Nie ‛odwracaj się do rzeczy słabych i nędznych’

„Teraz skoro poznaliście Boga, (...) jakże to odwracacie się z powrotem do słabych i nędznych rzeczy elementarnych?” (Gal. 4:9).

1, 2. (a) Jaką zmianę u pewnego niewidomego spowodował piorun? (b) Jaka jeszcze bardziej znacząca przemiana nastąpiła w twoim życiu? (Dzieje 26:18).

W CZERWCU 1980 roku w gazetach ukazała się wiadomość o zdumiewającym przeżyciu 62-letniego Edwina Robinsona, który dziewięć lat wcześniej utracił wzrok w wypadku drogowym. W czasie burzy — jak podano w prasie — schronił się on pod jakimś drzewem. Właśnie w to drzewo uderzył piorun, pozbawiając go przytomności. Po przyjściu do siebie mężczyzna ów stwierdził, że odzyskał wzrok. Pomyśl, czytelniku, jak się wówczas poczuł, po tylu latach kalectwa! Z pewnością nie chciał znów pogrążyć się w mroku.

² Jeżeli jesteś prawdziwym świadkiem Boga Jehowy, to nastąpiła u ciebie cudowna przemiana. Apostoł Piotr napisał, że „wybranych”, a więc chrześcijan, Bóg „powołał z ciemności do swego cudownego światła” (1 Piotra 1:1; 2:9). Aby zostać świadkiem na rzecz Jehowy, prawdopodobnie musiałeś porzucić różne nieczyste, niegodne praktyki mające związek z ciemnością (Rzym. 13:12, 13; Hioba 24:14-16). Dlaczego to zrobiłeś? Ponieważ chciałeś wieść życie w świetle prawdy i cieszyć się uznaniem Boga.

3. Jak zmienił się cel twojego życia, gdy stałeś się Świadkiem Jehowy? (Efez. 2:12).

³ Czy zanim stałeś się prawdziwym chrześcijaninem, miałeś jakiś istotny cel życiowy? (1 Piotra 4:15, 16). Gdyby ktoś cię wtedy zapytał, co w ogóle zamierzasz osiągnąć, czy nie wymieniłbyś w odpowiedzi takich spraw, jak zarabianie na utrzymanie, posiadanie rodziny, korzystanie z wybranych rozrywek lub przygotowywanie się na jesień życia, na starość? Z pewnością w tym wszystkim nie ma nic złego. Ale czym właściwie różniłoby się życie tego typu od egzystencji wiewiórki, wróbla lub innego stworzenia, które rodzi się, dorasta, je, śpi, szuka sobie partnera, a w końcu ginie? (Kazn. 3:18-20; Jak. 4:14; Judy 10). Odkąd jednak zostałeś prawdziwym chrześcijaninem, twoje życie nabrało sensu; cele, do których zmierzasz, wiążą się z pełnieniem służby dla Stwórcy (Kazn. 12:13, Nowy Przekład).

4. Jaki wpływ wywarła na ciebie wiedza pochodząca z Biblii? (Ps. 36:10, NP; Prz. 6:23).

⁴ Kontrast pomiędzy ciemnością, w której się niegdyś znajdowałeś, a światłem, w którym teraz chodzisz, zarysowuje się szczególnie wyraźnie w zakresie wiedzy i zrozumienia. Dawniej nie pojmowałeś, dlaczego istnieje zło, a sytuacja na świecie wciąż się pogarsza, nie wiedziałeś, w jakim stanie znajdują się umarli ani czego można się spodziewać po najbliższej przyszłości. Obecnie już to rozumiesz w świetle nauk biblijnych. Ileż prawdy jest w słowach apostoła Pawła: „[Jehowa] oświecił nasze serca, aby je rozjaśnić chwalebną wiedzą o Bogu”! (2 Kor. 4:6).

