EN-DOR

(prawdopodobnie: „źródło pokolenia”).

Miasto leżące na równinie w obrębie terytorium Issachara, lecz przydzielone Manassesowi. Izraelici nie wywłaszczyli wszystkich mieszkających tam Kananejczyków, ale narzucili im pracę przymusową (Joz 17:11-13). En-Dor jest zazwyczaj identyfikowane z Chirbat as-Safsafa (Chorbat Cafcafot), ok. 11 km na pd. wsch. od Nazaretu.

W Psalmie 83:9, 10 wspomniano o En-Dor w związku ze zwycięstwem Jehowy nad Syserą. Choć nazwa ta nie pojawia się w opisie bitwy zawartym w 4 i 5 rozdz. Sędziów, to owo miasto najwyraźniej leżało zaledwie kilka kilometrów na pd. od góry Tabor, z której zeszła armia Baraka (Sdz 4:6, 12). Musiało się też znajdować mniej więcej w tym samym rejonie co Taanach, Megiddo i dolina potoku Kiszon, gdzie za sprawą cudu zostały rozproszone wojska Sysery (Joz 17:11; Sdz 5:19). A zatem bitwa najwidoczniej przeniosła się aż w jego okolice i psalmista, dobrze znający szczegóły historyczne i geograficzne, mógł napisać, że wielu uciekających Kananejczyków zostało wytraconych pod En-Dor.

En-Dor jest najbardziej znane z tego, że udał się tam król Saul do kobiety będącej „mistrzynią jako medium spirytystyczne”, by zasięgnąć rady przed bitwą z Filistynami; Izraelici ponieśli wtedy klęskę (1Sm 28:7; 31:1-13).