PRAWOŚLAZ

(hebr. challamút).

Wieloletnia roślina blisko spokrewniona z malwą ogrodową. Zdrewniałe łodygi prawoślazu lekarskiego (Althaea officinalis) osiągają wysokość do 1,8 m. Roślina ma ostro zakończone, szerokie liście z klinowatymi wcięciami. Liście i łodygi są pokryte miękkimi, puszystymi włoskami. Bladoróżowe, pięciopłatkowe kwiaty mają ok. 5 cm średnicy. W czasach klęski głodu biały, podobny do marchwi korzeń prawoślazu służył jako pokarm. Jedyna biblijna wzmianka o prawoślazie nawiązuje do tego, że jest on pozbawiony smaku (Hi 6:6).

Hebrajskie słowo challamút, występujące tylko w Hioba 6:6, bywa różnie tłumaczone — np. na „białko jaja” (Bw), „kleisty sok mdłej rośliny” (Br), „ślaz” (BT) albo właśnie na „prawoślaz” (NŚ), co jest zgodne z definicją podaną w leksykonie języków hebrajskiego i aramejskiego L. Koehlera i W. Baumgartnera (Lexicon in Veteris Testamenti Libros, Lejda 1958, s. 304).