NIE WSZYSCY POZOSTAJĄ W ŚWIETLE

5. Na jakiej podstawie można twierdzić, że nie wszyscy chcą pozostawać w świetle?

⁵ Nie wszyscy, którzy niegdyś byli prawdziwymi czcicielami Jehowy, takimi też konsekwentnie pozostali. Pewien potężny duch zbuntował się i został Szatanem. W kręgu światła nie utrzymali się Adam i Ewa. Skoro w ten sposób postąpiły stworzenia doskonałe, to nie powinniśmy się czuć zaskoczeni stwierdzając, że pewni niedoskonali ludzie, jakimi wszyscy jesteśmy, także zboczyli z drogi. Izraelici wyszli z niewoli egipskiej, a jednak zanim dotarli do Ziemi Obiecanej, zaczęli szemrać i narzekać: Jak miło wspominamy ryby, któreśmy jadali w Egipcie, ogórki, arbuzy, pory, cebulę i czosnek! (Liczb 11:5). Chociaż mieli światło i wolność, tęsknili za egipskimi ciemnościami i czosnkiem.

6. Dlaczego powinna nas interesować sprawa odwracania się od światła?

⁶ Chrześcijanom również grozi niebezpieczeństwo odwrócenia się od źródła światła. Paweł ostrzegał, że w zborze będą pojawiać się ludzie, którzy odciągną niejednego ucznia (Dzieje 20:29, 30). Doszło do tego nawet już za jego życia (Filip. 3:18; 2 Tym. 2:16-18). A czy znasz takich, którzy za twojej pamięci w ten czy inny sposób oddalili się od światła? Czy mogłoby się to przydarzyć również tobie?

7. Jak wypowiedział się na ten temat Paweł wobec Galatów?

⁷ Niewielu jest dzisiaj chrześcijan, którzy by rozmyślnie przedkładali ciemności nad światło. Co w takim razie może skłonić brata lub siostrę — kogokolwiek z nas — do porzucenia kręgu światła? Zrozumienie tej sprawy ułatwia wypowiedź apostoła Pawła z Listu do Galatów 4:9; oto jego słowa: „Teraz, skoro poznaliście Boga, albo raczej skoro staliście się znani Bogu, jakże to odwracacie się z powrotem do słabych i nędznych rzeczy elementarnych, i znowu chcecie im niewolniczo służyć?”

8. Dlaczego istniała potrzeba udzielenia takiej rady? Z jakiego względu można te słowa zastosować do Prawa?

⁸ Najwidoczniej niektórzy chrześcijanie pochodzenia żydowskiego twierdzili, że należy powrócić do przestrzegania Prawa Mojżeszowego, a przynajmniej wybranych jego przepisów. Paweł tymczasem głosił, że prawdziwi czciciele Boga zostali wyswobodzeni spod Prawa (Gal. 5:1-6). Ponieważ to Prawo nie zdołało doprowadzić do sprawiedliwości, w pewnym sensie było słabe i trzeba je było zastąpić „lepszą nadzieją”, czyli lepszym postanowieniem (Hebr. 7:18, 19). Dlatego słusznie można było powiedzieć, że ci, którzy propagowali powrót do przestrzegania Prawa, wracali ‛do rzeczy słabych’, aby ‛znowu im niewolniczo służyć’.

9, 10. Jak można ostrzeżenie dotyczące „nędznych rzeczy elementarnych” odnieść do: (a) nauk greckich? (b) Prawa Mojżeszowego?

⁹ Stosowne było również ostrzeżenie przed powracaniem do „nędznych rzeczy elementarnych”. Użyty tutaj w oryginale termin grecki mieści w sobie pojęcie liter ułożonych w porządku alfabetycznym, a więc oznacza „ABC” danej sprawy. Popularne wówczas nauki pogańskie z pewnością były „nędznymi rzeczami elementarnymi”. Chociaż Grecy szczycili się swoją filozofią, opierała się ona na ludzkich domysłach, błędnych wnioskach oraz mitach. Ale nawet powrót do Prawa Mojżeszowego byłby ‛odwracaniem się do nędznych rzeczy elementarnych’. Dlaczego?

