HAGRYTA

(prawdopodobnie: „[od; należący do] Hagar”).

Członek ludu koczowniczego mieszkającego przypuszczalnie na wsch. od Gileadu. Za panowania Saula Izraelici ze wsch. brzegu Jordanu pokonali Hagrytów, pojmali 100 000 jeńców i zdobyli tysiące wielbłądów, osłów i owiec (1Kn 5:10, 18-22). Psalmista wymienił ten lud wśród innych wrogów Izraela, takich jak Edomici, Moabici, Ammonici czy Amalekici (Ps 83:2-7). Niemniej Jaziz Hagryta był za rządów Dawida odpowiedzialny za królewskie trzody (1Kn 27:31).

Wielu uczonych utożsamia Hagrytów z Agráioi, o których wspominają starożytni geografowie Strabon, Ptolemeusz i Pliniusz. Nie da się rozstrzygnąć, czy Hagryci byli potomkami Hagar.