne „Słowo” przekazuje wiadomość dalej przez anielskiego posła, który ukazuje się „twarzą w twarz”, albo też posługuje się świętym duchem Bożym, aby natchnąć kolejnego pośrednika w linii informacyjnej. Przy szczególnych okazjach „Słowo” mógł nawet osobiście wystąpić przed następnym pośrednikiem, rozmawiając z nim „twarzą w twarz”. Kto jest zazwyczaj tym następnym pośrednikiem? W wypadku docierających na ziemię ponadnaturalnych informacji pośrednik (na ogół człowiek, chociaż raz użyta była także oślica Balaama) bywa w Biblii nazywany prorokiem, jeśli jest męskim sługą Bożym, albo prorokinią, jeśli to jest niewiasta. Prorok ze swej strony przekazuje tę wiadomość jako rzecznik Boży na ziemi. Obwieszcza ją tym wszystkim, którzy według woli Bożej ją mają usłyszeć, a w innym wypadku przemawia specjalnie do jakiejś poszczególnej osoby. Prorok staje się wówczas bezpośrednim ziemskim kanałem, przez który wody życiodajnej prawdy docierają do spragnionych mieszkańców ziemi. I to właśnie jest cechą utożsamiającą ziemski kanał Jehowy do przekazywania informacji. Tym kanałem jest albo prorok, albo zbiorowa organizacja prorocka.
17. Jak Adam był wyposażony do służby proroka?
17 Nasz prarodzic Adam, człowiek promieniejący doskonałością, który posiadł umiejętność mówienia i rozwinął wielki zasób słów, był dostatecznie wyposażony do służby w roli pierwszego ziemskiego proroka lub rzecznika Bożego. Nauczył się on również utrwalania mowy na piśmie. Miał służyć jako ziemski rzecznik Boży wobec wszystkich swoich potomków. W boskim objawieniu przekazanym przez linię informacyjną przedstawiono Adamowi zarys dziejów stwarzania nieba i ziemi. Tą samą drogą otrzymali Adam i Ewa zlecenie wydania potomstwa celem zaludnienia ziemi. Wiernie utrwalił on ten szereg natchnionych wiadomości w pierwszym dokumencie biblijnym, który obejmuje treść od 1 Mojż. 1:1 do 2:4 i który spisany został prawdopodobnie właśnie przez niego. W tak zwanym kolofonie, inaczej mówiąc zakończeniu tego dokumentu, podano następującymi słowami jego tytuł: „To są dzieje niebios i ziemi w czasie ich stwarzania, w dniu, kiedy Jehowa Bóg uczynił ziemię i niebo.” — NW.
18. Jak Adam służył w roli boskiego kanału informacyjnego?
18 Adam spisał również drugi dokument Biblii, obejmujący treść od 1 Mojżeszowej 2:5 do 5:2. W nim utrwalone są dowody świadczące o tym, że w ogrodzie Eden otrzymał do wiadomości jeszcze dalsze informacje od Boga. (1 Mojż. 2:5-24) Powiedziano mu, że nie może jeść z drzewa znajomości dobrego i złego, chociaż z każdego innego drzewa wolno mu było jeść do syta. Otrzymał od Boga zlecenie nadania imion zwierzętom. Kiedy stworzona została jego żona Ewa, który to dzień oznaczał zarazem ich zaślubiny, ułożył on pierwszy poemat, a następnie wyraził boską przypowieść na temat małżeństwa: „Przetoż opuści człowiek ojca swego i matkę swoją, a przyłączy się do żony swojej, i będą jednym ciałem.” Adam jako prorok obwieścił te wiadomości, co uwidoczniło się później w czasie pokuszenia, gdy Ewa przyznała, że Adam pouczył ją o drzewie znajomości dobrego i złego oraz o związanym z nim wyroku śmierci. — 1 Mojż. 2:23, 24; 3:3.
SZATAŃSKA NAMIASTKA LINII INFORMACYJNEJ
19, 20. (a) Opisz podrobioną przez Szatana namiastkę linii informacyjnej. (b) Co Szatan osiągnął dzięki niej za czasów Adama i co stara się osiągnąć dzisiaj?
