ACHOR

(„klątwa; niedola”).

Dolina lub nizina na pn.-wsch. granicy terytorium plemienia Judy (Joz 15:7). Nazwano ją Achor, czyli „klątwa; niedola”, gdyż właśnie tam ukamienowano Achana i jego domowników. Ukradł on i ukrył część łupu ze zdobytego Jerycha, czym ściągnął na naród izraelski klątwę, której skutkiem była m.in. porażka podczas pierwszego ataku na Aj (Joz 7:5-26).

Zdaniem niektórych Achor to Wadi al-Kelt, głęboka dolina potoku biegnąca nieopodal Jerycha. Jednakże opis podany w Jozuego 15:7 zdaje się umiejscawiać tę nizinę bardziej na pd., a z Izajasza 65:10 wynikałoby, że była szersza i przestronniejsza. Dlatego w grę może też wchodzić jałowa, nisko położona równina Al-Bukajʽa (Bikʽat Hurekania), która ciągnie się z pn. na pd. przez Wadi Kumran (Nachal Kumeran) w pobliżu pn.-zach. brzegu Morza Martwego. Podczas wykopalisk archeologicznych odkryto tu pozostałości po dawnych miastach i umocnieniach oraz po systemie tam.

W Ozeasza 2:15 Jehowa wspomina młodość Izraela, czyli okres wyjścia z Egiptu, i zapowiadając odrodzenie kraju po przyszłej niewoli, obiecuje, że „nizina Achor” (niegdyś symbol klątwy) stanie się „bramą nadziei”. A w pokrewnym proroctwie przepowiada, że chociaż leży ona na pustkowiu, będzie „miejscem odpoczynku bydła” (Iz 65:10).