MIĘTA

(gr. hedýosmon).

Wonna roślina zielna; jedyna biblijna wzmianka o niej ma związek z drobiazgowym przestrzeganiem Prawa przez uczonych w piśmie i faryzeuszy, którzy składali dziesięcinę z mięty, a lekceważyli sprawy znacznie ważniejsze (Mt 23:23; Łk 11:42). Na terenie Palestyny i Syrii występuje kilka gatunków tej rośliny, z których najbardziej rozpowszechniona jest mięta długolistna (Mentha longifolia). Jak się przypuszcza, greckie słowo hedýosmon (dosł. „słodko pachnący”) odnosiło się nie do jednego, lecz do różnych gatunków mięty.

Łodygi mięty są czworokanciaste, a liście rosną parami, po obu stronach łodygi. Małe niebieskawo- lub różowobiałe kwiaty są zebrane w kwiatostany tworzące szczytowe kłosy lub okółki. Od starożytności mięta jest stosowana w lecznictwie i jako przyprawa, gdyż jej liście i łodygi zawierają wonny olejek.