LAUR

(hebr. ʼòren).

Wiecznie zielone drzewo (lub krzew), osiągające wysokość do 15 m. Całe drzewo (liście, kora, korzenie i owoce) zawiera olejek od dawna wykorzystywany w medycynie. Liście są podłużne i skórzaste, z wierzchu błyszczące.

Hebrajska nazwa tego drzewa występuje w Biblii tylko raz, w Izajasza 44:14, gdzie zostało wymienione obok innych drzew. Dzieło Lexicon in Veteris Testamenti Libros (L. Koehler i W. Baumgartner, Lejda 1958, s. 88) utożsamia je z drzewem laurowym (Laurus nobilis), nazywanym także wawrzynem szlachetnym (zob. też The Interpreter’s Dictionary of the Bible, red. G. A. Buttrick, 1962, t. 2, s. 293). Rośnie ono w różnych krajach śródziemnomorskich, m.in. na wybrzeżu i w górzystych rejonach w głębi Palestyny.

Starożytni Grecy wykonywali z liści laurowych wieńce, które wkładano na głowy zwycięzcom igrzysk pytyjskich, a także przyznawano jako wyróżnienie pewnym urzędnikom.