Świadkowie Jehowy w Afryce
1 „Czarny ląd się budzi?” — oto jak można by określić wielki wzrost, który w roku 1974 miał miejsce w Afryce, jak o tym donosi Rocznik świadków Jehowy na rok 1975. Było tam wówczas ponad 292 000 głosicieli, należących do około 6350 zborów rozsianych po całym kontynencie. Nasi afrykańscy bracia przeżyli wielką radość, gdy ponad 35 000 osób po oddaniu swego życia na spełnianie woli Jehowy zostało ochrzczonych.
2 W KAMERUNIE pomimo zakazu bracia prowadzą działalność tak jak poprzednio. Ich wiara nic nie osłabła. Nadal studiują Biblię i rozmawiają z drugimi o Królestwie Bożym. Prowadzą też domowe studia biblijne z ludźmi, którzy pragną się dowiedzieć, jak oni rozumieją Biblię. W GHANIE natomiast upłynął już drugi rok od uruchomienia drukarni w Akrze. Drukuje się tutaj Strażnicę w językach ewe, ga i twi. W ubiegłym roku było tam 19 445 głosicieli, którzy mieli wiele różnych doświadczeń. Posłuchajmy jednego z nich: Pewien brat znalazł w autobusie kopertę z pieniędzmi i postanowił odnieść ją osobiście właścicielowi. Ten nie mógł wyjść ze zdumienia, że brat oddaje mu pieniądze. Chciał wypłacić bratu nagrodę, lecz ten odmówił przyjęcia pieniędzy. Dało to początek ożywionej dyskusji biblijnej. Okazało się, że kopertę zgubiła żona tego mężczyzny, z którą przerwano studium biblijne z powodu sprzeciwu męża. Gdy tego wieczora żona wróciła do domu i dowiedziała się o całym tym zdarzeniu, od razu się zorientowała, że znalazcą był świadek Jehowy. W rezultacie w domu tym wznowiono studium biblijne i teraz bierze w nim udział mąż i wszystkie dzieci. Z ostatniego sprawozdania wynika, że wszyscy robią dobre postępy w prawdzie.
3 W GÓRNEJ WOLCIE głosiciel otrzymał do rozpowszechnienia pewną ilość egzemplarzy Wiadomości Królestwa. Postanowił rozesłać je pocztą do okolicznych wiosek, a ponieważ miał tych egzemplarzy niewiele, więc wysyłał je po jednym do tych wodzów plemiennych, którzy umieją czytać. Na kopercie zaznaczył w języku ewe „Bardzo ważne”, zaś u dołu koperty dopisał: „Proszę zebrać całą rodzinę, młodych i starych, i odczytać im ten traktat. Wiadomość jest bardzo ważna”. W pewnej wsi wódz zebrał wszystkich mieszkańców i dał traktat swemu wnukowi, żeby go odczytał. Gdy był przytoczony jakiś werset biblijny, kto inny otwierał Biblię i odczytywał go na głos. Skutek był taki, że wieś wysłała delegację do głosiciela, prosząc go, żeby przyjechał do nich, gdyż chcieliby dowiedzieć się czegoś więcej. Jakaż to była radość dla miejscowego zboru, że mógł się zająć tymi ludźmi!
4 Również dobrze rozwija się działalność świadków Jehowy w KENII. W roku 1973 przez krótki czas działalność była tam zakazana, ale zakaz został uchylony, dzięki czemu mogło się odbyć szereg zgromadzeń obwodowych. Następnie, w grudniu 1973 roku, w stolicy Nairobii odbyło się zgromadzenie międzynarodowe pod hasłem „Boskie zwycięstwo”, na którym najwyższa liczba obecnych wynosiła 4588 osób, a 209 ochrzczono. Na kongres ten przyjechali bracia z ETIOPII, gdyż z powodu wrogości kościoła etiopskiego dzieło w tym kraju zostało zakazane. Bracia ci powitali z wielką radością wydanie w języku amharskim książek Prawda oraz Pokój i bezpieczeństwo.
5 W LIBERII zaproponowano pewnemu bratu, który jest inspektorem szkolnym do spraw nauczania dorosłych, stanowisko zastępcy dyrektora do spraw programu państwowego. Musiałby się przeprowadzić do stolicy i poświęcać na tę pracę dużo czasu. Zapewniłoby mu to wyższe uposażenie, większe poważanie oraz wyjazdy na konferencje zagraniczne. Krótko przedtem został on zamianowany nadzorcą przewodniczącym miejscowego zboru. Uznał, że ważniejsze jest troszczenie się o powierzone jego opiece „owce” Jehowy. Postawił sprawy Królestwa na pierwszym miejscu i nie przyjął awansu. Wolał dzielić się dobrami duchowymi z niewielkim zborem w głębi kraju niż przenieść się do stolicy.
6 W MAROKO już drugi rok działalność świadków Jehowy jest prowadzona w warunkach zakazu. W RODEZJI bracia z entuzjazmem zareagowali na apel, żeby służyć tam, gdzie są większe potrzeby. Przez kilka miesięcy w miejscowej Służbie Królestwa podawano listę miejscowości, w których konieczna jest pomoc. Dzięki gorliwości braci liczba zborów wzrosła w tym czasie z 462 do 513. Warto dodać, że w Rodezji setki braci pracowało przy produkcji tytoniu; tytoń jest tam podstawowym artykułem eksportowym. Po przestudiowaniu Strażnicy na ten temat bracia porzucili tę pracę, przy czym wielu wróciło do swoich wiosek, z których niejedna nie ma kontaktu ze światem, i są szczęśliwi, że mogą dzielić się prawdą ze swymi ziomkami tam, gdzie jej dotąd nie słyszano.
7 W MOZAMBIKU nadal przebywa około 36 000 naszych malawijskich braci i sióstr oraz ludzi postronnych, mieszkających razem z nimi w obozach dla uchodźców. Bracia cieszą się tu dobrą opinią i korzystają z pomocy rządu, który ostatnio przydzielił im trochę ziemi pod uprawę, żeby mogli sami produkować żywność. W roku 1974 rząd zezwolił braciom na osiedlenie się na nowych terenach i wielu braci skorzystało z tej możliwości, opuszczając obóz w Mlangeni.
8 W NIGERII jest obecnie więcej głosicieli niż w jakimkolwiek innym kraju na świecie poza Stanami Zjednoczonymi. Liczba ich już przekroczyła 100 000. Rodzina Betel cieszy się z nowej drukarni, która zaopatruje w literaturę wszystkie zbory. W roku 1974 ochrzczono tam 17 203 osoby, do czego w dużej mierze przyczyniło się 9114 pionierów. Bracia spodziewają się tutaj dalszego dużego wzrostu, gdyż prowadzi się ponad 90 000 domowych studiów biblijnych. W Roczniku na rok 1975 można znaleźć na temat działalności w tym wielkim kraju wiele budujących doświadczeń. Jakże możemy się cieszyć, że prawda dociera do najdalszych zakątków świata i że ludzie wszelkiego rodzaju mają możność ją poznawać.