¹⁰ Chociaż omawiane Prawo pochodziło od Boga, to jednak większość jego przepisów obracała się w kręgu spraw ludzkich, takich jak przybytek i związane z nim „wymagania prawne dotyczące ciała”. Natomiast chrystianizm koncentruje się na rzeczach duchowych, których zapowiedzią były tamte materialne „pierwowzory” (Hebr. 9:6-10, 23). Dlaczego więc chrześcijanie mieliby zawracać do tych elementarnych, podstawowych rzeczy? Gdybyś studiował matematykę i stał się specjalistą w dziedzinie algebry lub rachunku różnicowego, to czy intrygowałby cię powrót do liczenia na palcach rąk i nóg? (Porównaj z tym List 2 Piotra 2:20-22).

DZISIEJSZE RZECZY SŁABE I NĘDZNE

11. Z jakim dziś istniejącym niebezpieczeństwem kojarzą się słowa z Listu do Galatów 4:9?

¹¹ Z pewnością niewielu z nas czuje się zagrożonych możliwością powrotu do „słabych i nędznych rzeczy elementarnych” z zakresu filozofii greckiej lub Prawa Mojżeszowego. Rada powyższa jednak znalazła się w Biblii także dla naszego dobra. Istnieje na przykład możliwość odwrócenia się ku temu, co w Liście 1 Jana 2:16 zostało nazwane ‛pragnieniem ciała i pragnieniem oczu oraz popisywaniem się swymi środkami do życia’.

12. Przedstaw na przykładach, jak niektórzy chrześcijanie mogą się wystawiać na niebezpieczeństwo wspomniane w Liście 1 Jana 2:16.

¹² Niektórym się wydaje, że „popisywanie się swymi środkami do życia” to po prostu paradowanie w strojach z głośnych domów mody lub obwieszanie się biżuterią, na przykład noszenie czterech lub pięciu pierścionków naraz (Jak. 2:2, 3). Owszem, jest w tym racja, gdyż Biblia radzi nie przywiązywać zbytniej wagi do ozdób w rodzaju „złotych przystrojeń” (1 Piotra 3:3). Ale „popisywanie się swymi środkami do życia” może też przybierać inną postać. Chrześcijanin mógłby pozazdrościć stylu życia osobom pozbawionym nadziei na Królestwo i zajmującym się gromadzeniem dóbr materialnych. W niektórych krajach ludzie dążą do zdobycia tego, co tam uchodzi za przedmioty zbytku, na przykład kolorowego telewizora lub małego samochodu, aby następnie się tym szczycić. Gdzie indziej podstawą do dumy i okazywania wyższości bywa magnetowid albo drogi samochód. Czy chrześcijanin, który ‛opuścił wszystko i poszedł za Chrystusem’, miałby rozwijać w sobie pragnienie popisywania się takimi rzeczami? Zastanów się: Czy dobra materialne pochłaniają obecnie więcej mojego czasu i uwagi niż wtedy, gdy ‛usłyszałem słowo i z radością je przyjąłem’, a potem dostosowałem do niego swoje życie? (Mat. 19:16-27; 13:20-22, NP).

13. (a) Jak nawet przy rozpatrywaniu warunków mieszkaniowych można skorzystać z rady Pawła? (b) O czym powinien pomyśleć chrześcijanin, gdy bierze pod uwagę przeprowadzenie się do przestronniejszego domu? (Odczytaj Ewangelię według Łukasza 12:16-21).

