JEHOACHAZ

(„[oby] Jehowa uchwycił”).

1. Inna postać imienia Achazjasza, który pod koniec X w. p.n.e. objął tron Judy po swym ojcu Jehoramie (2Kn 21:16, 17; 22:1). W formie Jehoachaz (występującej także w masoreckim tekście 2 Kronik 25:23) imię Boże jest przedrostkiem, a w imieniu Achazjasz — przyrostkiem. Tego króla Judy nazwano też jeden raz Azariaszem (2Kn 22:6b; zob. ACHAZJASZ 2).

2. Król Izraela, syn i następca Jehu. Panował 17 lat — od 876 do ok. 860 r. p.n.e. (2Kl 10:35; 13:1). Kiedy objął władzę po ojcu, spora część jego państwa podlegała syryjskiemu królowi Chazaelowi z Damaszku, który odebrał Jehu wszystkie tereny Izraela położone na wsch. od Jordanu (2Kl 10:32-34). Bóg zezwolił Chazaelowi ciemiężyć Izraela przez wszystkie dni Jehoachaza, ponieważ czynił on to, co złe w oczach Jehowy. Jego armia stopniała do zaledwie 50 jeźdźców, 10 rydwanów oraz 10 000 pieszych. Kiedy w końcu Jehoachaz zaczął szukać łaski Jehowy, Bóg przez wzgląd na przymierze z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem nie pozwolił Syrii całkowicie unicestwić Izraela (2Kl 13:2-7, 22, 23). Jehoachaz został pochowany w Samarii, a tron po nim objął jego syn Jehoasz (2Kl 13:8, 9; 2Kn 25:17).

W 2 Królów 14:1 niektórzy tłumacze, idąc za tekstem masoreckim, używają imienia Joachaz (zob. JOACHAZ 1).

3. Król Judy, syn i następca Jozjasza. Jego matka nazywała się Chamutal (2Kl 23:31). W niektórych rękopisach ksiąg Ezdrasza i Jeremiasza występuje pod imieniem Szallum, które jak się uważa, mógł nosić przed wstąpieniem na tron (1Kn 3:15; Jer 22:11). Kiedy faraon egipski Necho pozbawił życia jego ojca, Jehoachaz został najwyraźniej wybrany na króla przez prosty lud, chociaż nie był najstarszym z żyjących synów Jozjasza (2Kl 23:29, 30). W 2 Kronik 36:2, gdzie opisano to samo wydarzenie, część przekładów (Bg, Bp, BT) używa skróconej formy Joachaz (zob. JOACHAZ 3).

Jehoachaz został królem w wieku 23 lat i nieudolnie sprawował rządy przez trzy miesiące na początku 628 r. p.n.e., po czym faraon uwięził go w Ribli. Później został zabrany do Egiptu i umarł w niewoli, jak to zapowiedział prorok Jeremiasz (2Kl 23:31-34; Jer 22:10-12).