Kto dzisiaj jest sługą Bożym?
„Tymoteusza [wysłaliśmy], brata naszego i sługę Bożego w głoszeniu ewangelii Chrystusowej” (1 Tes. 3:1, 2, Biblia poznańska; zob. też Biblię Tysiąclecia).
1, 2. (a) Czy wszyscy uchodzący za sług Bożych należycie pełnią swą służbę? (2 Kor. 11:13-15) (b) Dlaczego jest rzeczą ważną, żebyśmy dzisiaj umieli rozpoznać prawdziwych sług Bożych? (2 Kor. 5:18).
NIEDAWNO zdarzyło się w Ameryce Środkowej, że wyświęceni duchowni pomogli zorganizować rewoltę, która doprowadziła do obalenia rządu. Na Dalekim Wschodzie pewien ordynowany kaznodzieja pokierował przygotowaniem zasadzki, w której zginęły dwie osoby. Na terenie południowej Azji duchowni nawoływali bezrolnych chłopów do walki przeciw „ciemięzcom”.
2 Wszyscy ci ludzie podawali się za chrześcijańskich sług Bożych, ale czy nimi byli w istocie? Czy sługa Boży ma się zajmować takimi sprawami? Jest to kwestia bardzo ważna, ponieważ na ogół właśnie dzięki działalności prawdziwych sług Bożych ludność dowiaduje się o Bogu i otrzymuje sposobność zaskarbienia sobie życia wiecznego (1 Kor. 3:5; Jana 17:3). Powinniśmy zatem umieć rozpoznawać tych, którzy rzeczywiście służą Bogu. Ale jak się to robi? Tylko Biblia może nam w tym pomóc.
„SŁUGA” W BIBLII
3. (a) Co między innymi oznaczało greckie słowo diakonos? (b) Która służba jest najzaszczytniejsza?
3 Przede wszystkim trzeba sobie zadać pytanie, kogo Biblia nazywa sługą. W języku greckim, w którym pierwotnie spisano część Pisma Świętego, wyraz tłumaczony na „sługa” brzmi diakonos. W sprawie pochodzenia tego słowa zdania są podzielone, niemniej jednak sens jego jest dobrze znany. W zasadzie oznacza ono „posługacza”. W Ewangeliach częstokroć użyto tego słowa diakonos i jemu pokrewnych do określenia osób usługujących ludziom, którzy spoczęli, aby spożyć posiłek (Łuk. 4:39; Jana 2:5, 9). Jednakże w greczyźnie z czasów Jezusa wyraz ów miał również wznioślejsze zastosowanie. W dokumentach pozabiblijnych występował odniesiony do oficjalnych przedstawicieli religii, a w pierwszym tłumaczeniu Pism Hebrajskich na język grecki nazwano tak urzędników królewskich oraz dworzan perskiego władcy Achaswerosa (Est. 1:10; 6:3, Septuaginta). Oczywiście najzaszczytniejszą służbą, jaką może pełnić człowiek, jest służenie Bogu Najwyższemu, Jehowie.
4. Jak powinien traktować siebie prawdziwy sługa Boży?
4 Skoro służba Boża jest tak wielką godnością, to jakiego zdania ma być o sobie prawdziwy sługa Boży? Nie powinien być wyniosły ani zarozumiały. Na pewno nie będzie uznawać tego typu schlebiających tytułów, jak „Ojciec Święty” albo „Wielebność” (Mat. 23:8-12). Jezus zaznaczył, że prawdziwego sługę chrześcijańskiego powinna raczej cechować skromność. Powiedział: „Ktokolwiek chciałby się stać wielkim pośród was, musi być waszym sługą, a ktokolwiek chciałby być pierwszym wśród was, musi być waszym niewolnikiem” (Mat. 20:26, 27).