¹³ Inny chrześcijanin mógłby się odwrócić do nędznych rzeczy elementarnych przez skoncentrowanie uwagi na urządzaniu mieszkania. W niektórych stronach samodzielne domy są bardzo kosztowne. Toteż wielu świeckich ludzi decyduje się na kupno domu, by podnieść swój prestiż, chociaż czasami jest to dla nich równoznaczne z ciężkim brzemieniem finansowym. Bywa też, że osoby usposobione materialistycznie, chociaż nie muszą się starać o dodatkową przestrzeń mieszkalną dla rosnącej rodziny, stale się przeprowadzają: średni dom zamieniają na większy, a ten na jeszcze większy i bardziej okazały. (Zobacz Ewangelię według Łukasza 17:28). Gdyby więc jakiś chrześcijanin myślał o nabyciu domu lub o przeprowadzce do większego, powinien przeanalizować swe pobudki i zastanowić się, jak ten projekt może wpłynąć na jego zdrowie duchowe. Czy przypadkiem niewłaściwe dążenia nie usiłują go zawrócić do „nędznych rzeczy elementarnych”? Powinniśmy zdecydowanie odpierać wszelkie pokusy do osiągania bogactwa celem zaimponowania innym naszymi „środkami do życia” (1 Jana 2:16). Nie osądzajmy cudzego postępowania pod tym względem, lecz sami w swoim życiu zawsze stawiajmy na pierwszym miejscu służenie Bogu. Jakże cieszy widok wielu dojrzałych chrześcijan, którzy — jeśli pozwalają im na to warunki — ograniczają czas poświęcany pracy świeckiej i w swym rozkładzie zajęć uwzględniają pełnoczasową służbę pionierską! Ta z pewnością nie jest czymś słabym i nędznym! (Mat. 6:31-34; 7:1-3; 9:36-38).

14. Dlaczego do ‛odwracania się’ może kogoś skłaniać również pragnienie zdobycia uznania w świecie?

¹⁴ Kolejnym bodźcem, który mógłby chrześcijanina skłonić do zawrócenia, jest chęć zdobycia zaszczytów w tym systemie rzeczy. Troszczenie się o to, by drudzy mieli o nas dobre zdanie, jest niewątpliwie dążeniem słusznym; chrześcijańscy starsi wręcz muszą „mieć właściwe świadectwo od ludzi postronnych” (1 Tym. 3:7). Słowo Boże radzi jednak każdemu, „żeby nie myślał o sobie więcej niż należy” (Rzym. 12:3). Świat kładzie nacisk na to, aby być kimś, i z tego powodu niektórym może być trudniej trwać w chrześcijańskiej skromności oraz ubiegać się o dobrą pozycję przed Bogiem.

15. Kiedy omawiany problem może stać się szczególnie trudny dla młodych lub ich rodziców?

¹⁵ Ze wspomnianym problemem często borykają się ludzie młodzi, gdyż zarówno nauczyciele, jak i koledzy, wywierają na nich presję, by wyrabiali sobie pozycję w sporcie, w samorządzie uczniowskim, bądź też w kółkach zainteresowań. Nieraz usilnie nakłania się kogoś do podjęcia studiów na wyższej uczelni, by zdobył zawód cieszący się uznaniem. Niektórzy rodzice zwiększają jeszcze ten nacisk, gdyż pragną podnieść własny prestiż poprzez osiągnięcia dziecka. Może już słyszałeś wypowiedzi w rodzaju: „Nie chcę, żeby mój syn był przez całe życie zwykłym robotnikiem”. (Porównaj z tym Ewangelię według Marka 6:3).

16. Dlaczego chęć zabłyśnięcia przez wybicie się może być niebezpieczna dla chrześcijan? Podaj przykłady.

¹⁶ Wielu ulega pokusie wybicia się dzięki wykonywanej pracy. Po przeanalizowaniu swych pobudek ktoś może stwierdzić, że pragnie objąć kierownicze stanowisko głównie z uwagi na związany z tym splendor. Czy nie zdarza się tak, że niektórzy chrześcijanie mają zapewniony byt materialny, mogą nawet zredukować czas poświęcany na pracę zarobkową lub przejść na emeryturę i podjąć służbę pionierską, a nie zdobywają się na to i pozostają na posadzie gwarantującej im prestiż oraz wpływy w danym przedsiębiorstwie? Jakże wspaniały przykład pod tym względem dał nam Paweł! Miał dobrą, wpływową pozycję w społeczeństwie żydowskim, jak również dogodną sytuację finansową. Wolał jednak stracić to wszystko, byleby „pozyskać Chrystusa i znaleźć się w jedności z nim”. Zdając sobie sprawę z faktu, że w ten sposób zdobędzie uznanie mające trwałą wartość, Paweł nigdy już nie zawracał do słabych rzeczy elementarnych (Filip. 3:4-11).

