Od naszych Czytelników

Dlaczego ciągle w pojedynkę? Bardzo dziękuję za artykuł „Młodzi ludzie pytają: Dlaczego wszyscy się pobierają, a ja nie?” [8 listopada 1995]. Tu, gdzie mieszkam, jest istna klęska urodzaju: mnóstwo ludzi się pobiera, często w bardzo młodym wieku. Niektórzy martwią się o mnie, ponieważ skończyłam 18 lat, a nie mam jeszcze sympatii. Artykuł pojawił się w samą porę — właśnie teraz go potrzebuję, żeby zachować zrównoważony pogląd.

S. Z., Niemcy

Mając 19 lat, jestem panną, więc nieraz się zastanawiam, co jest ze mną nie w porządku, że nie zwróciłam na siebie niczyjej uwagi. Interesują się mną niektórzy niewierzący, ale nie o takie zainteresowanie mi chodzi. Ten artykuł pomógł mi zrozumieć, że trzeba być cierpliwym i że najważniejsze jest to, by podobać się Jehowie.

J. G., USA

Jako 38-letni samotny mężczyzna często zadaję sobie pytanie postawione w tytule tego artykułu. Dobrze wiem, jak bolesne jest „przewlekłe oczekiwanie”, gdyż zabiegałem o względy wielu niezamężnych chrześcijanek, niestety bezskutecznie (Przypowieści 13:12). Podnosi na duchu świadomość, że Jehowa rozumie odczucia samotnych chrześcijan i ceni ich wierność i cierpliwość.

D. T., USA

Największy Artysta Przeczytałem serię zatytułowaną „W poszukiwaniu największego Artysty” [8 listopada 1995] i chcę za nią podziękować. Oglądałem masę telewizyjnych filmów przyrodniczych, w których nic nie wspomniano o zasługach Wielkiego Projektanta. Natomiast Przebudźcie się! przy każdej sposobności wyraża się z uznaniem o naszym niezrównanym Bogu, Jehowie.

E. Z., USA

To zupełnie nowy, a zarazem wspaniały sposób poznawania Jehowy! Niedościgły jest kunszt Jego dzieł i niezliczona ich mnogość. Chcę też wyrazić uznanie dla wielu utalentowanych artystów dbających o walory estetyczne Przebudźcie się!, dzięki czemu przyciąga ono czytelników do Jehowy Boga.

M. Q., USA

Niezamężne matki Dziękuję za artykuł „Młodzi ludzie pytają: Jak mogą sobie radzić niezamężne matki?” [8 października 1994]. Przyznajecie w nim, że ciąża samotnej kobiety jest skutkiem złego postępowania. Nie rozwodzicie się jednak nad tym — gdybyście to zrobili, takie matki poczułyby się jeszcze gorzej — lecz udzielacie praktycznych, pomocnych wskazówek.

J. D., USA

Dziesięć lat temu zostałam samotną matką. Ale dzięki wsparciu Jehowy i rodziców będących chrześcijanami dość dobrze sobie radzę. Po skończeniu szkoły przez sześć lat byłam pełnoczasową głosicielką dobrej nowiny, po czym wyszłam za mąż za chrześcijanina, który teraz usługuje jako starszy. Ogromnie sobie cenię miłosierdzie i życzliwość Jehowy, mogę też dziś korzystać ze swego doświadczenia, by pomagać innym.

A. M., USA

Czytając ten artykuł, nie potrafiłam powstrzymać łez. Przeżyłam dokładnie to samo, co opisaliście. Dziś, będąc chrześcijanką, mogę umiejętnie wychowywać córkę.

C. R. S., Brazylia