CHANANIASZ

(„Jehowa okazał łaskę”).

1. Syn Szaszaka, głowa jednego z domów beniaminickich (1Kn 8:1, 24, 25, 28).

2. Jeden z 14 synów Hemana; stał na czele szesnastej spośród 24 grup lewickich muzyków wyznaczonych przez Dawida do służby w świątyni (1Kn 25:1, 4, 5, 8, 9, 23).

3. Wysoki urzędnik „spośród książąt królewskich” w wojsku Uzzjasza (2Kn 26:11).

4. Ojciec Sedekiasza, jednego z książąt żyjących za panowania judzkiego króla Jehojakima (Jer 36:12).

5. Syn Azzura; fałszywy prorok z beniaminickiego miasta Gibeon, przeciwnik proroka Jeremiasza. Kiedy w Judzie królował Sedekiasz, a Jeremiasz nawoływał lud do ‛poddania karków pod jarzmo króla Babilonu’ i uratowania w ten sposób życia (Jer 27:12-14), Chananiasz zapowiadał, że w ciągu dwóch lat potęga Babilonu zostanie skruszona, wygnańcy żydowscy będą uwolnieni, a zagrabione sprzęty ze świątyni — zwrócone. Dla zilustrowania swej wypowiedzi zdjął z szyi Jeremiasza drewniane jarzmo i złamał je. Jehowa polecił wtedy Jeremiaszowi powiedzieć, że jarzmo drewniane zostanie zastąpione żelaznym, a Chananiasz umrze jeszcze w tym roku, co rzeczywiście go spotkało (Jer 28).

6. Przypuszczalnie dziadek Jirijasza — urzędnika, który sprawował nadzór w Bramie Beniamina i pojmał proroka Jeremiasza pod fałszywym zarzutem, że próbuje przejść na stronę Chaldejczyków (Jer 37:1-15).

7. Hebrajskie imię Szadracha, jednego z trzech żydowskich towarzyszy Daniela, zabranych do Babilonu w 617 r. p.n.e. (Dn 1:6, 7; zob. SZADRACH).

8. Syn Zerubbabela, ojciec Pelatiasza i Jeszajasza (1Kn 3:19, 21).

9. Potomek Bebaja; należał do grona tych, którzy na apel Ezdrasza odprawili swe cudzoziemskie żony (Ezd 10:10, 11, 28, 44).

10. Członek plemienia Lewiego, kapłan i głowa domu patriarchalnego Jeremiasza za dni namiestnika Nehemiasza (Neh 12:12, 26).

11. Jeden z wytwórców maści; pracował przy naprawie murów Jerozolimy w czasach Nehemiasza (Neh 3:8).

12. Syn Szelemiasza; brał udział w naprawie murów jerozolimskich w 455 r. p.n.e. (Neh 3:30).

13. Kapłan grający na trąbie, który uczestniczył w zorganizowanej przez Nehemiasza uroczystości poświęcenia murów Jerozolimy (Neh 12:31, 40, 41).

14. Jeden z „naczelników ludu”; jego potomek — lub nawet on sam — potwierdził pieczęcią „wiarogodną umowę” zawartą za czasów namiestnika Nehemiasza (Neh 9:38; 10:1, 14, 23).

15. Książę Zamku, mąż godny zaufania, który ‛bardziej niż wielu innych żywił bojaźń przed Bogiem’. Nehemiasz powierzył mu oraz Chananiemu nadzór nad Jerozolimą (Neh 7:2).