ERECH

Jedno z czterech miast w ziemi Szinear, stanowiących ‛początek królestwa Nimroda’ (Rdz 10:10). Tam, gdzie dawniej znajdowało się Erech, znane starożytnym Akadom z Mezopotamii jako Uruk, wznosi się dziś szereg wzgórz kryjących ruiny nazywane przez Arabów Al-Warka. Leżą one ok. 180 km na pd. wsch. od Babilonu na zach. brzegu dawnego koryta Eufratu (Szatt ak-Kar), a jakieś 6 km na wsch. od obecnego łożyska rzeki. Odkryto tam stary ziggurat, a także wiele kopców i trumien, co mogłoby wskazywać, że Erech było niegdyś miejscem pochówku królów asyryjskich.

Mieszkańcy Erech („Arkiewajczycy”, Bg) znaleźli się wśród ludzi przesiedlonych do Samarii przez Asenappara, władcę Asyrii (Ezd 4:9, 10).