ICCHAR

1. (Hebr. Jic·hár). Wymieniany jako drugi wśród czterech synów Kehata, a zatem wnuk Lewiego (Wj 6:16, 18; Lb 3:17, 19; 1Kn 6:2, 18). Jeden z trzech synów Icchara, Korach, zginął na pustkowiu z powodu buntu (Wj 6:21; Lb 16:1, 32).

Od Icchara wywodziła się lewicka rodzina Iccharytów (Lb 3:27). Za króla Dawida pewni Iccharyci, których naczelnikiem był Szelomit (Szelomot), zostali śpiewakami, urzędnikami i sędziami, a inni wykonywali tradycyjne prace przydzielane lewitom (1Kn 6:31-38; 23:12, 18; 24:20-22; 26:23, 29; zob. AMMINADAB 2).

2. (Hebr. Jic·chár — zgodnie z Wulgatą). Potomek Judy, syn Aszchura i Cheli (1Kn 4:1, 5, 7). Na marginesie tekstu masoreckiego jego imię zapisano w postaci Cochar.