MAMRE

(prawdopodobnie: „utuczony; wypasiony”).

1. Naczelnik amorycki, który wraz ze swymi braćmi Anerem i Eszkolem pomógł Abrahamowi pokonać króla Kedorlaomera i jego sojuszników. Wsparli oni Abrahama najwyraźniej dlatego, że wcześniej zawarli z nim przymierze (Rdz 14:13, 24).

2. Miejsce utożsamiane na ogół z Ramat al-Chalil, położonym ok. 3 km na pn. od Hebronu, choć niektórzy na podstawie Rodzaju 23:17 sądzą, że leżało bardziej na zach. (zob. MACHPELA). Było to główne miejsce pobytu Abrahama, a także Izaaka (przynajmniej przez jakiś czas). Obaj zostali pogrzebani wraz z żonami w pobliskiej jaskini Machpela, która stała się też miejscem pochówku Jakuba i Lei (Rdz 13:18; 35:27; 49:29-33; 50:13). Rejon ten jest dobrze nawodniony przez liczne źródła. Za czasów Abrahama w Mamre rósł gaj wielkich drzew, gdzie patriarcha ten zbudował ołtarz dla Jehowy (Rdz 13:18). Przed zagładą Sodomy i Gomory pod jednym z takich drzew ugościł aniołów (Rdz 18:1-8). Tutaj też usłyszał obietnicę Jehowy, że Sara urodzi mu syna (Rdz 18:9-19). Z jakiegoś pobliskiego miejsca miał widok aż na leżącą w dole Sodomę i zobaczył gęsty dym unoszący się po ognistej zagładzie jej okolic (Rdz 19:27-29).

Na terenie utożsamianym dziś z Mamre już od czasów Flawiusza otacza się szacunkiem duże drzewa (w większości dęby). Na przestrzeni wieków wznoszono tu różne sanktuaria, na ogół poświęcone staremu drzewu, pod którym podobno Abraham rozmawiał z aniołami. Takie miejsce wskazane przez tradycję Herod Wielki otoczył kamiennym murem. Kiedy w IV w. n.e. zawitała w te strony teściowa cesarza Konstantyna, ten rozkazał wznieść tam bazylikę. W późniejszym czasie muzułmańscy zdobywcy także darzyli to miejsce czcią.