PENUEL

(„oblicze Boga”).

1. „Ojciec Gedora” w plemieniu Judy (1Kn 4:1, 4). Ponieważ Gedor wydaje się raczej nazwą miasta na terytorium Judy, więc Penuel mógł być jego założycielem albo przodkiem jego mieszkańców.

2. Głowa rodu z plemienia Beniamina, syn Szaszaka; mieszkał w Jerozolimie (1Kn 8:1, 25, 28).

3. Miasto usytuowane po pd. stronie potoku Jabbok. W czasach sędziów Gedeon poprosił ludzi z Penuelu o żywność, aby jego wojownicy mogli kontynuować pościg za królami Midianu. Spotkał się jednak z odmową, dlatego później zburzył tamtejszą wieżę i pozabijał wszystkich mieszkańców miasta (Sdz 8:4-9, 17). Następna wzmianka o tym mieście dotyczy już okresu króla Jeroboama I, który na nowo je „zbudował” albo przynajmniej ufortyfikował (1Kl 12:25).

Penuel bywa utożsamiany z Tulul ad-Dahab asz-Szarkija, leżącym w pobliżu potoku Jabbok, mniej więcej 14 km na pn. wsch. od ujścia tego potoku do Jordanu i ok. 6 km na wsch. od Sukkot. Pozostałości wskazują, że miasto to miało silne umocnienia i było strategicznie położone, strzegło bowiem wejścia do wąskiej doliny, w której Jabbok płynie na zach. ku rzece Jordan (zob. PENIEL).