ABANA

Jedna z dwóch rzek Damaszku, o których wspomniał wódz armii syryjskiej Naaman, gdy wzgardził zaleceniem Elizeusza, by w celu ozdrowienia z trądu wykąpał się w wodach Jordanu (2Kl 5:12).

Abana jest na ogół utożsamiana z rzeką Nahr Barada, która ma źródła w górach Antyliban, na pn. zach. od Damaszku, a po ich pokonaniu wypływa z wąwozu nieopodal zach. skraju miasta. Następnie przepływa przez jego pn. część i rozlewa się w liczne odnogi, nawadniając spory obszar, aż w końcu wpada do bagien po wsch. stronie Damaszku. Jej wody, rozprowadzane siecią rur i kanałów, są wykorzystywane do irygacji pól i sadów, tworzących rozległą zieloną oazę. Śmiało można powiedzieć, że Damaszek zawdzięcza Baradzie swe istnienie. Od dawien dawna zasila ona miejskie cysterny, fontanny i łaźnie. Pisarze klasyczni nazywali ją Złotą Rzeką (Chryzorroas). A zatem pochlebna opinia Naamana na temat Abany była w pełni uzasadniona.

Przekład Wujka używa w 2 Królów 5:12 nazwy „Amana”, która występuje także w uwagach marginesowych tekstu masoreckiego i w syryjskiej Peszitcie. Pojawia się ona również w wielu tłumaczeniach Pieśni nad Pieśniami 4:8, gdzie jest odnoszona do gór Antyliban, z których wypływa omawiana tu rzeka. Możliwe więc, że to od nich wzięła swą nazwę.