RYBOŁÓW

(hebr. péres).

Jedno spośród „stworzeń latających”, które według Prawa Mojżeszowego były nieczyste i nie nadawały się do jedzenia (Kpł 11:13; Pwt 14:12). Hebrajska nazwa péres dosłownie znaczy „łamiący”. Nazwy użyte w niektórych przekładach obcojęzycznych sugerują, że był to drapieżny ptak łamiący kości. Zdaniem innych chodzi o ptaka, który „rozszarpuje swą ofiarę”, niekoniecznie łamiąc jej kości.

Rybołów (Pandion haliaëtus) wygląda na spokrewnionego z jastrzębiem, ale pewne cechy go wyróżniają, m.in. nogi, przypominające nieco nogi sów. Głowę i dziób ma podobne jak u jastrzębia, ciało i skrzydła z wierzchu ciemnobrunatne, a od spodu białe z brązowymi prążkami. Długość jego ciała osiąga ok. 65 cm, a rozpiętość skrzydeł 180 cm. Rybołów występuje niemal na całym świecie; żyje w pobliżu dużych zbiorników wodnych, polując na ryby, które pływają tuż pod powierzchnią. Lekko szybuje nad wodą, z wdziękiem zataczając koła i zawisając w powietrzu, dopóki nie dostrzeże łupu. Wówczas rzuca się w dół i z impetem uderza nogami w wodę, niekiedy całkowicie się zanurzając. Jest znakomicie przygotowany do tego rodzaju połowów, gdyż ma na spodzie bardzo gęste upierzenie, częściowo osłabiające siłę uderzenia, oraz chropowate palce zakończone długimi, niezwykle ostrymi, zakrzywionymi szponami, które pozwalają mu mocno uchwycić śliską zdobycz. Świadkowie mówią, że gdy rybołów leci z rybą na brzeg, by tam ją pożreć, zawsze trzyma ją głową skierowaną w przód, dzięki czemu zmniejsza opór powietrza. Ptaki te dość powszechnie występują na pd. wybrzeżu półwyspu Synaj oraz na sąsiednich wyspach.

Inni przypuszczają, iż ptakiem określanym hebrajskim słowem péres mógł być bielik (Haliaëtus albicilla) albo orłosęp (Gypaetus barbatus), znany z tego, że wzlatuje z żółwiem lub kośćmi na pewną wysokość, po czym zrzuca zdobycz, by się pogruchotała.