Królestwa sąsiadujące z Izraelem

WOKÓŁ kraju danego Izraelitom przez Boga mieszkały narody wielbiące fałszywe bóstwa. Izraelici wyszli z Egiptu, gdzie oddawano boską cześć zwierzętom. Od wsch. i pd. wsch. sąsiadowali teraz z Ammonitami, Moabitami i Edomitami — dalekimi krewnymi, którzy czcili różne bożki. Zachodnią równinę nadbrzeżną zamieszkiwali Filistyni, praktykujący politeizm. Wybrzeże leżące na pn. od Izraela zasiedlili Fenicjanie, których obrzędy religijne obejmowały homoseksualizm, sodomię i ofiary z dzieci. Z kolei w religii Syryjczyków sporządzano zmysłowe wizerunki nagich bogiń. Chcąc podobać się Jehowie, Izraelici musieli trzymać się z dala od okolicznych ludów.

Ochronie Izraelitów służyło dane im przez Jehowę Prawo Mojżeszowe, które stanowiło „mur” odgradzający ich od sąsiednich narodów (Ef 2:14). Nie wolno im było sprzymierzać się z nimi, wchodzić w związki małżeńskie ani naśladować ich zwyczajów religijnych (2Kl 17:13-15; 2Kn 16:7). Dopóki przestrzegali tych praw, dopóty pozostawali ludem świętym.

Niemniej poszczególni ludzie z okolicznych narodów nie byli pozbawieni możliwości wielbienia prawdziwego Boga. Mogli porzucić swe bałwochwalcze praktyki i przyłączyć się do czcicieli Jehowy. „Bóg nie jest stronniczy” (Dz 10:34). Chociaż odgrodził Izraelitów od innych ludów, konsekwentnie realizował swe zamierzenie, które w ostatecznym rozrachunku przysporzy błogosławieństw ludziom ze wszystkich narodów (Rdz 22:18).