Niezawodność oznaką wierności
1 Nasze życie jest uzależnione od wielu rzeczy. Potrzebujemy pożywienia i wody oraz powietrza do oddychania. Jesteśmy wdzięczni przyjaciołom lub członkom rodziny, że możemy na nich liczyć.
2 Ale przede wszystkim jesteśmy zależni od Jehowy, naszego Życiodawcy. Cenimy sobie bardzo, że przez klasę „niewolnika wiernego i rozumnego” Jehowa zaopatruje nas w duchowy pokarm „na czas słuszny” (Mat. 24:45-47). Cieszymy się, że Jehowa utworzył organizację ze swych wiernych sług na całej ziemi i że ci słudzy ochoczo dźwigają ciężar zarządzania sprawami Królestwa w 97 biurach oddziału oraz ofiarnie pracują, żeby wydrukować i rozprowadzać poprzez tę organizację potrzebny pokarm duchowy.
PRZYKŁADY WIERNOŚCI
3 Czytając sprawozdania biblijne, znajdujemy przykłady wielu mężczyzn i kobiet, którzy okazali się niezawodni oraz dowiedli swej wierności wobec Jehowy. Pomyślmy na przykład o Mojżeszu. Przypomnijmy sobie, jak w różnych sytuacjach dowiódł w służbie Jehowy swej wiary oraz niezawodności (Hebr. 11:27-29). Czyż on i jego brat Aaron nie wracali raz za razem przed oblicze faraona z orędziem Jehowy, dopóki nie powiedziano im, żeby się już nie pokazywali, jeśli nie chcą umrzeć? (Wyjścia 10:11, 28). Czyż Mojżesz nie nadzorował wiernie budowy przybytku, dokładnie według wskazówek Jehowy? I czy nie stawał wiernie przed całym ludem, aby go sądzić, dopóki Jehowa nie przyszedł mu z pomocą? (Wyjścia 18:13, 25, 26).
4 Godnymi uwagi przykładami niezawodności są też Marek i Tymoteusz. Chociaż swego czasu Jan Marek odmówił towarzyszenia braciom w podróży misyjnej, co mocno poderwało wiarę w jego niezawodność, to jednak później dowiódł, że jest użyteczny i że można na nim polegać; dostąpił nawet zaszczytu napisania jednej z Ewangelii (Dzieje 13:13; 2 Tym. 4:11).
5 Również Tymoteusz mimo młodego wieku gorliwie kierował się w działalności głoszenia wskazówkami, których mu udzielił starszy brat Paweł (2 Kor. 1:18-20).
OKAZUJMY SIĘ NIEZAWODNI
6 Czy zgodnie z naszym oddaniem się Bogu jesteśmy niezawodni w służbie polowej? Czy systematycznie i dokładnie opracowujemy swoje tereny cząstkowe? Jeżeli jesteśmy starszymi lub sługami pomocniczymi i mamy przywilej przekazywania w zborze pouczeń przez uczestnictwo w programach zebrań albo przewodniczenie na zbiórkach do służby, czy okazujemy się niezawodni? Czy naprawdę przewodzimy zborowi w służbie polowej? Pamiętajmy o zasadzie z Łukasza 16:10.
7 Czy w razie przydzielenia nam jakiegoś zadania w Szkole Teokratycznej można na nas polegać, że się przygotujemy i przyjdziemy na zebranie? A gdy rozmawiamy z ludźmi o prawdzie, czy przekazujemy im dokładną wiedzę i czy stosujemy się do wybornych zaleceń lojalnej organizacji Jehowy? (2 Tym. 1:13).
8 Gdy należałoby posprzątać mieszkanie, zrobić zakupy albo coś naprawić choremu bądź sędziwemu bratu lub siostrze, czy również wtedy można na nas polegać? Czy popieramy decyzje starszych, zdając sobie sprawę z tego, że zostali zamianowani zgodnie ze wskazówkami podanymi w Słowie Bożym za pośrednictwem ducha świętego? Czy ochoczo stawiamy siebie do dyspozycji w sprawach Pańskich? Czy nie spóźniamy się na zebrania zborowe? Czy na czas oddajemy sprawozdania ze służby, o niczym nie zapominając? Czy udostępniamy swoje mieszkania na zebrania zborowe, ciesząc się, że służą przez to niejako za Sale Królestwa?
9 Niewątpliwie chcielibyśmy, aby zarówno Jehowa, jak i nasi bracia wiedzieli, że można na nas polegać. Ponieważ my sami polegamy na Jehowie, który codziennie zaspokaja nasze potrzeby, łącznie z pokarmem duchowym i wskazówkami, więc chcemy, by Stwórca tak się nami posługiwał, żeby w razie potrzeby inni mogli polegać na nas (1 Piotra 4:10-11).