19 Rzeczą interesującą będzie, gdy przy sposobności rozpatrzymy, jak Szatan, kusiciel, rozszerzył swój bunt. Chcąc w swym dziele zwodzenia mieć powodzenie, musiał on utworzyć własną, niezależną, podrobioną linię przekazywania wiadomości z dziedziny duchowej. Wiedział, że prorok Adam był zbyt mocno ugruntowany w prawie Bożym, by pozwolił wpłynąć na swego ducha i by stał się fałszywym prorokiem pod władzą Szatana. Wobec tego Diabeł posłużył się takim ziemskim stworzeniem jak wąż, na którego zdolności potrafił wpłynąć, aby przeforsować swoją kłamliwą propagandę błędnego myślenia i powołać do istnienia własną, fałszywą, odstępczą religię. Ten ziemski pośrednik, wąż, był w samej rzeczy jakby fałszywym prorokiem w podrobionej przez Szatana linii informacyjnej, łączącej jego, niewidzialnego, samozwańczego suwerena z Ewą, którą właśnie usiłował opanować jako nowo nawróconą zwolenniczkę. — 1 Mojż. 3:1-7.
20 Ewa okazała się łatwowierną, dała się oszukać i popełniła niewybaczalny grzech zdrady wobec swego prawdziwego suwerennego Zwierzchnika, Jehowy Boga. Przebiegły Szatan użył potem Ewy do wywarcia nacisku na proroka Jehowy, Adama, który dał się opanować skierowanemu ku Ewie pragnieniu ciała. Adam nie został oszukany. Przystąpił do buntu w pełnej świadomości zgubnych następstw tego. Od owego czasu Szatan zawsze szerzył błędne sposoby myślenia; posługiwał się fałszywymi prorokami oraz mediami do rozpowszechniania kłamstw, aby przez oszustwo albo zmysłowe pożądanie zbrukać i zdeprawować prawdziwych wielbicieli Jehowy na ziemi. — 1 Tym. 2:14; Jak. 1:13-15.
21, 22. (a) Jaką służbę pełnił Abel? (b) Jak służył Enoch?
21 Adam i Ewa zostali bezzwłocznie wydaleni z organizacji wiernych sług Bożych przez wypędzenie ich z ogrodu Eden, a Adam ponadto utracił przywilej służby proroka Bożego. (1 Mojż. 3:16-24) Po brzemiennym w skutki buncie w Edenie boska linia informacyjna nigdy już nie przebiegała przez Adama, chociaż pozostało mu jeszcze dziewięć stuleci życia, zanim na zawsze pochłonęła go śmierć absolutnego nieistnienia. Jednak wśród potomków Adama znalazł Bóg kilku sprawiedliwych, z którymi nawiązał duchową łączność, aby ponownie ożywić i odbudować na ziemi prawdziwą religię. Po Adamie pierwszym z takich ludzi okazał się Abel. Ponieważ Abel jako pochodzący od grzesznika Adama sam też był upadłym grzesznikiem, wiara skłoniła go do złożenia właściwej, błagalnej ofiary, która zjednała mu łaskę Jehowy. Na obietnicy danej przez Boga w Edenie oparł Abel nadzieję odzyskania rajskiej doskonałości i życia wiecznego na ziemi. (1 Mojż. 3:15) Stał się rzecznikiem prawdziwej religii, objawionej mu przez linię informacyjną Jehowy. Służył jako pierwszy świadek Jehowy. Celem wykorzenienia wyłaniającej się na nowo prawdziwej religii Szatan skłonił Kaina do zamordowania wiernego Abla. — 1 Mojż. 4:2-12.
22 Wiele lat później znalazł Bóg innego sprawiedliwego, mianowicie Enocha, z którym utrzymywał łączność i któremu przekazał niezwykłe proroctwo o ostatecznym zniszczeniu szatańskiego świata fałszywej religii. Kiedy Enoch zakończył swe długotrwałe dzieło kaznodziejskie, Bóg uchronił go od poniesienia gwałtownej śmierci z rąk jego religijnych przeciwników, przenosząc go pokojowo w sen śmierci; możliwe, że stało się to we wspaniałej wizji przyszłego życia pośród przywróconych warunków raju. — 1 Mojż. 5:21-24; Judy 14, 15.
PROROK NOE JAKO KANAŁ
23, 24. (a) Jak prorok Noe pełnił rolę kanału? (b) Jaką pomoc miał Noe?