17. W jaki sposób niebezpieczeństwo zawrócenia może się wiązać z rozrywkami?

¹⁷ Niewielu chyba będzie zaprzeczać temu, że dzisiejsze rozrywki po większej części są „słabe i nędzne”. Trzeba być wybrednym w ich doborze. Nawet wówczas, gdy rozrywka nie narusza bezpośrednio zasad Bożych, musimy być ostrożni, biorąc pod uwagę czas i środki jej poświęcane. Wiele gier elektronicznych lub innych potrafi pochłonąć zdumiewającą masę czasu i pieniędzy. Usiądź sam albo z rodziną i policz, ile tego przeciętnie poświęcasz na rozrywkę w tygodniu, w miesiącu. Wlicz w ten rachunek czas spędzony przed telewizorem. Problem staje się tym trudniejszy, im więcej seriali znajduje się w programie telewizyjnym, a należą do nich również cykle dokumentalne, historyczne oraz transmisje sportowe. W ten sposób widz wielokrotnie przyciągany jest do ekranu. Sprawa zatem jest jasna: chrześcijanie muszą dokładać starań, by w sposób kontrolowany korzystać ze swego ograniczonego czasu i środków; nie dajmy się przyciągnąć ‛z powrotem do rzeczy słabych i nędznych’ (Efez. 2:2, 3).

18. Jaki godny uznania sposób postępowania obrała większość chrześcijan?

¹⁸ Nie znaczy to wcale, jakoby większość członków ludu Bożego wracała do takich rzeczy. Są tysiące, setki tysięcy, wręcz miliony oddanych Jehowie świadków, którzy trzymają się mocno prawdziwego wielbienia, przy czym większość postępuje tak od lat. Zapewne znasz wielu z nich — chrześcijan, do których dobrze pasują następujące słowa Pawła: „Dziękujemy Bogu zawsze za was wszystkich, wspominając was w modlitwach naszych (...). A wy staliście się naśladowcami (...) Pana i przyjęliście Słowo w wielkim uciśnieniu, z radością Ducha Świętego, tak iż staliście się wzorem dla wszystkich wierzących” (1 Tes. 1:2, 6, 7, NP). Opis ten powinien pasować do każdego z nas; wszyscy powinniśmy postanowić sobie, że nie będziemy szli „z powrotem do słabych i nędznych rzeczy elementarnych”. Nic zresztą nie przemawia za tym, by się to opłacało.

UBIEGAJ SIĘ O BOGACTWO DUCHOWE

19, 20. Jakie rzeczy cenne i pokrzepiające stały się naszym udziałem dzięki prawdziwemu chrystianizmowi?

¹⁹ Prawdziwy chrystianizm udostępnia nam wiele rzeczy wspaniałych i cennych. Warunkiem dostąpienia licznych błogosławieństw jest wszakże posiadanie wiedzy biblijnej. Nawet świeccy uczeni potwierdzają, że Pismo Święte to literatura najwyższej klasy. Wiemy jednak, że jest ono czymś znacznie ważniejszym: jest ‛Słowem Bożym, które skutecznie działa w wierzących’ (1 Tes. 2:13, NP). Owszem, Biblia ma moc, potrafi odmienić życie ludzkie, wlać w serce uzasadnioną nadzieję i pokazać, co przyniesie przyszłość. Czytając ją, zapoznajemy się ze skierowanym do nas orędziem Stwórcy oraz dowiadujemy się, co w rzeczywistości mówił i czynił Jego Syn (Jana 21:24, 25).