5. Czyim nakazom są posłuszni słudzy Boży? Kto odnosi korzyść z ich służby?
5 Sługa posłusznie wykonuje polecenia swego pana. Ale czyniąc tak może jednocześnie wyświadczyć przysługę komuś innemu. Jeżeli na przykład jego pan podejmuje gości, sługa przez posłuszeństwo swemu panu dba o zaspokajanie ich potrzeb. Słudzy chrześcijańscy, którzy są „sługami Bożymi” oraz „sługami Chrystusa”, wypełniają nakazy, jakie Bóg dał za pośrednictwem swojego Syna, Jezusa Chrystusa (2 Kor. 6:4; 11:23). Jednakże działalność ich przynosi pożytek innym. Na przykład Paweł usługiwał „ludziom z narodów” (Efez. 3:1-7). Służba jego zapewniała wielkie błogosławieństwa tym, którzy zareagowali na nią przychylnie, oraz przysparzała chwały Jehowie Bogu i Jezusowi Chrystusowi.
NAJWIĘKSZY SŁUGA BOŻY
6. (a) Kto był największym sługą w sensie religijnym? (b) Czyim nakazom był on posłuszny i dla czyjego dobra pełnił swoją służbę?
6 Ale co w gruncie rzeczy powinien czynić sługa prowadzący działalność religijną? Trafnie odpowiemy na to pytanie, gdy weźmiemy pod uwagę poczynania największego sługi Bożego wszystkich czasów — Jezusa Chrystusa. Powiedział on: „Syn człowieczy nie po to przyszedł, aby mu usługiwano, lecz aby usługiwać i dać swą duszę na okup za wielu” (Mat. 20:28). Czyje polecenia Jezus w tym charakterze wykonywał posłusznie? Komu i jak usługiwał? Otóż stosował się posłusznie do nakazów swego Ojca niebiańskiego (Jana 8:28). Początkowo pełnił służbę wyłącznie na rzecz Żydów (Rzym. 15:8). W ostatecznym rozrachunku jednak odnoszą z niej pożytek wszyscy ludzie prawego serca (Jana 3:16).
7. (a) Co czynił Jezus jako sługa? (Marka 1:38) (b) Czego jednak się wystrzegał?
7 Jak Jezus zachowywał się w roli sługi? Przede wszystkim stronił od powiązań z polityką. Co najmniej dwukrotnie miał sposobność zajęcia stanowiska w sprawach politycznych, ale uchylił się od tego (Marka 12:13-17; Jana 6:15). Dlaczego? Ponieważ jego służba stała ponad polityką, a wynikające z niej dobrodziejstwa, włącznie z życiem wiecznym, były znacznie większe niż korzyści mogące wyniknąć z jakiejkolwiek akcji politycznej. Poza tym sługa Boży nie może być jednocześnie sługą tego świata (Mat. 6:24). Jezus więc dbał o to, żeby nie być „cząstką świata” (Jana 17:14; Jak. 4:4). Działalność jego natomiast polegała na głoszeniu i nauczaniu. Jezus publicznie oznajmiał imię Boże. Ogłaszał, że jedyną nadzieją ludzkości jest Królestwo Boże. Nauczał swoich uczniów przestrzegania wysokich mierników moralnych, ustanowionych przez Boga, oraz zaprawiał ich do wzorowania się na nim w służbie. W końcu jego służba osiągnęła punkt szczytowy, gdy ofiarował swoje życie za ludzkość (Mat. 4:17; 5:27-32; 20:28; Jana 17:3-6).
8. Dlaczego prawdziwi słudzy Boży czasów nowożytnych dokładnie analizują służbę Jezusa?
8 Jezus ustanowił dla wszystkich wzór, aby „szli dokładnie jego śladami” (1 Piotra 2:21). Sługami Bożymi mogą dziś słusznie nazywać siebie tylko ci, którzy w swej służbie ściśle naśladują Jezusa Chrystusa. Przyjrzyjmy się więc teraz działalności chrześcijan w pierwszych latach po śmierci Jezusa, żeby się dowiedzieć, na czym ona polegała.
