Co o tym sądzić?

„ZABRAĆ SIĘ DO OPERACJI”

„Czas już, żeby lekarze (...) wyzbyli się pokutującego jeszcze gdzieniegdzie uprzedzenia” do operowania Świadków Jehowy bez krwi, czytamy w artykule redakcyjnym czasopisma „Canadian Medical Association Journal”. „Wielu lekarzy już tak postąpiło, co zasługuje na uznanie”. Ale powiedziano tam również: „Wciąż jeszcze się zdarza, że chirurdzy uśpionemu już pacjentowi ukradkiem podają krew, czego oczywiście nie można pochwalić”.

W artykule wyrażono przekonanie, że „postęp techniki medycznej i doświadczenie umożliwiają teraz skuteczną opiekę nad Świadkami Jehowy bez nalegania, by przyjmowali krew”, a następnie zapytano: „Dlaczego więc utrzymują się dawne spory, które zarówno lekarzy, jak i Świadków Jehowy narażają na krytykę opinii publicznej?” Przytoczono zdanie anestezjologa: „Niektórzy chirurdzy marnują czas, stojąc bezczynnie i spierając się z rodziną pacjenta na temat transfuzji, zamiast wyrównać utratę płynu (...), zabrać się do operacji i zatrzymać krwawienie”.

Z tego jasno wynika, że mądrze jest zawczasu dokładnie poinformować personel szpitala o sprawach związanych z kontrowersyjnymi metodami leczenia. „Wnikliwy umysł szuka wiedzy”, mówi Księga Przysłów 15:14 (The New English Bible). Toteż należy wcześniej poinformować lekarzy, aby mogli uwzględnić zarówno cielesne, jak i duchowe potrzeby swoich pacjentów (Prz. 22:3).

„NIE NĘKANY PRZEZ WOJNĘ BABILON ŚPI”

Pod takim tytułem gazeta „New York Times” zamieściła niedawno artykuł o ruinach starożytnego Babilonu we współczesnym Iraku. Chociaż w pobliżu szaleje zacięta wojna, „w Babilonie jest całkiem spokojnie (...) Nie ma tu przewodników, nie ma straży, trudno o turystę”. Dlaczego Babilon jest tylko kupą ruin bez mieszkańców, podczas gdy np. Rzym, Ateny czy Aleksandria nadal tętnią życiem? O czym to świadczy?

Badaczom Biblii przychodzi zaraz na myśl proroctwo Jeremiasza 50:38 i 51:64, gdzie przepowiedziano, że Babilon na wieki pozostanie ruiną: „Posucha na jego wody, aby wyschły, gdyż jest to kraj bałwanów”. „Niechaj utonie [pogrąży się, NW] Babilon i niechaj nigdy nie podniesie się z nieszczęścia, które Ja [Jehowa] nań sprowadzę”. (Nowy Przekład).

Założony przez Nimroda Babilon był ośrodkiem pierwszego imperium politycznego na ziemi. Później (632-539 p.n.e.) stał się mocarstwem światowym. Krótko przed jego upadkiem Nabuchodonozor II chełpił się: „Czy to nie jest ów wielki Babilon, który zbudowałem (...)?” (Dan. 4:27, NP). Babilońskie wiszące ogrody uchodzą za jeden z siedmiu cudów świata starożytnego. Miasto było bardzo religijne; miało co najmniej 53 świątynie. Choć mury miejskie uważano za nie zdobyte, ani one, ani fałszywe bogi i świątynie nie zdołały ocalić Babilonu od wpadnięcia w roku 539 p.n.e. w ręce Medów i Persów. Z czasem popadł w zupełną ruinę, jak to zapowiedziano w Słowie Bożym, i taką jest do dziś.

Wiele wywodzących się z Babilonu fałszywych nauk religijnych przeniknęło do chrześcijaństwa oraz do narodów niechrześcijańskich. Wszystkie te religie słusznie zostały nazwane „Babilonem Wielkim”, który według Objawienia 18:21 (Kowalski) ‛zostanie strącony i istnieć przestanie’. Chociaż więc starożytny Babilon leży w gruzach, warto usłuchać nakazu, który skierowano do religijnego imperium współczesnego Babilonu Wielkiego: „Wydostańcie się z niego, mój ludu, jeśli nie chcecie z nim uczestniczyć w jego grzechach i jeśli nie chcecie mieć udziału w jego plagach” (Obj. 18:2-4).