Co o tym sądzić?
CZYNNY OPÓR ZAPOBIEGA ZGWAŁCENIU
„Pogląd, że kobieta, która stawia opór [napastnikowi], bardziej naraża się na kalectwo lub śmierć, trzeba włożyć między bajki”, oświadczył James Bannon, zastępca komendanta policji w Detroit (USA). „Nigdy nie poparto go żadnym dowodem”. Z drugiej zaś strony zdaniem dr Mary Lystad, dyrektorki Krajowego Ośrodka Zapobiegania Gwałtom, z najnowszych badań wynika, iż „kobiety, które się chwytały różnych sposobów stawiania oporu fizycznego i psychologicznego, a więc krzyczały, biły, gryzły, kopały i próbowały uciekać, znacznie skuteczniej unikały zniewolenia”.
Natomiast kobiety, które tylko płakały lub chciały odzyskać swobodę samym tłumaczeniem, częściej padały ofiarą gwałtu. W gruncie rzeczy osoby bierne bywały także pokaleczone bardziej niż te, które stawiały napastnikom czynny opór. Pani Lystad ostrzegła: „Koniecznie trzeba unikać postawy pasywnej. Kobieta, która się zachowuje, jak gdyby była słaba i bezbronna, zwiększa tym samym prawdopodobieństwo zgwałcenia”.
Podobna rada jest już od dawna znana czytelnikom Biblii. Prawo starożytnego Izraela wymagało, aby niewiasta napastowana przez gwałciciela krzyczała, stawiając w ten sposób czynny opór (Powt. Pr. 22:23-27).
WRÓBEL A NAUKA O OGNIU PIEKIELNYM
Któregoś dnia rano podczas spotkania pracowników głównej siedziby Towarzystwa Strażnica zaczęto omawiać tekst Ewangelii według Mateusza 10:29-31. Jezus powiedział tam: „Czyż nie sprzedaje się dwóch wróbli za monetę niewielkiej wartości? A jednak żaden z nich nie spadnie na ziemię bez wiedzy waszego Ojca”.
Brat, który przewodniczył dyskusji, spytał obecną przy tym słuchaczkę szkoły dla misjonarzy: „Jak można by się posłużyć tym wersetem podczas rozmowy na temat ognia piekielnego?” A jak ty byś na to odpowiedział?
Zapytana bez wahania przystąpiła do wyjaśnień. Odczytany fragment świadczy o tym, że nasz Ojciec niebiański bardzo się troszczy o swe stworzenia, nawet o małe wróbelki. Skoro więc jest Bogiem tak współczującym, na pewno nie pochwala męczenia ludzi ani w tym, ani w przyszłym życiu. Na poparcie swego wywodu zacytowała jeszcze Księgę Ezechiela 18:23: „‛Czy ja w ogóle mam jakieś upodobanie w śmierci niegodziwego’, brzmi wypowiedź Wszechwładnego Pana, Jehowy, ‛a nie w tym, żeby zawrócił ze swych dróg i rzeczywiście pozostał przy życiu?’” „Oddajemy cześć Bogu miłości i współczucia”, dodała. „Czyńmy wszystko, co w naszej mocy, żeby naśladować te Jego zalety”.
Przewodniczący zakończył: „Widać stąd jasno, że studenci naszej szkoły misyjnej otrzymują dobre wyszkolenie!” A wszyscy obecni szczerze mu przytaknęli.
TRANSFUZJA U PAPIEŻA
Kiedy papieża Jana Pawła II postrzelił terrorysta, według gazety „New York Times” „przetoczono mu około 5 litrów krwi, co właściwie oznacza, że wymieniono mu całą krew”. Z jakim skutkiem? Pacjent nabawił się przewlekłej infekcji wirusowej, znanej pod nazwą cytomegalowirus, co wydatnie opóźniło proces powrotu do zdrowia. Rzecznik nuncjatury apostolskiej w Waszyngtonie przyznał: „Zdajemy sobie sprawę, że przyczyną infekcji musiała być transfuzja”.
Możliwe, iż bez przetoczenia krwi papież by nie przeżył. Czy jednak chrześcijanie nie powinni nawet w takiej sytuacji przestrzegać zasady Bożej, którą katolicki przekład Pisma Świętego zalicza do rzeczy „koniecznych”? Czytamy: „POWSTRZYMAJCIE SIĘ od ofiar składanych bożkom, OD KRWI, od tego, co uduszone, i od nierządu. Dobrze uczynicie, jeżeli powstrzymacie się od tego” (Dzieje 15:20, 29, Biblia Tysiąclecia). Krew bowiem jest symbolem życia, a ono należy tylko do Boga. Ponieważ współczesna medycyna dysponuje środkami zastępującymi leczenie krwią, chrześcijanin, który chce ‛dobrze uczynić’ z punktu widzenia Pisma Świętego, może uniknąć powikłań związanych z transfuzją, a także zachować czyste sumienie wobec Boga. Warto jeszcze wspomnieć, że przytoczona tu „Biblia Tysiąclecia” została wydana za poparciem ks. Stefana kardynała Wyszyńskiego, byłego prymasa Polski, i opatrzona „imprimatur” przez metropolitę poznańskiego, arcybiskupa Antoniego Baraniaka.