CHRZEŚCIJAŃSKI SŁUGA BOŻY
9. Dzięki czemu zarówno Jezus, jak i Paweł, zostali wykwalifikowanymi sługami Bożymi?
9 Przede wszystkim nasuwa się pytanie, jak w tamtych czasach sługa Boży okazywał się godnym pełnienia służby? Obecnie większość duchownych nominalnego chrześcijaństwa ma dokumenty określające ich status, wystawione przez seminarium lub inną uczelnię. To są ich kwalifikacje. Ale Jezus nie miał takiego świadectwa. Miał prawo pełnić służbę publiczną, ponieważ do tego namaścił go Bóg (Łuk. 4:18, 19). Podobnie wyjaśnił tę kwestię apostoł Paweł: „Nasze odpowiednie wykwalifikowanie pochodzi od Boga, który nas istotnie odpowiednio wykwalifikował, abyśmy byli sługami nowego przymierza” (2 Kor. 3:5, 6). A zatem Bóg wyposaża swoich sług do wykonywania służby. W jaki sposób?
10. Jakie podstawowe przygotowanie do pełnienia służby otrzymał Tymoteusz?
10 Rozpatrzmy przykład Tymoteusza, który był „sługą Bożym w głoszeniu ewangelii Chrystusowej” (1 Tes. 3:2, Bp). Paweł napisał do niego: „Trwaj przy tym, czego się nauczyłeś i o czym zostałeś przekonany, wiedząc, od kogo się tego nauczyłeś i że od wczesnego dzieciństwa znasz święte pisma, które cię potrafią uczynić mądrym ku zbawieniu przez wiarę w łączności z Chrystusem Jezusem” (2 Tym. 3:14, 15; zobacz też wersety 16 i 17).
11. Kto pomagał Tymoteuszowi zdobywać kwalifikacje potrzebne do pełnienia służby?
11 Czy to znaczy, że Tymoteusz po prostu czytał sobie Biblię i wskutek tego stał się sługą Bożym? Nie. Przede wszystkim ‛został przekonany’, a nad tym musieli pracować inni. Na przykład kto? Skoro znał święte Pisma „od wczesnego dzieciństwa”, a jego ojciec zapewne był człowiekiem niewierzącym, więc musiał otrzymać przynajmniej podstawowe pouczenia od matki i babki (2 Tym. 1:5). Poza tym gdy już Paweł po raz pierwszy spotkał Tymoteusza, „bracia w Listrze i Ikonium wystawili o nim dobre świadectwo” (Dzieje 16:2, Bp). A zatem dodatkowo ugruntował się on w wierze dzięki łączności ze współchrześcijanami w tych zborach. Ponadto w owych czasach różni wybitni bracia, zwłaszcza członkowie ciała kierowniczego w Jeruzalem, pisywali do zborów listy, żeby umocnić je w wierze, zaś nadzorcy podróżujący wywierali na nie budujący wpływ swoimi wizytami (Hebr. 10:23; Dzieje 15:22-32; 1 Piotra 1:1).
12. Kiedy Tymoteusz został sługą Bożym? Dzięki czemu potem w dalszym ciągu robił postępy?
12 Wiara umacniana dzięki studiowaniu i łączności ze zborem doprowadziła Tymoteusza w pewnej chwili do tego, że usymbolizował chrztem swoje oddanie Bogu, aby resztę życia spędzić na służbie dla Niego (Mat. 28:19, 20; Hebr. 10:5-9). Sam rozsądek podpowiada, że wtedy stał się sługą Bożym. Ale nie skończyło się na tym robienie postępów. Zdolność do pełnienia służby rozwinęła się u niego jeszcze bardziej dzięki specjalnemu darowi ducha oraz osobistym pouczeniom i szkoleniu ze strony apostoła Pawła. Tymoteusz korzystał też w dalszym ciągu ze studium osobistego i obracania się w towarzystwie innych chrześcijan (1 Tym. 4:14; 2 Tym. 2:2). Tak więc był „sługą Bożym w głoszeniu ewangelii”. Co konkretnie robił w tym charakterze?
