BEER

(„studnia”).

Hebrajskie słowo beʼér oznacza zwykle studnię w odróżnieniu od naturalnego źródła (hebr. ʽájin). Zazwyczaj pojawia się w złożonych nazwach miejscowości (por. BEER-ELIM; BEER-SZEBA).

1. Kiedy w drodze do Ziemi Obiecanej Izraelici przekroczyli Arnon, dotarli właśnie do Beer (Lb 21:13-16). Wykopali tam studnię (najwyraźniej uczynili to własnymi laskami książęta, naczelnicy plemion), z której wypłynęła woda. Wydarzenie to opisano w poetyckiej pieśni utrwalonej w Liczb 21:17, 18.

Ze względu na udział książąt w wydrążeniu tej studni niektórzy są zdania, że chodzi o miejsce występujące gdzie indziej jako Beer-Elim („studnia wielkich drzew”) (Iz 15:8). Trudno je zlokalizować, choć prawdopodobnie znajdowało się w dolinie potoku nazywanej Wadi Thamad, na pn. od Arnonu i ok. 56 km na wsch. od Morza Martwego. Po wykopaniu dziury w ziemi można tam dość łatwo natrafić na wodę.

2. Miejsce, w którym schronił się Jotam, syn Gedeona (Jerubbaala), po wykryciu zdrady Abimelecha (Sdz 9:3-5, 21). Niektórzy utożsamiają je z Al-Bira, jakieś 12 km na pn. od Bet-Szan i na pd. wsch. od góry Tabor, inni zaś kojarzą je z Beerot (zob. BEEROT). Są to jednak tylko przypuszczenia, ponieważ nie ma żadnej wskazówki co do tego, w jakim kierunku Jotam uciekł z góry Garizim.