²⁰ Z pomocą ludu Bożego dowiedziałeś się z Biblii wielu szczegółów o Jehowie i śmiało możesz zgodzić się ze słowami podziwu: „O głębokości Bożych bogactw, Jego mądrości i wiedzy! Jakże niepojęte są Jego wyroki i jak nieodgadnione Jego drogi!” (Rzym. 11:33). Prócz źródła wiedzy masz w niej również „wzór zdrowych słów” (2 Tym. 1:13). Sporo ludzi czyta Biblię od lat, ale wciąż nie mogą jej zrozumieć. Ty natomiast rozumiesz jej podstawowe nauki. Mówisz ze znajomością rzeczy i przekonaniem, których by daremnie było szukać nawet u teologów (Dzieje 4:13).

21, 22. Jakie jeszcze drogocenne rzeczy posiadłeś dzięki temu, że zostałeś Świadkiem Jehowy?

²¹ Masz również wyśmienite towarzystwo. Co prawda twoi bracia i siostry są niedoskonali i mogą cię niekiedy urazić. Niemniej ogólnie biorąc przebywanie wśród ludu, który miłuje Boga, stara się stosować do zasad biblijnych i pragnie ‛dobrze czynić wszystkim, a najwięcej domownikom wiary’ — w tym również tobie — jest ogromnym błogosławieństwem (Gal. 6:10, NP). Niedawno pewien pediatra ze szpitala Mount Sinai w Nowym Jorku, komentując swe osobiste przeżycia, powiedział przedstawicielowi Świadków Jehowy, który złożył mu wizytę: „Cokolwiek robicie, róbcie to dalej. Wychowujecie wspaniałych ludzi. Każdy z nas, kto się z nimi styka, zauważa, że bardzo różnią się od innych, że są spokojni i sympatyczni. Dlatego proszę was, cokolwiek robicie, róbcie tak dalej”. Trafnie tu scharakteryzowano, w jakim towarzystwie się obracasz.

²² Innym wzbogacającym i pokrzepiającym czynnikiem, który ci daje zadowolenie, jest oparta na Biblii nadzieja: nieśmiertelne życie w niebie bądź też życie wieczne na rajskiej ziemi. Któryż człowiek rozsądnie myślący zrezygnowałby z takich perspektyw? Nie przeocz także zadania, które ci powierzył do wykonania Jehowa, zarazem wspaniale wyposażając cię do jego spełnienia (2 Kor. 10:4; Filip. 4:13). Pozyskiwanie uczniów wymaga wysiłku, ale zarazem sprawia głęboką satysfakcję i radość, gdyż pomaga innym wkroczyć na drogę życia. Niech ta działalność zajmuje ci umysł i serce!

23. Jaką decyzję powinieneś powziąć zgodnie z Listem do Galatów 4:9?

²³ Nie ulega więc wątpliwości, że jako szczerzy chrześcijanie staliśmy się posiadaczami wielu wspaniałych i cennych darów. Wciąż o tym pamiętajmy i doceniajmy te skarby, zdecydowani nigdy nie wracać do żadnych „słabych i nędznych rzeczy elementarnych”, aby znowu „im niewolniczo służyć”.

Czy sobie przypominasz?

• Dlaczego Galatom groziło ‛odwrócenie się do słabych i nędznych rzeczy elementarnych’?

• Jakie rzeczy cenne i potężne w działaniu stoją do twojej dyspozycji dzięki prowadzeniu chrześcijańskiego trybu życia?

[Ilustracja na stronie 20]

Wiele par małżeńskich, mających się na baczności przed ‛popisywaniem się swymi środkami do życia’, mogło dzięki temu zwiększyć swój udział w działalności chrześcijańskiej

[Ilustracja na stronie 22]

Ile czasu i pieniędzy osobiście poświęcasz rozrywkom?