13. Jakie obowiązki Tymoteusz wypełniał w służbie Bożej?
13 Odkąd zaczął towarzyszyć w podróżach Pawłowi, spoczywały na nim specjalne obowiązki. Zaliczony do grona starszych, Tymoteusz nie szczędził wysiłków w nauczaniu i pokrzepianiu współchrześcijan. Wchodziło to w zakres jego służby (1 Tym. 4:6). Jednakże głównym jego zajęciem w służbie Bożej — podobnie jak w wypadku Jezusa — było głoszenie dobrej nowiny (Mat. 4:23). Apostoł Paweł napisał mu: „Ty wszakże zachowuj we wszystkim trzeźwą rozwagę, cierp zło, wykonuj pracę ewangelizatora, dokładnie pełnij swe usługiwanie” (2 Tym. 4:5).
14. Jak w Piśmie Świętym pokazano związek pomiędzy wiarą a służbą głoszenia?
14 A kto jeszcze, poza Tymoteuszem i Pawłem, miał brać udział w chrześcijańskiej służbie kaznodziejskiej? Czy tylko starsi albo specjalni przedstawiciele podróżujący? Nie. Apostoł Paweł wskazał na fakt, że do głoszenia dobrej nowiny pobudza wiara, która powinna ożywiać wszystkich chrześcijan. Oświadczył: „Sercem się bowiem wierzy ku sprawiedliwości, lecz ustami składa się publiczne wyznanie ku zbawieniu” (Rzym. 10:10).
15, 16. Kto ma obowiązek uczestniczyć w pełnieniu chrześcijańskiej służby Bożej? Dlaczego tak odpowiadasz?
15 Czy to znaczy, że każdy, kto szczerze sobie przyswoił wiarę chrześcijańską, powinien być sługą Bożym uczestniczącym w działalności głoszenia? Owszem. Słowa Pawła były skierowane do całego zboru w Rzymie, nie tylko do starszych (Rzym. 1:1, 7). Cały zbór w Efezie miał ‛obuć nogi w wyposażenie dobrej nowiny o pokoju’ (Efez. 6:15; 1:1). Wszyscy też, do których by dotarły słowa Listu do Hebrajczyków, mieli ‛trzymać się mocno publicznego wyznawania swej nadziei’ (Hebr. 10:23). Nie zapominajmy i o tym, że w dniu Pięćdziesiątnicy wszyscy, tak mężczyźni, jak i niewiasty, przyłączyli się do publicznego opowiadania „o wspaniałych sprawach Bożych” (Dzieje 2:1-21; 1:14).
16 Co więcej, na krótko przed wstąpieniem do nieba Jezus powiedział swoim naśladowcom: „Idźcie więc i pozyskujcie uczniów wśród ludzi ze wszystkich narodów, chrzcząc ich w imię Ojca i Syna, i ducha świętego, ucząc ich przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem” (Mat. 28:19, 20). Przedstawiciele różnych narodów, którzy by zareagowali przychylnie, nie mieli pozostać tylko słuchaczami. Mieli się stać uczniami, naśladowcami w całym znaczeniu tego słowa (Łuk. 10:1; 14:27, 33; Jana 13:35; 15:8; Dzieje 1:8).
SŁUDZY BOŻY DZISIAJ
17. Jakie ważne sprawy obejmuje chrześcijańska służba Boża? (Mat. 22:37-39).
17 Dowiedzieliśmy się dotąd, że prawdziwy sługa chrześcijański stroni od polityki i w ogóle trzyma się z dala od świata. Jest pokorny i przestrzega wysokich mierników moralnych, o których Jezus nauczał swoich naśladowców. Jest sługą Bożym, wzorującym się na Chrystusie. A zatem nie powinien postępować według swego widzimisię ani rozcieńczać prawdy, aby przez to w swoim pojęciu uczynić ją łatwiejszą do przyjęcia dla innych. Niemniej jego działalność usługiwania przynosi pożytek bliźnim — zarówno wierzącym, jak i niewierzącym (Mat. 20:28; 26:39; 1 Piotra 4:8-10).