23 Następnym człowiekiem, o któryś doniesiono, że miał łączność z dworem niebiańskim, był prorok Noe. W okresie około pięćdziesięciu lat pełnił on rolę jedynego kanału informacyjnego Jehowy na ziemi i rozgłaszał słowo prawdy Bożej. Później, po potopie, służył przez 350 lat jako patriarchalny rzecznik Jehowy. Noe zgodnie z swym zadaniem służby wystąpił jako energiczny kaznodzieja sprawiedliwości. Przez jego usta padły także gromy sądu przeciw ówczesnemu przedpotopowemu pokoleniu. Noe był również śmiałym orędownikiem jedynej prawdziwej religii. Służył jako nieustraszony świadek Jehowy i dlatego wolno mu było wraz z najbliższymi przeżyć tamtą katastrofę świata. Szatan niewątpliwie pracował usilnie nad rozsyłaniem rzekomych proroków, aby upowszechnić propagandę pokojową, w ówczesnych warunkach fałszywą i oszukańczą, i by tym samym poprzeć swoje mamidła fałszywej religii. Ci przeciwnicy religijni na pewno wyśmiewali się z Noego i z jego twierdzenia, że wyznaje jedyną prawdziwą religię. Mogli nawet szyderczo zarzucać mu, że ma „bzika na punkcie kanału”.
24 Jednak Noe wiedział, że Jehowa z całą pewnością przekazuje natchnione wskazówki tylko przez niego. Jego żona oraz trzej synowie i ich żony dali wiarę Noemu i uznali go za jedyny kanał kierownictwa Bożego. Przyłączyli się do Noego w pracy kaznodziei sprawiedliwości i pomagali mu przy budowie wielkiej arki. Noe przewodniczył więc tej niewielkiej organizacji kaznodziejskiej jako główny pośrednik i oficjalny kanał proroczy na ziemi, mając łączność bezpośrednio z Bogiem w niebie. Niektóre z wypowiedzi Bożych przekazanych przez proroka Noego zostały jako część składowa prawdy religijnej do dziś dnia zachowane dla nas w Biblii. — 1 Mojż. 6:1-22.
PROROK ABRAHAM JAKO KANAŁ
25, 26. (a) Jak Abraham pełnił służbę proroka? (b) Dlaczego przekazane mu objawienia są dziś dla nas szczególnie ważne?
25 „Teraz tedy wróć żonę mężowi jej, bo prorokiem jest; i będzie się modlił za ciebie.” (1 Mojż. 20:7, Wu) Takie słowa skierował sam Bóg do króla Abimelecha w inspirowanym śnie, nazywając Abrahama prorokiem Jehowy. Naprawdę nie ma wątpliwości co do tego, że Abraham, przyjaciel Boży, człowiek wielkiej wiary i stanowczy głosiciel prawdziwego wielbienia, stopniowo już objawianego do owych dni, służył przez wiele, wiele lat jako informacyjny kanał Jehowy na ziemi. On również zasłynął jako wielki kaznodzieja w całym przydzielonym mu terenie, to znaczy w Ziemi Obiecanej. O jego działalności świadka Jehowy czytamy: „Potem zbudował tam [w pobliżu Betel] ołtarz Jehowie i zaczął obwieszczać (głosić) imię Jehowy.” — 1 Mojż. 12:8, NW, uw. marg.
26 Jeżeli chodzi o kontakt Abrahama z niebiańską linią Jehowy do przekazywania informacji, to zwróćmy uwagę na następujące wydarzenie: „Po tych rzeczach doszło do Abrama w wizji słowo Jehowy, mówiące: ‚Nie bój się, Abramie. Jestem dla ciebie tarczą. Nagroda twa będzie wielka.’” (1 Mojż. 15:1, NW) Abrahamowi dana została wielka obietnica, poparta przysięgą Boga, że przez Nasienie Abrahamowe (Chrystusa Jezusa i 144 000 jego współdziedziców Królestwa) błogosławione będą w nowym świecie sprawiedliwości wszystkie rodziny ziemi. (1 Mojż. 22:17, 18) Poszczególne objawienia przekazane Abrahamowi od Boga też wchodzą między innymi w skład dzisiejszej prawdy religijnej. Dalsze wywody na temat ziemskiego kanału Jehowy do przekazywania boskich informacji przedstawione są w następnym artykule.
[Przypis]
a Henry D. Smyth w książce pt. „Atomie Energy”, strona 2, oddaje tę formułę wzorem E = mc2.
[Ilustracja na str. 4]
יהוה
„SŁOWO”