AKT PRAWNY

Pisemna umowa, prawidłowo podpisana, a niekiedy też opatrzona pieczęcią, zawierająca prawne warunki realizacji określonego celu; dokument potwierdzający przejęcie nieruchomości. Hebrajskie słowo séfer w tym znaczeniu występuje w Biblii tylko w odniesieniu do zakupu pola przez Jeremiasza od jego kuzyna Chanamela (Jer 32:6-15).

Ciekawe są okoliczności sporządzenia tego aktu. Pieniądze za zakup, „siedem sykli i dziesięć srebrników”, odważono w obecności świadków (Jer 32:9). Gdyby przyjąć, że sformułowanie ‛siedem i dziesięć’ stanowi prawny zapis kwoty 17 srebrnych sykli (ok. 37 dolarów), byłaby to rozsądna cena, biorąc pod uwagę czas i okoliczności sprzedaży tego pola. Trwała wtedy wojna i panował głód (kilka miesięcy później Jerozolima została zdobyta przez Nebukadneccara).

Po odważeniu pieniędzy sporządzono dwa akty prawne, zapewne identyczne, „zgodnie z przykazaniem [sądowniczym] i przepisami”. Jeden z nich nazwano „aktem kupna, tym opieczętowanym”, a drugi „tym otwartym” (Jer 32:11). Tylko o tym pierwszym wiadomo, że podpisali go świadkowie, a cała transakcja została dokonana „na oczach wszystkich Żydów siedzących na Dziedzińcu Straży” (Jer 32:12). Następnie oba akty włożono do glinianego naczynia w celu bezpiecznego przechowania (Jer 32:14).

Zwyczaj sporządzania dwóch aktów, z których tylko jeden pieczętowano, był bardzo praktyczny. Dzięki temu zainteresowane strony mogły w każdej chwili zajrzeć do niezapieczętowanej kopii. Gdyby ten akt uległ zniszczeniu, gdyby ktoś go zakwestionował lub gdyby pojawiło się podejrzenie, że został sfałszowany, można było przedstawić sędziom miejskim zapieczętowany akt i po sprawdzeniu pieczęci otworzyć go i porównać oba dokumenty.