ACHAN

(przez grę słów powiązane z imieniem Achar: „sprowadzający klątwę [niedolę]”).

Syn Karmiego z domu Zabdiego z rodziny Zeracha z plemienia Judy; nazwany też Acharem (1Kn 2:7).

Kiedy Izraelici przekroczyli Jordan, Jehowa wyraźnie powiedział, że pierwsze podbite miasto, Jerycho, „ma się stać czymś przeznaczonym na zagładę; ono (...) należy do Jehowy”. Znalezione w nim srebro i złoto trzeba było oddać do „skarbu Jehowy” (Joz 6:17, 19). Tymczasem Achan, gdy zobaczył kosztowną szatę z Szinearu, 50-syklową złotą sztabę (wartość ok. 6400 dolarów) i 200 sykli srebra (440 dolarów), zakopał je potajemnie pod swym namiotem (Joz 7:21). W ten sposób okradł samego Boga! Ponieważ doszło do złamania jednoznacznego nakazu Jehowy, cofnął On swe błogosławieństwo i podczas ataku na kolejne miasto, Aj, Izraelici zostali zmuszeni do ucieczki. Kto ponosił za to winę? Nikt się nie przyznał. Wówczas wdrożono postępowanie sądownicze wobec całego narodu. Najpierw polecono podejść plemieniu za plemieniem, następnie rodzinie za rodziną z plemienia Judy, a na końcu mężczyźnie za mężczyzną z domu Zabdiego, aż „został wybrany Achan” (Joz 7:4-18). Dopiero wówczas wyznał swój grzech. Wyrok wykonano bezzwłocznie: Achana i jego domowników (którzy musieli wiedzieć o jego występku), a także zwierzęta ukamienowano, a następnie spalono razem z całym dobytkiem w dolinie Achor (co znaczy: „klątwa; niedola”) (Joz 7:19-26).