Skutki hellenizacji Żydów
PO PODZIALE imperium greckiego między wodzów Aleksandra Wielkiego Juda graniczyła z Egiptem Ptolemeuszów i z Syrią rządzoną przez dynastię Seleucydów. Początkowo podlegała Egiptowi, ale w 198 roku p.n.e. dostała się pod panowanie Seleucydów. Aby ściślej związać ją z Syrią, próbowano wciągnąć Judę w krąg kultury helleńskiej przez krzewienie greckiej religii, języka, literatury i mody.
Na całym terytorium żydowskim zakładano kolonie greckie, na przykład w Samarii (później zwanej Sebaste), w Akko (Ptolemais), w Bet-Szean (Scytopolis) oraz w nie zamieszkanych przedtem okolicach na wschód od Jordanu (Dekapol). W Jeruzalem powstał gimnazjon, przyciągający młodzież izraelską. Ponieważ igrzyska greckie miały związek z religią, osłabiały one przywiązanie Żydów do zasad biblijnych. Nawet kapłaństwo w znacznej mierze przesiąknęło wówczas hellenizmem. W ten sposób Żydzi zaczęli przejmować nie znane sobie dotąd wierzenia, takie jak pogańska nauka o nieśmiertelności duszy ludzkiej czy pogląd o istnieniu podziemnej krainy, w której zmarli doznają męczarni.
Punktem kulminacyjnym hellenizacji Żydów było zbezczeszczenie świątyni w Jeruzalem, którego dokonał w roku 168 p.n.e. Antioch IV Epifanes przez wprowadzenie tam kultu Zeusa, co doprowadziło do wojen machabejskich.
Silny wpływ hellenizacji zaznaczył się również w egipskiej Aleksandrii, gdzie znaczną część miasta zajmowała dzielnica żydowska. Część Żydów aleksandryjskich uległa oddziaływaniu popularnej filozofii greckiej. Pewni pisarze próbowali dostosować wierzenia żydowskie do rozpowszechnionych podówczas „nowoczesnych prądów”. Usiłowali wykazać, że ogólnie przyjęte greckie poglądy filozoficzne zostały wcześniej wyrażone w podobny sposób w Pismach Hebrajskich lub nawet z nich zaczerpnięte.