Uwaga ptaki wędrowne: Omijajcie Europę!

„UŚMIECHNIĘTY od ucha do ucha kelner dumnie pokazuje główne danie. Na talerzu paruje porcja kukurydzy, a obok celują w niefortunnego gościa trzy maleńkie, pociemniałe dziobki. Upieczone ptaszki są oskubane, ale nie wypatroszone. Zwęglone skrzydełka i cieniutkie nóżki przypominają odnóża owadów. Połyskują w pachnącej oliwie”.

Tak rozpoczyna się artykuł zamieszczony w ubiegłym roku w The Wall Street Journal. Mówi o uroczystym, kosztownym daniu świątecznym serwowanym w pewnej restauracji we Włoszech. Ptaszki zazwyczaj wkłada się do ust w całości i zjada razem z kosteczkami. Ale tym razem jest inaczej. Klient, któremu podano owo danie, to Piergiorgio Candela, pracownik włoskiego towarzystwa ochrony ptaków, nakłuwa trzy maleńkie tułowia, żeby ustalić, do jakich należą gatunków, po czym stwierdza: „Te ptaki są pod ochroną”. W czasie jednej z takich kontroli odnalazł w kuchni 1400 oskubanych drozdów.

W artykule czytamy dalej: „Kilka gatunków ptaków wolno oficjalnie zabijać i sprzedawać, ale na ogół jest to zabronione. Mimo to corocznie 50 milionów drozdów, skowronków i innych chronionych ptaków śpiewających trafia na talerze Włochów. (...) Łącznie w rejonie Morza Śródziemnego około 15 procent ptaków wędrownych ginie wskutek polowań oraz zastawiania sideł. W Hiszpanii rolnicy katalońscy smarują gałązki klejem, żeby ptaki nie mogły się od nich oderwać; potem je marynują. W pobliżu Bergamo we Włoszech ptasznicy oślepiają ptaki, by zamienić je na słodkich domowych śpiewaków. A 10 procent spośród 300 tysięcy mieszkańców Malty urządza co roku istną orgię, podczas której zabijają, łapią do klatek oraz wypychają 4 miliony dzikich ptaków”.

Ptaki wędrowne mało mają dziś powodów do śpiewania. W niektórych okolicach już prawie nie słychać ich świergotu.

[Prawa własności do ilustracji, strona 31]

Zdjęcie: G.C. Kelley