18. Kto dzisiaj jest prawdziwym sługą Bożym? Jak uzasadnisz tę odpowiedź?
18 Podobnie jak u Jezusa i Tymoteusza, szczególnie ważne miejsce w służbie dzisiejszego chrześcijanina zajmuje działalność głoszenia. A co on głosi? Cóż, zbawienie dalej jest dostępne, wyłącznie na podstawie ofiary złożonej przez Chrystusa. Ktokolwiek chce być zbawiony, w dalszym ciągu musi wzywać imienia Jehowy (Dzieje 4:12; Rzym. 10:13). Ponadto wciąż jeszcze Królestwo Boże jest jedyną nadzieją dla udręczonej ludzkości. Toteż Jezus przepowiedział: „Ta dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom, a wtedy nadejdzie koniec” (Mat. 24:14). Właśnie słudzy Boży mieli spełniać to proroctwo i nauczać tych prawd. A kto wykonuje dziś ową pracę zleconą przez Boga? Z tego znani są tylko Świadkowie Jehowy (Izaj. 43:10-12).
19. Co się składa na to, żeby ktoś był dzisiaj sługą Bożym?
19 Jak się zdobywa kwalifikacje potrzebne słudze Bożemu? Tak samo, jak Tymoteusz: przez budowanie silnej wiary w zamierzenie Boże, opartej na studium Biblii; przez dodatkowe umacnianie jej w obcowaniu z innymi chrześcijanami; przez przystąpienie do chrztu w wodzie na znak dokonanego w modlitwie oddania się samemu Bogu na służbę; przez przyjmowanie wskazówek i uznawanie przewodnictwa Ciała Kierowniczego działającego w nowożytnym zborze chrześcijańskim (Hebr. 10:23-25; Mat. 24:45-47). Kto bierze udział w tej służbie? Każdy, kto przejawia szczerą, aktywną wiarę w zamierzenie Boże, opartą na dokładnej wiedzy. Chrześcijański świadek Boga Jehowy uczestnicząc w służbie daje dowody szczerości swojej wiary (Jak. 2:17).
20, 21. (a) Wobec jakich zaniedbań ze strony chrześcijaństwa dobrze się stało, że Bóg powołał w dzisiejszych czasach swoich sług? (b) Jaki zasięg ma ich służba?
20 W obecnych dniach ostatnich wielu duchownych nominalnego chrześcijaństwa gorliwie zajmuje się głoszeniem tak zwanej „ewangelii społecznej”, wtrącając się przy tym do polityki oraz kwestionując istnienie Boga i przydatność Pisma Świętego. Z drugiej strony laicy w chrześcijaństwie nie wykazują zbytniego zainteresowania działaniem w charakterze takich sług Bożych. Jesteśmy więc wdzięczni Jehowie za to, że powołał sług, którzy ogłaszają ludzkości Jego imię oraz pomagają ludziom szczerego serca do poznania żywotnych prawd ze Słowa Bożego, Biblii. Na całym świecie pracuje ponad dwa miliony tych głosicieli, którzy z pomocą Bożą usługują całej ludzkości.
21 Jak jednak można wykazać, że się jest jednym z nich? Zajmiemy się tym bardziej szczegółowo w następnym artykule.
Co na temat chrześcijańskiej służby Bożej mówią poniższe wersety biblijne?
▪ Ewangelia według Marka 1:38
▪ List 1 do Tymoteusza 4:6
▪ List 2 do Tymoteusza 4:5
▪ List do Rzymian 1:1, 7; 10:10
▪ Ewangelia według Mateusza 24:14; 28:19, 20
▪ List do Rzymian 10:13
▪ Ewangelia według Jana 17:16
[Ilustracja na stronie 15]
Czy tak powinni postępować słudzy Boży?
[Ilustracja na stronie 16]
W zakres służby Bożej może wchodzić nauczanie w zborze
[Ilustracja na stronie 17]
Wszyscy wykazujący szczerą wiarę powinni pełnić służbę chrześcijańską służbę Bożą