Miejmy zrównoważony pogląd na służbę
1 Równowaga duchowa to cenna zaleta chrześcijańska. Zachowywanie równowagi wiąże się z umiejętnością odpowiedniej oceny powagi, znaczenia czy też wartości jakiejś sprawy. Człowiekowi zrównoważonemu łatwiej jest uniknąć pułapek, skrajności i błędów poważnie utrudniających nam pełnienie służby dla Jehowy. Równowagę osiąga się przez nabywanie mądrości, której źródłem są zasady biblijne (Prz. 2:10-15; 3:5, 6). Poznawanie i stosowanie tych zasad pomaga nam rozwinąć w sobie „spostrzegawczość wyćwiczoną w odróżnianiu, co właściwe, a co opaczne” (Hebr. 5:14, NW). Chrześcijanin, który osiągnął właściwą równowagę duchową, stara się przejawiać umiar, skromność, cierpliwość, panowanie nad sobą, rozsądek, wierność, wytrwałość oraz niezawodność we wszystkim, czego się podejmuje. Zazwyczaj potrafi też więcej zdziałać, zaznaje więcej radości w służbie i nie załamuje się w obliczu trudności. Zrobimy dobrze, gdy będziemy pielęgnować w sobie tę piękną zaletę.
DĄŻENIE DO RÓWNOWAGI
2 Często spotyka się ludzi, którzy są do tego stopnia zajęci pracą zarobkową, że ich udział w służbie jest symboliczny. A po co się pracuje zarobkowo? (1 Tym. 5:8). Co świadczy o utracie równowagi pod tym względem? (Łuk. 12:18-21). Jaki pogląd na pracę zarobkową jest słuszny? (Mat. 6:31-33). Jak można zachowywać równowagę między wywiązywaniem się z obowiązków zawodowych a duchowych? (1 Tym. 6:6-8; Hebr. 13:5, 15).
3 Dzisiejsze społeczeństwo przywiązuje wielkie znaczenie do rozrywek i przyjemności. Jeżeli nie będziemy mieć się na baczności, to możemy ulec temu wpływowi i również wpadniemy w taką przesadę. Oczywiście w utrzymanym w rozsądnych granicach przyjemnym spędzaniu czasu nie ma nic zdrożnego (Koh. 3:12, 13). A kiedy posuwamy się w tym za daleko? (2 Tym. 3:4). Jakie zasady mogą nam pomóc ustalić, które rozrywki są odpowiednie i w jakim stopniu z nich korzystać? (Filip. 4:8; 1 Tym. 4:8; Efez. 5:15, 16; Łuk. 8:14).
4 Zaspokajanie duchowych i cielesnych potrzeb rodziny napotyka różne trudności. Ojciec może być bardzo aktywnym głosicielem dobrej nowiny, podczas gdy dzieci mogą mieć w zborze nie najlepszą opinię. Poza tym żona, która przesadnie troszczy się o wygląd mieszkania, może nie okazywać zbytniego zainteresowania duchowymi potrzebami rodziny. Jakie dwie podstawowe zasady biblijne wchodzą tu w grę? (Efez. 6:4; Rzym. 10:10). Dlaczego dbałość o duchowe dobro rodziny powinna zajmować jedno z pierwszych miejsc na liście spraw najważniejszych? (1 Tym. 3:4, 5; Prz. 10:1). Jakie korzyści daje zachowywanie przez rodziców równowagi? (Prz. 24:3, 4).
5 Bywa i tak, że niektórym trudno jest zdobyć się na inicjatywę konieczną do regularnego i gorliwego udziału w służbie polowej. Gdy wyruszają do służby, wówczas w jakimś stopniu może im się zdawać, że trzeba się do tego zmuszać. Czują się potem zniechęceni i rozdrażnieni, ponieważ uważają, że jest to oznaka jakiegoś poważnego niedociągnięcia. Czy jest w tym coś niezwykłego, gdy chrześcijaninowi, który ma wykonać przydzielone mu zadanie, brak inicjatywy? (Gal. 5:17; Rzym. 7:19, 20). Czy potrzeba zmuszenia się do czegoś musi być zaraz oznaką niedopisania? (1 Kor. 9:16, 26, 27). Jehowa uznaje naszą służbę, gdy się kierujemy właściwymi pobudkami (Kol. 3:23, 24). Dobrze jest prosić Jehowę o Jego ducha, żeby nam pomagał wykazywać więcej inicjatywy w postępowaniu zgodnym z Jego wolą (1 Jana 5:14).
6 Kluczem do zachowywania równowagi jest rzetelna ocena samego siebie. Nie powinno się wymagać od siebie ani zbyt wiele, ani zbyt mało. Zachowujemy równowagę, gdy pełnimy służbę odpowiednio do swoich zdolności, warunków i możliwości, zamiast ją oceniać według tego, co robią inni. Gdy wykryjemy u siebie jakieś niedociągnięcia, pragnienie spodobania się Jehowie powinno nas skłonić do usunięcia tej słabości. Następstwem wewnętrznego przekonania, że nasza służba podoba się Jehowie, będzie zadowolenie i spokój wewnętrzny.