Módlmy się jedni za drugich
1 Regularne modlenie się powinno odgrywać ważną rolę w życiu każdego chrześcijanina. Dzięki modlitwie zbliżamy się do Jehowy i łatwiej nam jest spełniać nakaz głoszenia oraz podejmować takie decyzje, żeby się to podobało naszemu Ojcu niebiańskiemu. Regularne modlenie się pomaga nam znosić prześladowania i zachowywać prawość, a ponadto umożliwia wyrażanie Jehowie głębokiej wdzięczności. W Słowie Bożym nie brak zachęt do trwania w modlitwach (Rzym. 12:12; 1 Tes. 5:17; 1 Piotra 4:7). Zachęca nas ono również do modlenia się za siebie nawzajem. Dlaczego?
2 Jezus Chrystus, nasz Wzór, zanosił modlitwy za swych uczniów (Jana 17:9). Również Paweł modlił się za współwyznawców i prosił, by oni wstawiali się za nim u Boga (Efez. 1:16; 6:18, 19). Idąc za ich przykładem, módlmy się jedni za drugich. Bracia potrzebują naszych modlitw, gdy znoszą udręki, gdy grozi im niebezpieczeństwo, gdy są prześladowani lub znajdują się w innych niesprzyjających okolicznościach. Z kolei my potrzebujemy ich modlitw, gdy jesteśmy w podobnych sytuacjach. Takie płynące z serca modlitwy potwierdzają fakt, że stanowimy ogólnoświatową społeczność braci zespolonych silnymi więzami miłości (Jana 13:34, 35).
O CO SIĘ MODLIĆ ZA DRUGICH
3 Co można poruszać w takich modlitwach? Możemy prosić o to, żeby duch Boży wspierał na całej ziemi działalność ludu Bożego. Możemy się modlić o mądrość dla naszych braci, żeby ich postępowanie podobało się Bogu (Kol. 1:9, 10). Dobrze jest prosić Jehowę, żeby bracia kierujący działalnością głoszenia i przygotowujący nasze publikacje mieli „ducha mądrości” (Efez. 1:15-17).
4 Powinniśmy się modlić, żeby nasi bracia z powodzeniem rozgłaszali Słowo Jehowy (2 Tes. 3:1). Można prosić o rozwagę dla urzędników świeckich, żebyśmy mogli razem z braćmi prowadzić ciche i spokojne życie (1 Tym. 2:1, 2). Pierwsi chrześcijanie przedstawiali w modlitwie groźby władców i prosili, żeby Bóg dodał im odwagi w głoszeniu Słowa Bożego, i Jehowa ich wysłuchiwał (Dzieje 4:23-31).
5 Dobrze jest modlić się o pociechę i pomoc dla naszych umiłowanych braci, którzy żyją w niesprzyjających warunkach lub są prześladowani. Możemy też wstawiać się za współwyznawcami, żeby ‛nie czynili złego, tylko to, co dobre’ (2 Kor. 13:7). Chcemy przecież, żeby zawsze cieszyli się upodobaniem Jehowy (2 Tes. 1:11). Epafras modlił się, żeby chrześcijanie w Kolosach „stanęli zupełni i mocno przekonani do całej woli Bożej” (Kol. 4:12).
6 Możemy się ponadto modlić o zdrowie duchowe naszych braci. Gdyby ktoś zachorował duchowo, starsi powinni modlić się za niego i razem z nim, mając na uwadze uzdrowienie go pod względem duchowym (Jak. 5:13-16). Nie modlimy się tylko za ludzi, którzy zeszli z drogi prawdy i świadomie odrzucają Boskie postanowienie co do okupu (Hebr. 10:26-29). Jak wynika z modlitwy Jezusa, powinniśmy prosić Boga o jedność naszej społeczności chrześcijańskiej (Jana 17:20, 21). Krótko mówiąc, powinniśmy niesamolubnie modlić się o wszystko, co służy duchowej pomyślności braci i sióstr oraz sprzyja jedności.
DLACZEGO JEST POŻYTECZNE
7 Gdy się modlimy jedni za drugich, wywiera to zbawienny wpływ na nas i na naszych braci (zobacz Strażnicę 23/XCVII, s. 19). Takie błagania pomagają rozwinąć w sobie jeszcze bardziej niesamolubne i życzliwe interesowanie się drugimi. Modląc się za naszych braci, pokazujemy Jehowie, że jesteśmy szczerze zainteresowani Jego organizacją — jej działalnością i pomyślnością — że miłujemy lud, który On wybrał dla swego imienia. Modląc się za współchrześcijan, możemy polepszyć nasz stosunek do nich. Modlitwy, do których nas pobudza miłosierdzie Boże oraz Jego serdeczna życzliwość, umacniają wśród nas miłość i jedność (Filip. 1:9-11). Pocieszająca jest świadomość, że nasi bracia modlą się za nas, tak jak my za nich.
8 Ileż otuchy dodaje pewność, że Jehowa, nasz miłościwy Ojciec niebiański, wysłuchuje modlitwy zanoszone za innych Świadków Jehowy (Ps. 65:3). Módlmy się zatem regularnie jedni za drugich. Dzięki temu jeszcze bardziej rozkrzewi się wśród nas miłość i jedność.