JEHUDI

(„Żyd; [od; należący do] Judy”).

Urzędnik króla Jehojakima, posłany przez książąt judzkich po Barucha i zwój Jeremiasza. Później Jehudi odczytał ten zwój Jehojakimowi, który odcinał z niego kawałek po kawałku i rzucał w ogień, aż wszystko spalił (Jer 36:14, 21-23, 27, 32).

Jehudi był prawnukiem Kusziego (Jer 36:14). Zdaniem niektórych oba te imiona sugerują, że nie był on rodowitym Żydem, lecz prozelitą, którego rodzina pochodziła z kraju Kusz, czyli Etiopii, na co miałoby wskazywać imię pradziadka. Jednakże jego ojciec Netaniasz i dziadek Szelemiasz mają typowo żydowskie imiona, a nawet samo imię Kuszi nosi wspomniany gdzie indziej rodowity Żyd (Sof 1:1). A zatem Jehudi najprawdopodobniej nie przyjął swego imienia jako prozelita, lecz zostało mu ono nadane, gdy się urodził.