BET-ECEL

Miejscowość, zapewne w Judzie, wymieniona jedynie w proroctwie Micheasza, gdzie przepowiedziano nieszczęście nadchodzące na niewierną Samarię i Jerozolimę (Mi 1:11). We fragmencie tym Micheasz kilkakrotnie posługuje się grą słów, używając nazw kilku miast: „W domu Afry [co prawdopodobnie znaczy: „proch”] tarzajcie się w prochu. Przechodź, mieszkanko Szafiru [co znaczy: „wytworny; wypolerowany; przyjemny”], w haniebnej nagości. Mieszkanka Caananu nie wyruszyła. Zawodzenie Bet-Ecelu [co znaczy: „dom w pobliżu (obok)”] odbierze wam to, na czym stoi. Bo mieszkanka Marotu [od rdzenia oznaczającego: „być gorzkim”] oczekiwała dobra, lecz coś złego zstąpiło od Jehowy do bramy Jerozolimy” (Mi 1:10-12). Ostrzeżenie proroka skierowane do tych, na których ma spaść nieszczęście, zapowiada więc, że zawodzenie dotrze aż do Jerozolimy.

Przypuszcza się, że Bet-Ecel leżał w miejscu dzisiejszego Dajr al-ʽAsal, jakieś 16 km na zach. pd. zach. od Hebronu.