SELA I

(„urwista skała”).

1. Miejsce, które po izraelskim podboju Ziemi Obiecanej leżało na granicy terytorium Amorytów (Sdz 1:36). Dzisiaj jego położenie nie jest znane. Niektórzy utożsamiają je z Selą w Edomie (2Kl 14:7), ale nic nie wskazuje na to, by kraj Amorytów sięgał kiedykolwiek tak daleko na pd. terenu kontrolowanego przez Edomitów.

2. Ważne miasto edomskie zdobyte przez króla judzkiego Amacjasza i przemianowane na Jokteel (2Kl 14:7). Być może to o tym „warownym mieście” jest mowa w Psalmie 108:10.

Sela bywa nieraz utożsamiana z dzisiejszym Umm al-Bijara, leżącym w skalistych górach jakieś 100 km na pn. pn. wsch. od pn. krańca zatoki Akaba, w zach. zakątku równiny, gdzie w późniejszych czasach Nabatejczycy zbudowali Petrę. Dotrzeć tam można tylko wąskim, krętym wąwozem, a dodatkową znakomitą ochronę zapewniają urwiste zbocza z piaskowca otaczające to miejsce. Imponujące ruiny Petry — wykute w skale świątynie, grobowce i domostwa — nie są częścią dawnego miasta Sela zamieszkanego przez Edomitów. Ostatnimi czasy uczeni chętniej jednak umiejscawiają Selę w As-Silʽ, jakieś 4 km na pn. pn. zach. od Bocry.

3. Miejsce wymienione w wypowiedzi przeciw Moabowi (Iz 15:1; 16:1). Nie wiadomo, czy jest tożsame z omówionym w poz. 2.