Społeczeństwo kierujące się sprawiedliwością
PRAGNIENIE przynależności do społeczności jest człowiekowi wrodzone. W gruncie rzeczy człowiek jest stworzeniem towarzyskim. Chce dzielić życie i zainteresowania z innymi. W obecnym moralnie zdegenerowanym i wojującym świecie wielu tęskni do tego, żeby należeć do społeczeństwa ludzi kierujących się sprawiedliwością, wśród których panowałyby serdeczne i przyjazne stosunki i gdzie wszyscy członkowie byliby wzajemnie ze sobą powiązani i darzyli się zaufaniem. Czy takie społeczeństwo istnieje?
Wpośród wielu społeczeństw istniejących na ziemi jest jedno ogólnoziemskie, które tak dalece różni się od wszystkich pozostałych, że jest naprawdę jedyne w swoim rodzaju. Co jest tego przyczyną? Nie chodzi tu o liczbę jego członków, których jest już ponad milion, bo wiele społeczności może się poszczycić jeszcze większymi liczbami. Nie wynika to także z jakiegoś wielkiego ich bogactwa, gdyż można wśród nich znaleźć ludzi o różnorodnej stopie życiowej, od bogatych do bardzo biednych. Ono nie jest też tak jedyne w swoim rodzaju z uwagi na wysokie wykształcenie ludzi, którzy do niego należą, ponieważ wśród nich są nie tylko naukowcy, ale także tacy, którzy nauczyli się czytać i pisać dopiero po przyłączeniu się do tego społeczeństwa. Cechą wyróżniającą to społeczeństwo nie jest również kolor skóry ani narodowość, ani język, bo jego członkowie pochodzą ze wszystkich ras, narodów i języków. Ono nie stanowi też grupy ludzi znanych dla postronnego obserwatora z osobliwego ubioru; oni w żadnej mierze nie różnią się swym wyglądem od ludzi, wśród których przebywają.
Co czyni to społeczeństwo tak odrębnym, jedynym w swym rodzaju? Jest nim fakt, że jego członkowie przyznają Bogu pierwsze miejsce w swoim życiu. W jaki sposób? Przez poważne traktowanie oraz stosowanie w swoim życiu wyraźnej rady Słowa Bożego, Biblii, oznajmionej w następującej wypowiedzi i w wielu innych jej podobnych: „Musisz miłować Jehowę, swego Boga, całym swym sercem i całą swą duszą, i całym swym umysłem.” „To znaczy życie wieczne: ich nabywanie wiedzy o tobie, jedynym prawdziwym Bogu, i o tym któregoś posłał, Jezusie Chrystusie.” (Mat. 22:37; Jana 17:3, NW) Jest to solidny, podobny skale fundament ich jedności i pokoju. Oczywiście z tym się ściśle wiąże ich wspólne uznawanie Biblii za spisany Drogowskaz wytyczający właściwą drogę życia, bo wszyscy członkowie tego społeczeństwa w pełni zgadzają się ze słowami Jezusa, odnośnie do wszystkich 66 jej ksiąg: „Słowo twoje jest prawdą.” — Jana 17:17, NW.
Członkowie tego społeczeństwa stosują się ściśle do wysokich mierników moralnych przedstawionych w Biblii. Nie poprzestając na tym, oni również dostrzegają i przyjmują obowiązek naśladowania przykładu Jezusa, który był wiernym i niestrudzonym głosicielem Królestwa Bożego. A zatem to społeczeństwo jest rzeczywiście odrębne przez to, że wszyscy jego członkowie, młodzi i starzy, mężczyźni i kobiety są chrześcijańskimi kaznodziejami. Nie ma wśród nich podziału na duchownych i laików. Kiedy się wspólnie zbierają, każdy z nich według swych możliwości ‚trzyma się publicznego oznajmiania swej nadziei, pobudzając swych współwyznawców do właściwych uczynków’. — Mat. 24:14; Hebr. 10:23, 24, NW.
Królestwo, o którym oni głoszą, to samo Królestwo, o które Jezus nauczył się modlić swych naśladowców, jest jedynym rządem, wobec którego oni okazują bezwzględną wierność poddańczą. Chociaż dają dowody, że są pokojowymi i prawomyślnymi obywatelami różnych krajów, w których się znajdują, to jednak w wypadku jakiegoś konfliktu między prawem ludzkim a wymaganiami Bożymi oni dają pierwszeństwo posłuszeństwu wobec Boga. Doceniając słowa Jezusa „Królestwo moje nie jest częścią tego świata” oraz „nie jesteście częścią tego świata”, oni nie mieszają się do polityki i nie zwracają uwagi na różnice narodowościowe. Pod tym względem są społeczeństwem prawdziwie zjednoczonym, rzeczywiście międzynarodowym. — Jana 18:36; 15:19, NW.
Na skutek rosnącej fali nacjonalizmu w wielu częściach ziemi, jak np. w Afryce, gdzie powstało wiele nowych, niezależnych państw, członkowie tego społeczeństwa spotkali się z okrutnym prześladowaniem. Nie pojmując w pełni ich biblijnego stanowiska neutralności wobec tych wszystkich świeckich waśni narodowych i politycznych rządy i różne samowolne elementy stosowały względem jego członków okrutne kary. Palono ich miejsca zebrań, zburzono setki domów, niszczono im zbiory i nie szczędzono im żadnego poniżenia, aby łamać ich lojalność względem Boga i jego Królestwa. Pomimo to ci wierni wierzący w Boże Królestwo przetrwali te ataki, zachowując bezkompromisowe stanowisko po stronie Boga i sprawiedliwości.
Rzeczą jedyną w swoim rodzaju jest także fakt, iż członkowie tego społeczeństwa naprawdę ‚przekuli miecze na lemiesze a oszczepy na kosy’. Oni nie walczą ze sobą i starają się ‚żyć ze wszystkimi ludźmi w pokoju’. Nawet pomimo takich prowokacji, jak awanturnicze i nieusprawiedliwione akcje przeciwko nim, oni odrzucają zemstę i oddawanie wet za wet. — Izaj. 2:4; Rzym. 12:18, NW.
Czystość jest dalszą cechą charakterystyczną tego społeczeństwa. Jego członkowie zachowują fizyczną czystość i porządek, unikając takich ohydnych zwyczajów, jak palenie oraz żucie tytoniu i spluwanie nim. Oni zachowują też czystość moralną przez odrzucanie obniżania wysokich mierników biblijnych odnośnie do stosunków seksualnych, uczciwości w sprawach finansowych i innych itd. Oni zachowują czystość religijną przez nie łączenie się z kołami niechrześcijańskimi albo z tak zwanymi grupami chrześcijańskimi, które nie chcą uznawać wymagań spisanych w Słowie Bożym. Oni zgodnie stosują się do natchnionej rady: „Oczyśćmy siebie z wszelkiego splamienia ciała i ducha, udoskonalając świętość w bojaźni Bożej. — 2 Kor. 7:1, NW.
Jaką nazwę nosi to rzeczywiście odrębne społeczeństwo ludzi kierujących się sprawiedliwością, społeczeństwo do którego pragną należeć ludzie uczciwi? Jest to Społeczeństwo chrześcijańskich świadków Jehowy. Jak objawiono w Biblii, imię JEHOWA jest osobistym imieniem jedynego, prawdziwego Boga i to społeczeństwo jest oddane dziełu wydawania świadectwa o Jego zwierzchności i o tym, że On usługuje, aby wszystkie stworzenia we wszechświecie służyły Mu i Go wielbiły. — Izaj. 42:8; 43:10.