SZALMAN

(od rdzenia oznaczającego: „zawrzeć pokój; dać odszkodowanie; odpłacić”).

Ktoś, kto złupił dom Arbela; wspomina o nim Ozeasz w proroctwie przeciwko niewiernemu północnemu królestwu izraelskiemu. Chociaż ani o Szalmanie, ani o Arbelu nie ma wzmianki nigdzie indziej w Biblii, to jednak ta krótka, lecz dobitna wypowiedź Ozeasza sugeruje, że owo zdarzenie musiało żywo tkwić w pamięci tych, do których się zwracał (Oz 10:14).

Pewna inskrypcja ścienna Tiglat-Pilesera III nadmienia o moabskim księciu imieniem Salamanu, ale nie ma historycznych dowodów pozwalających łączyć go z jakąś wyprawą łupieską na Izrael (Ancient Near Eastern Texts, red. J. B. Pritchard, 1974, s. 282).

Dlatego najczęściej przyjmuje się, że „Szalman” to skrócona forma imienia „Salmanasar”, które nosiło pięciu królów asyryjskich. Najprawdopodobniej we wspomnianej wypowiedzi chodziło o Salmanasara V, gdyż pod koniec okresu prorokowania Ozeasza właśnie on dokonał najazdu na Izrael i rozpoczął oblężenie Samarii.